ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ....

Ἀπάντηση σέ ἐπιχείρημα παραχαρακτῶν τῶν γεγονότων τῶν παθῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ

        Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ ἕνα ἐπιχείρημα ποὺ ἐκτοξεύει μερίδα αἱρετικῶν ἐνάντια στὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία ἀναφορικὰ μὲ τὴν Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς Σταυρώθηκε ἡμέρα Παρασκευὴ καὶ Ἀναστήθηκε τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, τὴν Κυριακὴ δηλαδή. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ οἱ Χριστιανοὶ τιμοῦμε  ἰδιαιτέρως τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος καὶ τὴν ὀνομάζουμε ΚΥΡΙΑΚΗ = ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου μας.

Ὑπάρχουν ὅμως αἱρετικοὶ Ἰουδαΐζοντες – Σαββατιστές, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐνσκήψει ὡς λύκοι καὶ στὴν χώρα μας καὶ προσπαθοῦν νὰ ἀκυρώσουν τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ πρὸς τὴν Κυριακή, προπαγανδίζοντας τὴν τιμὴ πρὸς τὸ Σάββατο τῶν Ἰουδαίων ! Στὰ πλαίσια αὐτῆς τῆς τακτικῆς ἔχουν ἀναπτύξει μία ὁλόκληρη ψευδοδιδασκαλία σχετικὰ μὲ τὴν ὑποτιθέμενη ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου καὶ ὄχι τὴν Κυριακή !!! Προσπαθοῦν μὲ διάφορα σοφίσματα νὰ πείσουν τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους ὅτι δῆθεν ὁ Ἰησοῦς ἀναστήθηκε Σάββατο καὶ ὄχι Κυριακὴ ὅπως διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας. Ὁ λόγος ποὺ τὸ κάνουν αὐτὸ εἶναι γιατί θέλουν νὰ ἀφαιρέσουν τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ πρὸς τὴν Κυριακὴ καὶ νὰ τὴν μεταθέσουν στὸ Σάββατο. Ἔτσι λοιπὸν διδάσκουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς δὲν σταυρώθηκε  Παρασκευὴ ἀλλὰ Τετάρτη καὶ ἀναστήθηκε Σαββάτο ἀπόγευμα λίγο πρὶν τὴν δύση τοῦ Ἡλίου καὶ ὄχι τὴν Κυριακή !!!

Σὲ αὐτοὺς τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ διαδίδουν αὐτὲς τὶς κακοδοξίες εἴχαμε ἀπαντήσει ἀναλυτικὰ μὲ ἄλλες μελέτες μας.

Στὴν παροῦσα μελέτη θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ ἕνα μόνο σοφιστικὸ ἐπιχείρημα ποὺ  ἐπικαλοῦνται οἱ αἱρετικοὶ αὐτοί.

ΤΟ ΨΕΥΔΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ

Στὴν προσπάθειά τους οἱ αἱρετικοὶ νὰ πολεμήσουν τὴν  Παρασκευὴ ὡς ἡμέρα σταύρωσης καὶ  ἐπειδὴ γνωρίζουν ὅτι τὰ ἐπιχειρήματά τους γιὰ σταύρωση ἡμέρα Τετάρτη δὲν εἶναι ἰσχυρὰ ἀλλὰ ἀναιροῦνται εὔκολα, ἐπικεντρώνουν τὶς προσπάθειές τους στὸ νὰ πολεμήσουν τὴν ἡμέρα τῆς Παρασκευῆς. Προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν δῆθεν μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Σταύρωση νὰ ἔγινε ἡμέρα Παρασκευὴ παραμονὴ ἑβδομαδιαίου Σαββάτου! Προϊὸν αὐτῆς τῆς τακτικῆς εἶναι καὶ τὸ παρακάτω ψευδοεπιχείρημα τὸ ὁποῖο θὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι γυρνᾶ μπούμερανγκ στὰ κεφάλια τῶν κακοδόξων ! Τὸ ἐν λόγω ψευδοεπιχείρημα ἦλθε εἰς γνῶσιν μας ἀπὸ βίντεο – κήρυγμα,  ξένου αἱρετικοῦ προπαγανδιστῆ τῆς «σταύρωσης  ἡμέρα Τετάρτη», ποὺ κυκλοφορεῖ στὸ διαδίκτυο.

«Ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν» Ιωάννης 12:1

Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐδάφιο ξεκινᾶ ἡ σοφιστικὴ τακτικὴ τῶν αἱρετικῶν. Τί μᾶς λέγει τὸ ἐδάφιο αὐτὸ ; Αὐτὸ τὸ ἐδάφιο μᾶς λέγει ὅτι ὁ Ἰησοῦς  6 ἡμέρες πρὶν τὸ Πάσχα ἦλθε στὴν Βηθανία. Από πού ήλθε ; ΠΟΥ ήταν ο Ιησούς πριν έλθει στην Βηθανία ;

« Ἰησοῦς οὖν οὐκέτι παρρησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς Ἰουδαίοις, ἀλλὰ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώραν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου, εἰς Ἐφραὶμ λεγομένην πόλιν, κἀκεῖ διέτριβε μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ» Ιωάννης 11:54

Δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς ἦλθε στὴν Βηθανία ἀπὸ τὴν πόλη Ἐφραὶμ 6 ἡμέρες πρὶν τὸ Πάσχα.

« ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ» Λευϊτικό 23:5

Ὁ Ἰησοῦς  σταυρώθηκε τὴν 14η του μηνὸς Νισάν. Ἀφοῦ λοιπὸν τὴν 14η ημέρα τοῦ μηνὸς Νισᾶν σύμφωνα μὲ τὴν Γραφὴ ἔχουμε τὸ Πάσχα - Λευϊτικὸ 23:5,    αὐτὸ σημαίνει σύμφωνα μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὅτι ὁ Ἰησοῦς 6 ἡμέρες πρὶν τὴν 14η Νισάν- ἡμέρα τῆς Σταύρωσης  πῆγε στὴν Βηθανία.

Καὶ ἐρωτοῦν μὲ ὑποκρισία οἱ αἱρετικοὶ : Τί ἡμέρα πῆγε ὁ Ἰησοῦς στὴν Βηθανία ἀπὸ τὴν πόλη Ἐφραὶμ ;

Καὶ ἀπαντοῦν μόνοι τους ὡς ἑξῆς : Ἂν ἡ ἡμέρα τῆς Σταύρωσης (14η Νισάν) ἦταν ἡμέρα Παρασκευή…..ὅπως λέτε οἱ Ὀρθόδοξοι….αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ ταξίδι Ἐφραὶμ- Βηθανία τὸ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς 6 ἡμέρες πρίν, δηλαδὴ ἡμέρα Σάββατο…..ὅπου ὅμως δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνει διότι τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος ἀπαγορεύει τὴν διάνυση τέτοιας ἀποστάσεως !

«ἴδετε, ὁ γὰρ Κύριος ἔδωκεν ὑμῖν σάββατα τὴν ἡμέραν ταύτην· διὰ τοῦτο αὐτὸς ἔδωκεν ὑμῖν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ ἄρτους δύο ἡμερῶν· καθήσεσθε ἕκαστος εἰς τοὺς οἴκους ὑμῶν, μηδεὶς ἐκπορευέσθω ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ τὴ ἡμέρα τὴ ἑβδόμη» Ἔξοδος 16:29

« προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ» Ματθαίος 24:20

Γιατί νὰ μὴν γίνει ἡ φυγὴ ἡμέρα Σάββατο ; Γιατί τὸ Σάββατο δὲν μποροῦσε νὰ ἀπομακρυνθεῖ κανεὶς ἀπὸ τὸν τόπο του.  Πῶς λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς ἡμέρα Σαββάτου, 6 ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν Σταύρωσή του, ποὺ ὑποτίθεται ἔγινε Παρασκευὴ 14η Νισάν, διένυσε τὴν ἀπόσταση αὐτὴ τὴν ὁποία ἀπαγορεύει ὁ Νόμος;;; Ὁ Ἰησοῦς σέβονταν τὸν Νόμο καὶ τὸν τηροῦσε – «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι» Ματθαίος 5:17.

Ἄρα, συμπεραίνουν οἱ αἱρετικοί, ἡ 14η Νισάν ὅπου ἔχουμε τὸ Πάσχα- « ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ» Λευϊτικό 23:5, καὶ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Σταύρωσης, δὲν μπορεῖ σὲ καμία περίπτωση νὰ ἦταν ἡμέρα Παρασκευὴ- δηλαδὴ ἡμέρα παραμονῆς ἑβδομαδιαίου Σαββάτου. Ἦταν «Παρασκευὴ» μὲ τὴν ἔννοια τῆς παραμονῆς εἰδικοῦ καὶ ὄχι ἑβδομαδιαίου Σαββάτου (15η Νισάν – ἀρχὴ ἑορτῆς Ἀζύμων / εἰδικὸ Σάββατο), στὴν πραγματικότητα ἡ 14η Νισάν ἐκείνου τοῦ ἔτους ἦταν ἡμέρα Τετάρτη !!!

