Ἐν
Πειραιεῖ τῆ 17/2/2016
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΤΟ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Ἡ Ἱερά Σύναξις τῶν
Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πού συνῆλθε στό Σαμπεζύ τῆς Ἑλβετίας ἀπό
21 ἕως 28 Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. ἔκρινε σκόπιμον ὅτι ὅσον ἀφορᾶ εἰς τό ἡμερολογιακό
ζήτημα «ἑκάστη Ἐκκλησία νά ἀφεθῆ ἐλευθέρα ἵνα τηρῆ τό ὑπ’ αὐτῆς θεωρούμενον ὡς
λυσιτελές διά τήν πνευματικήν οἰκοδομήν τοῦ ποιμνίου αὐτῆς ἡμερολόγιον, χωρίς
τοῦτο νά ἐπηρεάζει τόν ὑπό πάντων τῶν Ὀρθοδόξων κοινόν ἑορτασμόν τοῦ
Πάσχα».
Ἡ Β΄
Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις εἶχε ἐξετάσει τό θέμα μέ γνώμονα: ὅτι εἶναι
πολύ πέραν τῆς ἐπιστημονικῆς ἀκριβείας, εἶναι θέμα ἐκκλησιολογικῆς
αὐτοσυνειδησίας τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ὀρθοδοξίας τῆς ὁποίας ἡ ἑνότης κατ’
οὐδένα λόγον ἤ τρόπον ἔπρεπε νά διασαλευθῆ ἐν τῇ πεποιθήσει ὅμως ὅτι «τό
Σάββατον διά τόν ἄνθρωπον ἐγένετο καί οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον» (Μαρκ. 2,
27).
