Μια καταπληκτική ιστορία από το Γεροντικό. Οι δύο μοναχοί.

Δύο αδελφοί που πολεμήθηκαν από τον πειρασμό της πορνείας επέστρεψαν στον κόσμο και παντρεύτηκαν. Αργότερα είπαν ο ένας στον άλλο:

"Τι κερδίσαμε που αφήσαμε την αγγελική τάξη και ήλθαμε στην ακαθαρσία αυτή και μετά απ' αυτά μας περιμένει φωτιά και κόλαση αιώνια. Ας πάμε πάλι στην έρημο".

Γύρισαν πράγματι, εξομολογήθηκαν όσα έκαναν και παρεκάλεσαν τους Πατέρες να τους ορίσουν επιτίμιο για την μετάνοιά τους. Οι Γέροντες τους απομόνωσαν για ένα χρόνο και έδιναν και στους δύο ίση ποσότητα ψωμιού και νερού, γιατί και στις διαστάσεις του σώματος ήσαν όμοιοι.

Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος της μετανοίας, βγήκαν από την απομόνωση και βλέπουν οι Πατέρες τον ένα πολύ χλωμό και σκυθρωπό, ενώ τον άλλο καλοστεκούμενο και χαρούμενο. Απόρησαν, επειδή έπαιρναν την ίδια τροφή.

Ρώτησαν λοιπόν τον σκυθρωπό: "Γύρω από τί στρέφονταν οι λογισμοί που έκανες μέσα στο κελί σου;" Κι εκείνος είπε: "Συλλογιζόμουν τα κακά που έκανα και την κόλαση που με περιμένει και από τον φόβο μου κόλλησαν τα κόκκαλά μου στο πετσί μου".

Ρώτησαν και τον άλλο: "Και συ τί συλλογιζόσουν μέσα στο κελί;" Κι αυτός είπε: "Ευχαριστούσα τον Θεό που με γλύτωσε από τη βρωμιά του κόσμου αυτού και από την αιώνια κόλαση και με ξανάφερε στον αγγελικό αυτό τρόπο ζωής. Και γέμιζα ευφροσύνη, καθώς σκεπτόμουν τον Θεό".

Και αποφάνθηκαν οι Γέροντες ότι και των δύο η μετάνοια έχει την ίδια αξία για τον Θεό.