Αὐτὸ εἶναι τὸ αἱρετικὸ ἐπιχείρημα ποὺ ἐπισείουν ἀναιδῶς ἐμπρὸς ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῶν Ὀρθοδόξων οἱ παραχαράκτες τῆς Γραφῆς. Μὲ τέτοια κόλπα προσπαθοῦν νὰ πλανήσουν ἂν εἶναι δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Προσπαθοῦν νὰ συσκοτίσουν τὰ νοήματα τῆς Βίβλου καὶ νὰ τὰ παρουσιάσουν ὅπως ἡ παχυλή τους ἄγνοια καὶ τὸ ἀντιχριστιανικό τους δόγμα τοὺς ὑπαγορεύει. Ὅπως τοὺς ὑπαγορεύει ὁ διδάσκαλος ὅλων τῶν αἱρετικῶν ὅλων τῶν αἰώνων….ὁ Διάβολος ! Ὅταν  ὁ Σατανᾶς πείραζε στὴν ἔρημο τὸν Ἰησοῦ, τὴν Βίβλο χρησιμοποίησε ἀνάμεσα στὰ κόλπα του ! Ἔτσι καὶ οἱ μαθητὲς τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως ἀκολουθοῦν τὴν  ἴδια τακτικὴ .

ΑΝΑΣΚΕΥΗ  ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ  ΨΕΥΔΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ

        Πρὶν προχωρήσουμε στὴν ἀνασκευὴ τοῦ ἐπιχειρήματος τῶν αἱρετικῶν θὰ σημειώσουμε ὁρισμένα δεδομένα τὰ ὁποῖα δεχόμαστε καὶ ἐμεῖς καὶ αὐτοὶ :

Ὁ Ἰησοῦς Σταυρώθηκε τὴν 14η του μηνὸς Νισάν.

Ἡ 14η Νισάν εἶναι «Παρασκευὴ»   Εἰδικοῦ Σαββάτου καὶ κάθε ἔτος πέφτει ἄλλη  ἡμέρα διότι τὰ εἰδικὰ Σάββατα δὲν πέφτουν ἀπαραιτήτως ἡμέρα Σάββατο.

Τὸ εἰδικὸ αὐτὸ Σάββατο εἶναι ἡ 15η Νισάν – ἀρχὴ ἑορτῆς τῶν Ἀζύμων.

Τὸ σημεῖο στὸ ὁποῖο διαφωνοῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι τὸ ἑξῆς :

Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι τὸ ἔτος ποὺ ἔγινε ἡ Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ Εἰδικὸ Σάββατο τῆς 15ης Νισάν (ποὺ ἀκολουθοῦσε τὴν ἡμέρα τῆς Σταύρωσης), συνέπεσε μὲ τὸ ἑβδομαδιαῖο Σάββατο. Ἦταν δηλαδὴ Διπλὸ Σάββατο.

Οἱ αἱρετικοὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πιστεύουν ὅτι τὸ Εἰδικὸ Σάββατο τῆς 15ης Νισᾶν (ποὺ ἀκολουθοῦσε τὴν ἡμέρα τῆς Σταύρωσης) ἔπεσε ἐκεῖνο τὸ ἔτος ἡμέρα Πέμπτη. Ἄρα ὁ Ἰησοῦς Σταυρώθηκε Τετάρτη.

Η ΛΑΘΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

        Οι αἱρετικοὶ μετροῦν τὶς «6 ἡμέρες πρὶν τὸ Πάσχα» τοῦ ἐδαφίου Ἰωάννης 12:1 διαφορετικὰ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους. Καὶ τὸ κάνουν αὐτὸ γιὰ νὰ δημιουργήσουν τὴν ἐντύπωση ὅτι δῆθεν ἡ διδασκαλία γιὰ Σταύρωση ἡμέρα Παρασκευὴ εἶναι ἄκυρη διότι  ἔχει σὰν συνέπεια νὰ παρουσιάζει τὸν Ἰησοῦ νὰ παραβιάζει τὸν Νόμο διανύοντας ἀπαγορευμέ-νη ἀπόσταση τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ἐρχόμενος στὴν Βηθανία ! Τὸ θέμα ὅμως εἶναι ὅτι οἱ αἱρετικοὶ δὲν μετροῦν τὶς ἡμέρες διαφορετικὰ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ἀλλὰ διαφορετικὰ καὶ ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη !!!

« ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν.  οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.  τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ» Ἰωάννης 19: 14-16.

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὀνομάζει τὴν ἡμέρα τῆς Σταύρωσης (14η Νισάν) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ τοῦ Πάσχα = ἡμέρα ἑτοιμασίας τοῦ Πάσχα - Παραμονὴ τοῦ Πάσχα.

Δηλαδὴ σύμφωνα μὲ τὸ Ἰωάννη ἡ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ἦταν   ἡ 14η Νισάν καὶ ὄχι ἡ 13η Νισάν ὅπως νομίζουν οἱ αἱρετικοὶ ! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ 6η ημέρα πρὶν τὸ Πάσχα ποὺ ἀναφέρει ὁ ἴδιος Εὐαγγελιστὴς δὲν ἦταν Σάββατο ( ἂν ἡ 14η Νισάν εἶναι Παρασκευὴ ὅπως διδάσκει ἡ Ὀρθδοξία) καὶ ἄρα οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε ὁ Ἰησοῦς καὶ οὐδεμία παραβίαση τοῦ Νόμου εἴχαμε κατὰ τὴν διάνυση τῆς ἀπόστασης Ἐφραὶμ -  Βηθανία !

Κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ ἐρωτήσει : Γιατί ἡ 14η Νισάν  ὀνομάζεται ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὡς «Πάσχα» - « Καὶ ἐν τῷ μηνὶ τῷ πρώτῳ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς πάσχα Κυρίῳ» Ἀριθμοὶ 28 :16 καὶ ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη ὡς  «Παρασκευή τοῦ Πάσχα» - « ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη·» Ιωάννης 19: 14 ;;; Ἀντιφάσκει ἡ γραφὴ ; Τελικὰ ἡ 14η Νισάν εἶναι ΠΑΣΧΑ ἢ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ = παραμονὴ τοῦ Πάσχα;;;

Ἀπαντοῦμε :

Ἐπειδὴ ὁ Πασχάλιος Ἀμνὸς ποὺ σφάζονταν τὴν 14η ἡμέρα (Ἡμέρα τοῦ Πάσχα) τὸν ἔτρωγαν τὴν ἀμέσως ἑπόμενη ἡμέρα 15η – πρώτη ἡμέρα ἀπὸ τὶς ἑπτὰ ἡμέρες ἑορτῆς καὶ  βρώσεως τῶν Ἀζύμων- οἱ δύο ἑορτές, (Πάσχα- Ἄζυμα), ἔγιναν ΜΙΑ ἑορτὴ ! Δηλαδὴ τὸ διάστημα τῶν 8 ἡμερῶν (14-21 τοῦ Πρώτου μηνὸς) θεωρήθηκε μία ἑνιαία ἑορταστικὴ περίοδος ποὺ ὀνομαζόνταν ΠΑΣΧΑ ἢ ΑΖΥΜΑ.

« Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;» Ματθαίος 26:17

« Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃς τὸ πάσχα;» Μάρκος 14:12

«Ἠγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα» Λουκάς 22:1

«Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα» Λουκάς 22:7

Ὅπως βλέπουμε ὡς  «πρώτη ἡμέρα τῶν ἀζύμων» καὶ «ἡμέρα τῶν ἀζύμων» ὀνομάζεται ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία «τὸ πάσχα ἔθυον». Τὸ Πάσχα ὅμως ἐθύετο τὴν 14η ἡμέρα «πρὸς ἑσπέραν» καὶ ὄχι τὴν 15η ἡμέρα. Δηλαδὴ ἡ φράση «πρώτη ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ὄτε τὸ πάσχα ἔθυον» ἀναφέρεται ὄχι στὴν πρώτη ἡμέρα βρώσης τῶν Ἀζύμων (15η τοῦ μηνὸς Νισᾶν) ἀλλὰ στὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑνιαίας ἑορταστικῆς περιόδου τοῦ Πάσχα καὶ τῶν Ἀζύμων, δηλαδὴ στὴν 14η  ἡμέρα τοῦ μηνὸς  Νισᾶν πρὸς τὸ ἑσπέρας τῆς ὁποίας «τὸ πάσχα ἔθυον»! Αὐτὸ εἶναι τὸ κρίσιμο σημεῖο τῆς παρερμηνείας τῶν αἱρετικῶν. Ὁ λόγος ἐπαναλαμβάνω, ποὺ οἱ δύο ἑορτὲς (Πάσχα- Ἄζυμα),  θεωροῦνταν τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ὡς ἑνιαία ἑορτή, εἶναι τὸ ὅτι τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα (14η Νισᾶν), ἐθύετο ὁ Πασχάλιος Ἀμνός, ΠΡΙΝ τὴν Δύση τοῦ Ἡλίου καὶ τὴν ΝΥΧΤΑ ποὺ ἀκολουθοῦσε τὴν Δύση, δηλαδὴ στὴν ἀρχὴ τῆς 15ης Νισᾶν ἔτρωγαν τὸν Ἀμνὸ μαζὶ μὲ Ἄζυμα. Ὅπως λοιπὸν ἡ 14η Νισάν ὀνομάζονταν τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰησοῦ «Πρώτη τῶν Ἀζύμων» χωρὶς νὰ εἶναι ἡ 15η Νισάν ἔτσι καὶ ἡ 15η Νισάν ὀνομάζονταν «Πάσχα» χωρὶς νὰ εἶναι ἡ 14η Νισάν.

        Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λοιπόν, (καὶ ἡ Ὀρθοδοξία μαζί του), ὀνομάζει τὴν 14η Νισάν ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ τοῦ ΠΑΣΧΑ. Τὴν 14η Νισάν γινόνταν ἡ σφαγὴ καὶ ἡ προετοιμασία (παρασκευὴ) τοῦ Ἀμνοῦ ὁ ὁποῖος τρώγονταν στὴν ἀρχὴ τῆς 15ης Νισάν μαζὶ μὲ τὰ Ἄζυμα.

Τὸ ὅτι ὁ Ἰησοῦς πράγματι πέθανε τὴν 14η Νισάν παραμονὴ τοῦ Εἰδικοῦ Σαββάτου τῆς 15ης Νισάν ἀποδεικνύουν  τὰ ἑξῆς χωρία :

« Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον,  ἐλθῶν  Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ  Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἢν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλάτον καὶ ἠτήσατο τὸ σῶμα τοῦ  Ἰησοῦ» Μάρκος 15:42-43

« καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ ᾿Ιωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ,  καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.  Ἦν δὲ ἐκεῖ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου. Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον» Ματθαίος 27: 59-62

« οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ,  καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὐδέπω κείμενος·  καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευή, σάββατον ἐπέφωσκε» Λουκάς 23: 52-54

«ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν.  οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.  τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ» Ιωάννης 19: 14-16

« Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» Ιωάννης 19:31.

Ο Ιησούς παραμονή Μεγάλου Σαββάτου (15^η Νισάν) Σταυρώθηκε και πέθανε.

Δεν τελειώσαμε όμως εδώ με την ανασκευή του αιρετικού ψευδοεπιχειρήματος….σκοπός μας δεν είναι απλώς να δείξουμε τον λάθος τρόπο μέτρησης των «6 ημερών πριν το Πάσχα» εκ μέρους των κακοδόξων και τον τρόπο που εμείς οι Ορθόδοξοι μετράμε τις 6 αυτές ημέρες. Αυτό το κάναμε ήδη με τα ανωτέρω αναφερόμενα. Μέχρι τώρα δηλαδή εξηγήσαμε ότι η  1^η ημέρα πριν το Πάσχα σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη είναι 14^η Νισάν και όχι η 13^η όπως απαιτεί η παρερμηνεία των αιρετικων:

Αν η 14^η Νισάν είναι ημέρα Παρασκευή όπως λέγει η Ορθόδοξη Εκκλησία τότε έχουμε τα εξής :

Α) Αν ο τρόπος μέτρησης των Ορθοδόξων είναι σωστός τότε την έκτη ημέρα πριν το Πάσχα δεν είναι Σάββατο οπότε ο Ιησούς δεν παραβίασε τον Νόμο διανύοντας την απόσταση Εφραίμ- Βηθανία.

Β) Αν ο τρόπος μέτρησης των Αιρετικών  είναι ο σωστός τότε ο Ιησούς την έκτη ημέρα πριν το Πάσχα  παραβίασε τον Νόμο διανύοντας την απόσταση Εφραίμ – Βηθανία !

Τώρα όμως θα εξετάσουμε λεπτομερώς την Αιρετική διδασκαλία. Δηλαδή θα εξετάσουμε τι συνέπειες έχει η διδασκαλία των Αιρετικών για Σταύρωση ημέρα Τετάρτη και μέτρηση των ημερών σύμφωνα με τον τρόπο που οι πονηροί αιρετικοί προτιμούν….

ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ – ΤΟ ΨΕΥΔΟΕΠΙ-ΧΕΙΡΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙ-ΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ

Αν η 14^η Νισάν είναι ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ όπως λέγουν οι Αιρετικοί και η 1^η ημέρα πριν το Πάσχα είναι η 13^η Νισάν τότε έχουμε τα εξής :

Σύμφωνα λοιπόν με το αιρετικό σενάριο ο Ιησούς διένυσε την απόσταση Εφραίμ – Βηθανία ημέρα Πέμπτη…..6 ημέρες πριν την Σταύρωσή του την Τετάρτη 14 Νισάν……Αυτή την αιρετική διδασκαλία όμως πρέπει να την δούμε  πιο προσεκτικά…

«Ο οὖν ᾿Ιησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν» Ιωάννης 12:1

Σύμφωνα με τους κακοδόξους 6 ημέρες πριν το Πάσχα = ΠΕΜΠΤΗ ο Ιησούς έρχεται στην Βηθανία…κανένα πρόβλημα μέχρι εδώ.

« Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα,  ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ» Ιωάννης 12:12-13

Την ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ = ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ διανύοντας την απόσταση Βηθανία – Ιερουσαλήμ…κανένα πρόβλημα και εδώ…

« καὶ ἤγαγον τὸν πῶλον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἐπέβαλον αὐτῷ τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐπ᾿ αὐτῷ.  πολλοὶ δὲ τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ στοιβάδας ἔκοπτον ἐκ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν.  καὶ οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρός ἡμῶν Δαυΐδ· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.  Καὶ εἰσῆλθεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱερόν· καὶ περιβλεψάμενος πάντα, ὀψίας ἤδη οὔσης τῆς ὥρας, ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα. Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίας ἐπείνασε·  καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ· καὶ ἐλθὼν ἐπ᾿ αὐτὴν οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα· οὐ γὰρ ἦν καιρὸς σύκων.  καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι. καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. Καὶ ἔρχονται πάλιν εἰς ῾Ιεροσόλυμα· καὶ εἰσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας καὶ τοὺς ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς κατέστρεψε,  καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκῃ σκεῦος διὰ τοῦ ἱεροῦ,  καὶ ἐδίδασκε λέγων αὐτοῖς· οὐ γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν; ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.  καὶ ἤκουσαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς, καὶ ἐζήτουν πῶς αὐτὸν ἀπολέσωσιν· ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν, ὅτι πᾶς ὁ ὄχλος ἐξεπλήσσετο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ. καὶ ὅτε ὀψὲ ἐγένετο, ἐξεπορεύετο ἔξω τῆς πόλεως.» Μάρκος 11: 7- 19.

Σύμφωνα με τα ανωτέρω, ο Ιησούς αφού εισήλθε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ την Παρασκευή…αναχώρησε μετά από λίγο δίοτι βράδιασε και πήγε στην Βηθανία για να επιστρέψει την ΕΠΟΜΕΝΗ ημέρα = ΣΑΒΒΑΤΟ…..ΔΙΑΝΥΟΝΤΑΣ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΒΗΘΑΝΙΑ – ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ και βρίσκοντας τους εμπόρους να ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ και να ΠΩΛΟΥΝ στο Ναό ανήμερα ΣΑΒΒΑΤΟΥ !!!!!!!

Βλέπετε άφρονες Αιρετικοί που οδηγεί η απαράδεκτη επιχειρηματολογία σας;;; Νομίζετε ότι είναι εύκολο να διαψεύσετε την Ορθοδοξία; Είστε γελασμένοι…..

Αυτοδιαψεύδεστε και ρεζιλεύεστε !

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΒΗΘΑΝΙΑ- ΙΕΡΟΥΣΑ-ΛΗΜ

        Η απόσταση ΒΗΘΑΝΙΑ – ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ είναι περίπου 2 μίλια/ 3 χιλιόμετρα. « ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν ῾Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε» Ιωάννης 11:18

« καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.  καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, οἳ καὶ εἶπον· ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν. Τότε ὑπέστρεψαν εἰς ῾Ιερουσαλὴμ ἀπὸ ὄρους τοῦ καλουμένου ἐλαιῶνος, ὅ ἔστιν ἐγγὺς ῾Ιερουσαλήμ, σαββάτου ἔχον ὁδόν.» Πράξεις 1:9-12

Το όρος των Ελαιών είναι ακριβώς έξω από την Ιερουσαλήμ σε απόσταση που η Γραφή ονομάζει «σαββάτου  ὁδόν». Η Βηθανία όμως θλιβεροί αιρετικοί είναι σε μεγαλύτερη απόσταση ! Σε απόσταση που δεν επετρέπετο να διανυθεί το Σάββατο !

Οι Αιρετικοί εκτός από άγνοια της Αγίας Γραφής έχουν και άγνοια της Γεωγραφίας της Αγίας Γης !!!

«οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν ἀνόητοι» Δευτερονόμιον 32:31

Αν ο Ιησούς Σταυρώθηκε Τετάρτη….τότε το προηγούμενο Σάββατο παραβίασε τον Νόμο  διανύοντας την απόσταση Βηθανία- Ιερουσαλήμ και στο Ιερό βρήκε ανθρώπους να κάνουν αγορές και πωλήσεις !!! Θα συνέλθετε κακόμοιροι  αιρετικοί ;

Από τα παραπάνω έγινε σαφές ότι είτε από την 14^η Νισάν αρχίσουμε την μέτρηση των 6 ημερών πριν το Πάσχα  (των 6 ημερών πριν το Πάσχα που ο Ιησούς πήγε στην Βηθανία ) είτε από την 13^η Νισάν….το αποτέλεσμα είναι το αυτό….ο Ιησούς παραβιάζει τον Νόμο διανύοντας απόσταση πιο μεγάλη από αυτην που επετρέπετο να διανυθεί το Σάββατο διότι αν η 14^η Νισάν είναι η πρώτη ημέρα πριν το Πάσχα τότε η ημέρα της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα είναι Σάββατο….αν η 13^η Νισάν είναι η πρώτη ημέρα πριν το Πάσχα τότε η επομένη της θριαμβευτικής του εισόδου  στα Ιεροσόλυμα, που ο Ιησούς ξανά-  διένυσε την ίδια απόσταση (Βηθανία – Ιερουσαλήμ) είναι πάλι Σάββατο !!! Αδιέξοδο αιρετικοί !

Ο πίνακας  παρακάτω περιγράφει τα πιθανά σενάρια - συνδιασμούς Σταύρωσης και μέτρησης των 6 ημερών προ του Πάσχα  για Τετάρτη και Πέμπτη ( ναι υπάρχει και αυτή η αιρετική άποψη ….) και  στην τελευταία στήλη είναι το Ορθόδοξο σενάριο της  Παρασκευής. Βλέπουμε ότι τα άλλα σενάρια έχουν περιπτώσεις που παρουσιάζουν τον Ιησού να διανύει απόσταση μεγαλύτερη της Οδού Σαββάτου ημέρα Σάββατο !!! Και μετά κατηγορούν – συκοφαντούν εμάς…..

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΜΗΝ. (31)

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΗ ΛΑ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μελάνης τῆς Ῥωμαίας.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΜΗΝ. (30)

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΗ Λ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀνυσίας.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΜΗΝ. (29)

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΗ ΚΘ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τῶν Ἁγίων Νηπίων, τῶν ὑπὸ Ἡρῴδου ἀναιρεθέντων, ὧν ὁ ἀριθμὸς χιλιάδες ιδ’ καὶ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μαρκέλλου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εἰς τό, Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν Στίχους ς’ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια τῶν Ἁγίων Νηπίων.

Ἦχος δ’

Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν.

Θησαυρὸν τὸν κρυπτόμενον, ἐκζητῶν ὁ παράνομος, τοὺς ἀκάκους σήμερον, Παῖδας ἔθυσε, καὶ ἡ Ῥαχὴλ ἀπαράκλητος, ὑπῆρχε τὴν ἄδικον, κατοπτεύουσα σφαγήν, καὶ τὸν ἄωρον θάνατον, οὓς ἐθρήνησε, δονουμένη τὰ σπλάγχνα, ἀλλὰ τούτους, ἐπευφραίνεται ἐν κόλποις, τοῦ Ἀβραὰμ ἄρτι βλέπουσα.

Βασιλέα τὸν ἄχρονον, ὑπὸ χρόνον γενόμενον, βασιλεὺς παράνομος ἐπεζήτησε, καὶ μὴ εὑρὼν ἀνελεῖν αὐτόν, τῶν Παίδων ἐθέρισεν, ἀπειρόκακον πληθύν, οὓς εἰργάσατο· Μάρτυρας, ὡς οὐκ ᾤετο, καὶ πολίτας τῆς ἄνω βασιλείας, τὴν αὐτοῦ εἰς τοὺς αἰῶνας, παραφροσύνην ἐλέγχοντας.

Ἐκ Παρθένου τεχθέντι σοι, προαιώνιε Κύριε, καὶ δι' ἀγαθότητα νηπιάσαντι, χορὸς Νηπίων προσήνεκται· Μαρτύρων ἐν αἵματι, τὴν ἀθόλωτον ψυχήν λαμπρυνθείς δικαιότατα· ἃ κατῴκισας, εἰς Μονὰς ἀειζώους, τὴν Ἡρῴδου, στηλιτεύοντα κακίαν, καὶ ὠμοτάτην παράνοιαν.

Στιχηρὰ τοῦ Ὁσίου, ὅμοια.

Ἐγκρατείας ὑπόδειγμα, ἀνεδείχθης Μονάζουσι, θεοφόρε Μάρκελλε καὶ ἀσκήσεως, ὑπογραμμὸς ταπεινώσεως, στῦλος ἐπαιρόμενος, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν, καὶ ἁγνείας συνόμιλος, ἡσυχίας τε, ἀληθοῦς ὄντως φύλαξ, καὶ ἀνδρείας, στήλη ἔμψυχος κανών τε, πρὸς ἀρετὴν ἀκριβέστατος.

Θεωρίας τῆς κρείττονος, ἐπιβὰς Πάτερ Μάρκελλε, τὰ γεώδη ἅπαντα καὶ ἐπίκηρα, καὶ περιὼν ἐν τῷ σώματι, παρεῖδες καὶ ἄϋλον, πολιτείαν ἐπὶ γῆς, ἐπεσπάσω δοξάζων Χριστόν· ὃν ἱκέτευε, ἐκ φθορᾶς καὶ κινδύνων λυτρωθῆναι, τοὺς ἐν πίστει ἐκτελοῦντας, τὴν ἀεισέβαστον μνήμην σου.

Τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμά σου, ταῖς ἐνθέοις ἐπτέρωσας, ἀρεταῖς ὦ Μάρκελλε, καὶ συνόμιλος, τῶν Ἀσωμάτων γεγένησαι, γηΐνων ἀμέτοχος, ἐνδεικνύμενος τερπνῶν, διὰ πόθον τοῦ Κτίστου σου· ὃν ἱκέτευε, ἐκ φθορᾶς καὶ κινδύνων λυτρωθῆναι, τοὺς ἐν πίστει ἐκτελοῦντας, τὴν ἀεισέβαστον μνήμην σου.

Δοξα... τῶν Ἁγίων  Ἦχος πλ. δ’

Ἀνδρέου Κρήτης.

Ἡρῴδης ὁ παράνομος, θεωρῶν τὸν ἀστέρα, ὑπὲρ πᾶσαν κτίσιν λαμπρότερον, ἐταράττετο, καὶ γαλακτοτροφούμενα Βρέφη, ἐξ ἀγκαλῶν μητρικῶν ἀφήρπαζεν. Ἡ δὲ Ἐλισάβετ, λαβοῦσα τὸν Ἰωάννην, πέτραν παρεκάλει. Δέξαι Μητέρα μετὰ τέκνου. Ὄρος ἐδέξατο τὸν Πρόδρομον, φάτνη ἐφύλαττε τὸν θησαυρόν, ὃν ἀστὴρ ἐμήνυσε, Μάγοι προσεκύνουν, Κύριε δόξα σοι.

Καὶ νῦν... τῆς Ἑορτῆς, ὁ αὐτὸς.

Παράδοξον μυστήριον, οἰκονομεῖται σήμερον! καινοτομοῦνται φύσεις, καὶ Θεὸς ἄνθρωπος γίνεται· ὅπερ ἦν μεμένηκε, καὶ ὃ οὐκ ἦν προσέλαβεν, οὐ φυρμὸν ὑπομείνας, οὐδὲ διαίρεσιν.

Ἀπόστιχα Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς.

Ἦχος πλ. β’

Τριήμερος ἀνέστης Χριστὲ.

Μυστήριον φρικῶδες ὁρῶ· Θεὸς γὰρ ὁ κατέχων δρακί, πᾶσαν κτίσιν, περιέχεται σαρκί, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων, καὶ ῥάκει σπαργανοῦται, ὁ σπαργανῶν ὁμίχλῃ θάλασσαν.

Στίχ. Εἶπεν ὁ Κύριος τῶ Κυρίῳ μου.

Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται Θεός, καὶ ἄρχεται ὁ ἄναρχος, καὶ ὁ πλήρης, νῦν κενοῦται ἐν σμικρῷ, Σπηλαίῳ ἐκ Παρθένου, καὶ βρέφος γαλουχεῖται, ὁ διατρέφων πνοὴν ἅπασαν.

Στίχ. Ἐκ γαστρὸς πρὸ Ἑωσφόρου ἐγέννησά σε.

Σκιρτῶσι τῇ γεννήσει Χριστοῦ, Ποιμένες καὶ δοξάζουσι, σὺν Ἀγγέλοις, καὶ ἀστὴρ δορυφορεῖ, καὶ Μάγοι προσκυνοῦσι, καὶ ἄνθρωποι σωθέντες, τὴν Θεοτόκον μεγαλύνουσι.

Δόξα... τῶν Ἁγίων  Ἦχος πλ. δ’

Ἀνδρέου Κρήτης.

Τοῦ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, τῶν Ἰουδαίων τὸ κράτος κατήργηται. Σκιρτάτω τὰ Νήπια, ὑπὲρ Χριστοῦ σφαττόμενα, Ἰουδαία ὀδυρέσθω· φωνὴ γάρ ἠκούσθη ἐν Ῥαμᾷ, Ῥαχὴλ κλαίουσα, τὰ τέκνα αὐτῆς. Βρέφη γὰρ Ἡρῴδης ἀνελὼν ὁ παράνομος, ἀπεπλήρου τὴν Γραφήν, τὴν Ἰουδαίαν ἐμπιπλῶν ἀθώου αἵματος· καὶ ἡ γῆ μὲν ἠρυθραίνετο τοῖς τῶν Νηπίων αἵμασιν· ἡ ἐξ Ἐθνῶν δὲ ἐκκλησία, μυστικῶς ἁγνίζεται, καὶ στολὴν ἐνδύεται. Ἦλθεν ἡ ἀλήθεια, ὁ Θεὸς ἐπέφανε, τοῖς  ἐν σκιᾷ καθημένοις, ἐκ Παρθένου γεννηθείς, εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς.

Καὶ νῦν... τῆς Ἑορτῆς, ὁ αὐτὸς.

Κύριε, ἐν Βηθλεὲμ παραγέγονας, ἐν τῷ Σπηλαίῳ παρῴκησας, ὁ οὐρανὸν τὸν θρόνον ἔχων, ἐν φάτνῃ ἀνεκλίθης, ὃν στρατιαὶ κυκλοῦσιν Ἀγγέλων, Ποιμέσι συγκατέβης, ἵνα σώσῃς ὡς εὔσπλαγχνος τὸ γένος ἡμῶν δόξα σοι.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων  Ἦχος α’

Τὰς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων, ἃς ὑπὲρ σοῦ ἔπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καὶ πάσας ἡμῶν τὰς ὀδύνας, ἴασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

Τοῦ Ὁσίου  Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ' εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῶ Χριστῷ καὶ πράττων ἐδίδασκες· ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου. Διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Μάρκελλε τὸ πνεῦμά σου.

Καὶ τῆς Ἑορτῆς.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’

Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῶ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς  ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετὰ τὴν α’ Στιχολογίαν.

Κάθισμα τῆς Ἑορτῆς.

Ἦχος πλ. δ’

Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς.

Ἀγαλλιάσθω οὐρανός, γῆ εὐφραινέσθω, ὅτι ἐτέχθη ἐπὶ γῆς, ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, παρέχων τῶ κόσμῳ τὴν ἀπολύτρωσιν. Ὁ Λόγος, ὁ ἐν τοῖς κόλποις ὢν τοῦ Πατρός, προῆλθεν ἐκ τῆς Παρθένου, ἄνευ σπορᾶς, ὃν οἱ Μάγοι ἐξίσταντο, ὁρῶντες ἐν Βηθλεέμ, τικτόμενον ὡς νήπιον, ὃν δοξάζει τὰ σύμπαντα.

Δόξα... Καὶ νῦν... Τὸ αὐτὸ.

Μετὰ τὴν β’ Στιχολογίαν.

Κάθισμα  Ἦχος ὁ αὐτος.

Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Οὐρανὸς μοι ἐφάνης σήμερον γῆ· ἐπὶ σοὶ γὰρ γεννᾶται ὁ Ποιητής, καὶ φάτνη ἀνακλίνεται, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· σὺν Ἀγγέλοις ὑμνοῦσι, καὶ Ποιμένες ἀπαύστως· Ἐν ὑψίστοις δόξα, εἰρήνη τῷ Κόσμῳ τε· εἶδον γὰρ ἀστέρα, ὁδοιποροῦντα οἱ Μάγοι, ὀξέως τε προέτρεχον, τοῦ προσάξαι τὰ δῶρα αὐτῶν, χρυσὸν σμύρναν καὶ λίβανον, ὡς πάντων ὑπάρχοντι Θεῷ, καὶ Βασιλεῖ αἰωνίῳ, καὶ Κτίστῃ τοῦ παντός, ἐν σπηλαίῳ δι' οἶκτον, ἐπιφανέντι βροτοῖς.

Ὁ Κανὼν τῆς Ἑορτῆς, καὶ τῶν Ἁγίων Νηπίων, συνηνωμένος μετὰ τοῦ Ὁσίου, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς.

Νεογνὰ Χριστοῦ θύματα στέφω λόγοις.

Ἐν δὲ τοῖς  Θεοτοκίοις, Γεωργίου.

Ὠδὴ α’  Ἦχος πλ. β’

Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας ὁ Ἰσραήλ, ἐν ἀβύσσῳ, ἴχνεσι, τὸν διώκτην Φαραώ, καθορῶν ποντούμενον, Θεῷ ἐπινίκιον ᾠδήν, ἐβόα ᾄσωμεν.

Νεοποιεῖται ἡ κτίσις καὶ ἡ βροτῶν, φύσις ἀναπλάττεται, ἐν σαρκὶ τοῦ Ποιητοῦ, πάντων ὑπὲρ ἔννοιαν Χριστοῦ, τικτομένου ἐξ ἁγνῆς, καὶ παναχράντου Μητρός.

Ἐκ στελεχῶν νεοφύτων ἡ τοῦ Χριστοῦ, Ἐκκλησία σήμερον, ὥσπερ ἄνθη εὐθαλῆ, δρεψαμένη αἵματα τερπνῶς, ἐφηδύνεται αὐτοῖς καὶ ὡραΐζεται.

Οἱ ποταμοὶ τῶν αἱμάτων τῶν εὐσεβῶν, Παίδων τὴν ἀπόνοιαν, καὶ μανίαν νοητῶς, τοῦ Ἡρῴδου ἔκλυσαν· διό, ὑποβρύχιον αὐτοῦ ὤφθη τὸ θέσπισμα.

Τοῦ Ὁσίου.

Γνῶσιν δεξάμενος Πάτερ παρὰ Θεοῦ, ἀληθῆ καὶ ἄπταιστον, ἐπεζήτησας αὐτόν, διὰ βίου Μάρκελλε σεμνοῦ, καὶ ἐνθέοις ἀρεταῖς, ἐπεθεράπευσας.

Θεοτοκίον.

Γῆ τῆς προτέρας κατάρας τῆς ἐν Ἐδέμ, λύτρωσιν ἐδέξατο, ἐν αὐτῇ τοῦ Λυτρωτοῦ, γεννηθέντος Ἄχραντε ἐκ σοῦ, καὶ καινίσαντος αὐτήν, καὶ ἁγιάσαντος.

Ὠδὴ γ’

Οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, ὁ ὑψώσας τὸ κέρας, τῶν πιστῶν σου Ἀγαθέ, καὶ στερεώσας ἡμᾶς, ἐν τῇ πέτρᾳ, τῆς ὁμολογίας σου.

Νεφέλαι στάξατε ἐν γῇ, γλυκασμὸν εὐφροσύνης· ἐκ νεφέλης φωτὸς γάρ, ἀνέτειλεν ὁ Χριστός, ἐν Σπηλαίῳ σαρκικῶς, ὑπὲρ πᾶσαν, ἔννοιαν τικτόμενος.

Ἀπημφιάσατο τὴν πρίν, τῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις, ἀκοσμίαν καὶ κόσμον, περιέθετο τερπνόν, τοῦ κοσμήτορος αὐτῆς, ἐκ Παρθένου, σαρκὶ ἀνατείλαντος.

Χορὸς θεόλεκτος βρεφῶν, ἐν σαρκὶ γεννηθέντι, προσηνέχθη τῷ Κτίστῃ, ὡς θυσία μυστική, τυθεῖσα διὰ σφαγῆς, μαρτυρίου, καὶ θείας ἀθλήσεως.

Τοῦ Ὁσίου.

Ῥωμαλεότητι ψυχῆς, κατ' ἐχθρῶν νοουμένων, ὁπλισθεὶς θεοφόρε, διέκοψας τὰς αὐτῶν, παρατάξεις κραταιῶς, καὶ νίκην, ἀνεδήσω Μάρκελλε.

Θεοτοκίον.

Ἐκ τῶν ἀχράντων σου Ἁγνή, καὶ τιμίων αἱμάτων, σαρκωθεὶς ἀπορρήτως, ὁ Λόγος ὁ τοῦ Θεοῦ, ἀνέδειξεν ὡς Θεός, τῶν κτισμάτων, σὲ ἁπάντων Δέσποιναν.

Ὁ Εἱρμὸς.

Οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, ὁ ὑψώσας τὸ κέρας, τῶν πιστῶν σου Ἀγαθέ, καὶ στερεώσας ἡμᾶς, ἐν τῇ πέτρᾳ, τῆς ὁμολογίας σου.

Κάθισμα τῶν Ἁγίων Νηπίων.

Ἦχος δ'  Ἐπεφάνης σήμερον.

Τῷ τεχθέντι σήμερον, ἐκ τῆς Παρθένου, τῶν Νηπίων στράτευμα, ὡς Ποιητῇ καὶ Βασιλεῖ, δεκτὰ προσάγονται σφάγια, προτεθυμένα, Χριστῷ διὰ πίστεως.

Δόξα... Τοῦ Ὁσίου, ὁ αὐτὸς.

Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἁγνείας τοῖς  ἄνθραξι, προκαθαρθεὶς τὴν ψυχήν, τὸ σῶμα ἐστόμωσας, πρὸς ἀπαθείας ἰσχύν, Πατὴρ ἡμῶν Μάρκελλε· ὅθεν καὶ ἀνεδείχθης, ἐνδιαίτημα θεῖον, νόσους ἀποδιώκων, καὶ φωτίζων τοὺς πίστει, ἀεὶ προσερχομένους σοι, καὶ εὐφημοῦντάς σε.

Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς  Ὅμοιον.

Ἐνθέως εὐφραίνεται ἡ κτίσις σήμερον· Χριστὸς γὰρ ὁ Κύριος, Πατρὸς ἀνάρχου Υἱός, ἐκ Κόρης γεννᾶται ἁγνῆς· ἅπαν τὸ τῶν ἀνθρώπων, γένος ἀθανατίζων, λύων τε τὴν κατάραν, τῆς προμήτορος Εὔας. Διὸ εὐχαριστοῦντες αὐτῷ, ἐν ὕμνοις δοξάσωμεν.

Ὠδὴ δ’

Χριστός μου δύναμις, Θεὸς καὶ Κύριος, ἡ σεπτὴ Ἐκκλησία θεοπρεπῶς, μέλπει ἀνακράζουσα, ἐκ διανοίας καθαρᾶς, ἐν Κυρίῳ ἑορτάζουσα.

Ἰδοῦσαι Κύριε, τὴν ἐν Σπηλαίῳ σου, συγκατάβασιν τάξεις Ἀγγελικαί, φόβῳ ἐξεπλάγησαν, καὶ διανύμνησαν Χριστέ, τὸ ἀνείκαστόν σου ἔλεος.

Συνέσει Κύριε, ὁ τεκτηνάμενος, πᾶσαν κτίσιν βουλήσει σωματικῶς, σεαυτὸν ἠρίθμησας, ἐν τοῖς ποιήμασι τοῖς  σοῖς, καὶ ἐν τούτοις ἀναπέπαυσαι.

Τὸ ξίφος ὤθησε, μανεὶς ὁ ἄνομος, καὶ παράφρων Ἡρῴδης καθ' ἑαυτοῦ, ἀνελεῖν πειρώμενος, τὸν Εὐεργέτην τοῦ παντός, καὶ ἀνώλεθρον Θεότητι.

Τοῦ Ὁσίου.

Οἱ πόνοι Ὅσιε, καὶ οἱ ἱδρῶτές σου, τῶν αἱμάτων τοῖς  ῥείθροις τοῖς τῶν Βρεφῶν, κεκραμένοι Μάρκελλε, τῷ γεννηθέντι ἐν σαρκί, δῶρα τίμια προσήχθησαν.

Θεοτοκίον.

Ὡραίαν κάλλει σε, ὑπεραστράπτουσαν, τοῦ Υἱοῦ σου ἀκτῖσιν οἱ τῶν ἐθνῶν, δωροφόροι Ἄχραντε, ἰδόντες θέαμα καινόν, καὶ παράδοξον ἀνύμνησαν.

Ὠδὴ ε’

Τῷ θείῳ φέγγει σου Ἀγαθέ, τὰς τῶν ὀρθριζόντων σοι ψυχάς, πόθῳ  καταύγασον δέομαι, σὲ εἰδέναι Λόγε Θεοῦ, τὸν ὄντως Θεόν, ἐκ ζόφου τῶν πταισμάτων ἀνακαλούμενον.

Ὑπερεκκέχυται ὁ κρατήρ, ὁ τῆς εὐσπλαγχνίας σου Χριστέ, εἰς τὰ ποιήματα ἅπαντα, καὶ ἀφθόνου ταῦτα, ἐλέους ἔπλησε, σαρκὶ ἐπιφανέντος, καὶ γεννηθέντος σου.

Θύματα ἄμωμα τῷ Χριστῷ, σήμερον προσήχθησαν ὁμοῦ, καὶ μυστικῶς ἀνηνέχθησαν, ὡς πυρὶ τῷ ξίφει ὁλοκαυτούμενα, τὰ Βρέφη, καὶ τῶν θείων βραβείων ἔτυχον.

Τοῦ Ὁσίου.

Ὑλώδους Ὅσιε τὴν ψυχήν, σχέσεως καὶ πάσης γεηρᾶς, καὶ ἐπικήρου τερπνότητος, πόνοις ἐκκαθάρας τῆς σῆς ἀσκήσεως, ἰσάγγελος ἐδείχθης, ἐν κόσμῳ Μάρκελλε.

Θεοτοκίον.

Ῥεῖθρα ἐπήγασε νοητά, τῆς ἀθανασίας ὁ ἐκ σοῦ, σαρκὶ τεχθείς, ἐν Σπηλαίῳ Ἁγνή, καὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν κατήρδευσεν, ἀφθαρσίᾳ πλουτίσας, αὐτὴν ὡς εὔσπλαγχνος.

Ὠδὴ ς’

Τοῦ βίου τὴν θάλασσαν, ὑψουμένην καθορῶν, τῶν πειρασμῶν τῷ κλύδωνι, τῷ εὐδίῳ λιμένι σου προσδραμών, βοῶ σοι· Ἀνάγαγε, ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν μου Πολυέλεε.

Μύρα εὐωδέστατα, ἀναδέδωκεν ἡ γῆ, ἐν ταύτῃ ὑπὲρ ἔννοιαν, τοῦ ἀκενώτου μύρου ἐκ τῆς Ἁγνῆς, σαρκὶ ἀναβλύσαντος, καὶ βροτούς, εὐωδίας θείας πλήσαντος.

Αἵμασιν ἐφοίνιξεν, ὁ Ἡρῴδης τῶν Βρεφῶν, τὴν Βηθλεὲμ ὁ δείλαιος, ἀλλὰ ταῦτα βοήσαντα πρὸς Θεόν, ἔνδικον εἰργάσαντο, τὴν αὐτοῦ καταδίκην, καὶ τὸν ὄλεθρον.

Τοῦ Ὁσίου.

Τοῦ βίου τὸ πρόσκαιρον, καὶ τὸ ἄστατον σαφῶς, κατανοήσας Μάρκελλε, πρὸς τὰ ἀεὶ ἑστῶτα τὴν τῆς ψυχῆς, ἀνύψωσας ἔφεσιν, ὧν ἐπέτυχες, πόνοις τῆς ἀσκήσεως.

Θεοτοκίον.

Γεννᾶται ὁ ἄχραντος, Θεὸς Λόγος ἐν γαστρί, ἐκ σοῦ ἐν χρόνῳ Ἄχραντε, ἵνα ζωὴν τὴν ἄχρονον τοῖς  ἐν γῇ, καὶ λῆξιν αἰώνιον, χορηγήσῃ, καὶ δόξαν τὴν ἀκήρατον.

Ὁ Εἱρμὸς.

Τοῦ βίου τὴν θάλασσαν, ὑψουμένην καθορῶν, τῶν πειρασμῶν τῷ κλύδωνι, τῷ εὐδίῳ λιμένι σου προσδραμών, βοῶ σοι· Ἀνάγαγε, ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν μου Πολυέλεε.

Κοντάκιον  Ἦχος δ’

Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἀστὴρ Μάγους ἔπεμψε, πρὸς τὸν τεχθέντα, καὶ Ἡρῴδης ἄδικον, στρατὸν ἀπέστειλε κενῶς, φονοκτονῆσαι οἰόμενος, τὸν ἐν τῇ φάτνῃ ὡς Νήπιον κείμενον.

Ὁ Οἶκος.

Τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω νῦν  ὁμοῦ εὐφραινομένων, ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ τοῦ πάντων Βασιλέως, Ἡρῴδης μόνος συναλγεῖ, σὺν τοῖς  προφητοκτόνοις Ἰουδαίοις· εἰκὸς γὰρ μόνους αὐτοὺς ὀδύρεσθαι· οὐ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν  βασιλεύσουσιν, ἀλλ' ἡ βασιλεία τοῦ Κυρίου, καὶ ἔτι κρατήσει, τὰ θράση τῶν ἐχθρῶν ἀποκρουομένη, καὶ τὰ πλήθη τῶν πιστῶν συγκαλουμένη, μετὰ τῶν σεπτῶν Νηπίων τοῦ κατοπτεύειν, τὸν ἐν τῇ φάτνῃ ὡς Νήπιον κείμενον.

Συναξάριον.

Τῇ Κθ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τῶν ἁγίων Νηπίων, τῶν ὑπὸ Ἡρῴδου ἀναιρεθέντων, χιλιάδων δεκατεσσάρων.

Στίχοι

Διὰ ξίφους ἄωρα μητέρων Βρέφη,

Ἀνεῖλεν ἐχθρὸς τοῦ βρεφοπλάστου Βρέφους.

Νήπια ἀμφ' ἐνάτην τάμον εἰκάδι παππάζοντα.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη πάντων τῶν Χριστιανῶν καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν τῶν ἐν λιμῷ καὶ δίψει καὶ μαχαίρᾳ καὶ κρύει τελειωθέντων.

Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις εἰς τὸν ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔνθα ἡ ἁγία σορός.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μαρκέλλου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων.

Στίχοι

Ἀϋπνίᾳ δοὺς πάντα τὸν ζωῆς χρόνον

Μάρκελλε, κοιμήθητι μικρὸν ἐν τάφῳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θαδδαίου τοῦ Ὁμολογητοῦ.

Στίχοι

Καὶ Θαδδαῖος ἴσχυσε κατὰ τῆς πλάνης,

Ὁμολογητὴς ἀναφανεὶς ὡς μέγας.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων 40 Μαρτύρων πλησίον τοῦ Χαλκοῦ τετραπύλου.

Ὁ ἐν ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν Γεώργιος ὁ ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ ποιητὴς ᾀσματικῶν τινων κανόνων καὶ ἑτέρων γλαφυρῶν ὕμνων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Οἱ Ὅσιοι πατέρες Βενιαμὶν καὶ Ἀθηνόδωρος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ὠδὴ ζ’

Δροσοβόλον μὲν τὴν κάμινον εἰργάσατο, Ἄγγελος τοῖς  ὁσίοις Παισί, τοὺς Χαλδαίους δὲ καταφλέγον πρόσταγμα Θεοῦ, τὸν τύραννον ἔπεισε βοᾶν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Ἀπεμείωσε τὴν νύκτα ὁ τεχθεὶς σαρκί, Ἥλιος ἐκ Παρθένου Μητρός, καὶ ἐπηύξησε τὴν διττὴν ἡμέραν τοῖς  πιστοῖς, βοῶσιν αὐτῷ εἰλικρινῶς· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Σαλευθεῖσαν ἀθεότητι τὴν ἅπασαν, κτίσιν ὁ ἐν Σπηλαίῳ τεχθείς, ἐπεστήριξεν ἐπιγνώσει πάλιν τῇ αὐτοῦ, ἀπαύστως κραυγάζουσαν αὐτῷ· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Τὰ ἀνεύθυνα μὲν βρέφη ἀπεθέρισεν, Ἡρῴδης μιαιφόνῳ χειρί, τῶν ἐλπίδων δέ, τῶν ματαίων ὅλως ἐκπεσών, τὴν ἔνδικον δίκην ἑαυτῷ, θεοκτονίαν μελετῶν ἐναπεγράψατο.

Τοῦ Ὁσίου.

Ἐν πυρὶ μὲν τῆς ἀσκήσεως κατέφλεξας, Μάρκελλε τὰς τῆς σαρκὸς ἡδονάς, ἀπαθείας δὲ τῇ δρόσῳ ἤρδευσας ψυχάς, βοῶν τῷ Χριστῷ εἰλικρινῶς· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Ἴδεν ἅπασα ἡ κτίσις Θεονύμφευτε, τὰ θεῖα μεγαλεῖά σου, ἐν σαρκὶ ἐκ σοῦ, τοῦ Δεσπότου πάντων καὶ Θεοῦ, τεχθέντος ἐν πόλει Βηθλεέμ, καὶ σὺν τοῖς  Μάγοις καὶ Ποιμέσι σὲ ἀνύμνησεν.

Ὠδὴ η’

Ἐκ φλογὸς τοῖς  Ὁσίοις, δρόσον ἐπήγασας, καὶ δικαίου θυσίαν ὕδατι ἔφλεξας· ἅπαντα γὰρ δρὰς Χριστέ, μόνῳ τῷ βούλεσθαι· Σὲ ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Φωτοφόρον ἡ κτίσις, στολὴν ἐνδέδυται, καὶ κατήφειαν πᾶσαν, ὅλως ἀπέθετο, τοῦ καινοποιοῦ καὶ Δεσπότου τεχθέντος ἐν γῇ· ὃν ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ὡς χρυσίον καὶ σμύρναν, Χριστὲ καὶ λίβανον, τὰς ἡμῶν ἱκεσίας, δέξαι φιλάνθρωπε, καὶ ὡς τῶν Βρεφῶν τῶν ἁγίων τὰ αἵματα, πρόσδεξαι οἰκτίρμον, διδοὺς ἡμῖν ἐλέη.

Λελυμένα τοῦ βίου, καὶ τῆς παρούσης ζωῆς, δι' ἐνθέου θανάτου, βρέφη ἀνεύθυνα, πρὸς τὸν ἀθλοθέτην Θεὸν ἐχωρήσατε, τὸν τὴν αἰώνιον, ζωὴν ἡμῖν διδοῦντα.

Τοῦ Ὁσίου.

Ὁσιότητος ὅπλοις, Ὅσιε Μάρκελλε, παρατάξεις Δαιμόνων κατεπολέμησας, καὶ ὡς νικητής, κατ' αὐτῶν ἦρας τρόπαια, καὶ θαυμάτων χάριν, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐδέξω.

Θεοτοκίον.

Ὁ ἐκ σοῦ ἐν Σπηλαίῳ, τεχθεὶς Πανάχραντε, αἰωνίους ἀνθρώποις, σκηνὰς ηὐτρέπισε, τοῖς  εἰλικρινῶς, Θεοτόκον ὑμνοῦσί σε, καὶ ὑπερυψοῦσιν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ὁ Εἱρμὸς.

Ἐκ φλογὸς τοῖς  Ὁσίοις, δρόσον ἐπήγασας, καὶ δικαίου θυσίαν ὕδατι ἔφλεξας· ἅπαντα γὰρ δρὰς Χριστέ, μόνῳ τῷ βούλεσθαι· Σὲ ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ὠδὴ θ’

Θεὸν ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον, ὃν οὐ τολμᾷ Ἀγγέλων ἀτενίσαι τὰ τάγματα, διὰ σοῦ δὲ Πάναγνε ὡράθη βροτοῖς, Λόγος σεσαρκωμένος, ὃν μεγαλύνοντες, σὺν ταῖς οὐρανίαις στρατιαῖς, σὲ μακαρίζομεν.

Γνωστὸν ἐδείχθη Χριστὲ τὸ ἔλεος, τὸ ὑπὲρ νοῦν τῆς σῆς φιλανθρωπίας τοῖς  Ἔθνεσιν· ἐν σαρκὶ γὰρ Δέσποτα ἐπτώχευσας, ἵνα πλούτου μετόχους, κρείττονος Κύριε, ποιήσῃς ἡμᾶς ὡς ἀγαθός, καὶ πολυέλεος.

Ὁ σὸς Παρθένε τόκος ὁ ἄρρητος, ξένην βροτοῖς καὶ θείαν παρασχὼν ἀναγέννησιν, καὶ τὴν κτίσιν πᾶσαν ἐκαινούργησε, καὶ τοὺς ἐν γῇ, Ἀγγέλοις ἥνωσεν ᾄδοντας, καὶ δοξολογοῦντάς σε ἀεὶ καὶ μεγαλύνοντας.

Ἰσχὺς Ἡρῴδου τοῦ πολεμήτορος, τῇ τῶν βρεφῶν μανέντος ἀναιρέσει ἠσθένησε· τὴν ἀήττητον γὰρ ταῦτα δύναμιν, ἐκ Θεοῦ ἐζωσμένα, χάριτι πίστεως, πρὸς τὸν ἀθλοθέτην καὶ Θεόν, φαιδρῶς ἀνέδραμε.

Τοῦ Ὁσίου.

Σταυρὸν ἐπ' ὤμων ἄρας Μακάριε, τὸν τοῦ Χριστοῦ, καὶ πάθη τὰ αὐτοῦ ἐκμιμούμενος, ἐσταυρώθης τῷ κόσμῳ καὶ μέτοχος, δόξης τῆς ἀνεκφράστου, γέγονας Ὅσιε, ἐν ᾗ καὶ ἡμῶν σῶν ὑμνῳδῶν, μέμνησο πάντοτε.

Θεοτοκίον.

Υἱοὺς Θεοῦ ἡμᾶς ἀπειργάσατο, ὁ γεννηθεὶς σαρκὶ Θεὸς ἐκ σοῦ Παναμώμητε, καὶ τὸ πρῶτον δέδωκεν ἀξίωμα, τοῖς αὐτὸν δεξαμένοις, καὶ Θεομήτορα, σὲ δοξολογοῦσιν ἐκτενῶς, καὶ μεγαλύνουσιν.

Ὁ Εἱρμὸς.

Θεὸν ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον, ὃν οὐ τολμᾷ Ἀγγέλων ἀτενίσαι τὰ τάγματα, διὰ σοῦ δὲ Πάναγνε ὡράθη βροτοῖς, Λόγος σεσαρκωμένος, ὃν μεγαλύνοντες, σὺν ταῖς οὐρανίαις στρατιαῖς, σὲ μακαρίζομεν.

Ἐξαποστειλάριον τῶν Νηπίων.

Τῶν μαθητῶν ὁρώντων σε.

Ἡ Βηθλεὲμ μὴ στύγναζε, ἀλλ' εὐθύμει, τῶν ἱερῶν Νηπίων τῇ ἀναιρέσει· θύματα γὰρ τέλεια τῷ Δεσπότῃ, Χριστῷ προσανηνέχθησαν· ὑπὲρ αὐτοῦ γὰρ σφαγέντα, συμβασιλεύουσι τούτῳ.

Τοῦ ὁσίου Ὅμοιον.

Τὰ τῆς σαρκὸς σκιρτήματα θεοφόρε, δι' ἐγκρατείας πάσης κατακοιμίσας, ἄγρυπνον ἐθέσπισας καὶ πάννυχον, ἐν τῇ Μονῇ σου Μάρκελλε, δοξολογίαν τελεῖσθαι, Χριστοῦ εἰς αἴνεσιν Πάτερ.

Τῆς Ἑορτῆς  Ὅμοιον.

Ἐπὶ τῆς γῆς εἰρήνη καὶ ἐν ἀνθρώποις, Θεοκυῆτορ γέγονεν εὐδοκία. Ἄγγελοι χορεύοντες ἐκραύγαζον· Ἐν τοῖς ὑψίστοις δόξα σοι, τῷ γεννηθέντι ἀφράστως, ἐν Βηθλεέμ ἐκ Παρθένου.

Εἰς τοὺς Αἴνους, Στιχ. Προσόμια τῶν Νηπίων.

Ἦχος πλ. δ’

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Ὢ τῆς Ἡρῴδου πορώσεως! κατὰ Θεοῦ ἐμμανείς, τοῦ σαρκὶ νηπιάσαντος, Βηθλεὲμ τοῖς  βρέφεσι, τὸν θυμὸν ἐπαφίησι, καὶ ξίφει πάντα, δημίων δίδωσι, ζωῆς στερῆσαι, τὸν ζωῆς αἴτιον, τούτων οἰόμενος, τῆς σφαγῆς τῷ αἵματι, ὁ λυμεών, τοῦ καρποῦ τῆς φύσεως, ὁ ἀπηνέστατος. (Δίς)

Μάγοι ἐκ Περσίδος φθάσαντες, εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, τὸν Ἡρῴδην ἐτάραξαν, καὶ μανεὶς ὁ δείλαιος, τὰ Νήπια κατέσφαττεν· ὡς βότρυες δέ, Χριστῷ προσήχθησαν, εἰ καὶ μητρῴων μαζῶν ἐσπάσθησαν, οἱ Νεομάρτυρες, τὸν Ἡρῴδην πλήξαντες· διὸ Χριστόν, πίστει ἱκετεύουσιν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Κλαίει ἡ Ῥαχὴλ τὰ Νήπια, ἐν τῇ Ῥαμᾷ δὲ φωνή, νῦν  μεγάλη ἀκούεται, ὁ Ἡρῴδης μαίνεται, καὶ ἀθέως φρυάττεται, ὁ Ἰωάννης φεύγει ἐν ὄρεσι, λίθος Μητέρα σὺν τέκνῳ δέχεται, ὁ Ζαχαρίας δέ, ἐν Ναῷ φονεύεται, ὁ δὲ Χριστός, φεύγει ἀφεὶς ἔρημον, Ἑβραίων οἴκημα.

Δόξα... Ἦχος πλ. β’

Ἡρῴδης ὁ παράνομος, θεωρῶν τὸν ἀστέρα, ὑπὲρ πᾶσαν κτίσιν λαμπρότερον, ἐταράττετο, καὶ γαλακτοτροφούμενα Βρέφη, ἐξ ἀγκαλῶν μητρικῶν ἀφήρπασεν. Ἡ δὲ Ἐλισάβετ, λαβοῦσα τὸν Ἰωάννην, πέτραν παρεκάλει. Δέξαι Μητέρα μετὰ τέκνου. Ὄρος ἐδέξατο τὸν Πρόδρομον· φάτνη ἐφύλαττε τὸν θησαυρόν, ὃν ἀστὴρ ἐμήνυσε· Μάγοι προσεκύνουν, Κύριε δόξα σοι.

Καὶ νῦν... ὁ αὐτὸς.

Ἐν Βηθλεὲμ συνέδραμον Ποιμένες, τὸν ἀληθῆ μηνύοντες Ποιμένα, τὸν καθήμενον ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, καὶ ἀνακείμενον ἐν φάτνῃ, Νηπίου μορφὴν δι' ἡμᾶς ἀνειληφότα, Κύριε δόξα σοι.

Ἀπόστιχα Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Νηπίων.

Ἦχος α’ Κυπριανοῦ.

Τῷ ἀχράντῳ σου τόκῳ, Χριστὲ ὁ Θεός, πρώτη θυσία γέγονε τὰ Νήπια· Ἡρῴδης, γὰρ χειρώσασθαι, σὲ τὸν ἀχείρωτον βουληθείς, ἠγνόησε μαρτύρων προσάγων σοι χορόν. Διὸ σε ἱκετεύομεν τὸν ἐνανθρωπήσαντα, σῶσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Στίχ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

Ἦχος β’  Τοῦ αὐτοῦ.

Εἰς τὰ ὦτα τοῦ Κυρίου Σαβαώθ, εἰσεληλύθει ἡ σφαγὴ ὑμῶν, Βρέφη τίμια· δι' αὐτὸν γὰρ τὸ αἷμα ἐξεχέατε, καὶ ἐν κόλποις Ἀβραὰμ ἐπαναπαύεσθε, καὶ τὴν Ἡρῴδου εἰς αἰῶνας, μισητὴν κακίαν καταγγέλλετε, δυνάμει τοῦ τεχθέντος Χριστοῦ.

Στίχ. Τοῖς  ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Ἦχος γ’

Μισητὴ τοῦ Ἡρῴδου ἡ παιδοκτονία, διὰ τὴν αὐτοῦ μιαιφονίαν· καὶ σεπτὴ ἡ τῶν Παίδων θυσία, ὡς ἡλικιῶτις Χριστοῦ, τῆς ἡμῶν σωτηρίας, τοῦ καινοῦ σφαγίου προθυομένη καὶ προπεπονθυῖα. Μὴ κλαῖε Ῥαχιὴλ τὰ τέκνα, μιμνῃσκομένη τῶν κόλπων Ἀβραάμ, ἔνθα πάντων ἐστὶν εὐφραινομένων ἡ κατοικία.

Δόξα... Τοῦ Ὁσίου.

Ἦχος πλ. β’

Ὅσιε Πάτερ, εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν, ὁ φθογγος τῶν κατορθωμάτων σου, δι’ ὧν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, εὗρες μισθὸν τῶν καμάτων σου. Τῶν Δαιμόνων ὤλεσας τὰς φάλαγγας, τῶν Ἀγγέλων ἔφθασας τὰ τάγματα, ὧν τὸν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσας. Παρρησίαν ἔχων πρὸς Χριστον τὸν Θεόν, εἰρήνην αἴτησαι ταὶς ψυχαῖς ἡμῶν.

Καὶ νῦν... τῆς Ἑορτῆς, ὁ αὐτὸς.

Χορεύουσιν Ἄγγελοι πάντες ἐν οὐρανῷ, καὶ ἀγάλλονται σήμερον, σκιρτᾷ δὲ πᾶσα ἡ κτίσις, διὰ τὸν γεννηθέντα ἐν Βηθλεὲμ Σωτῆρα Κύριον, ὅτι πᾶσα πλάνη τῶν Εἰδώλων πέπαυται, καὶ βασιλεύει Χριστὸς εἰς τοὺς αἰῶνας.

Ἡ λοιπὴ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ὡς σύνηθες, καὶ Ἀπόλυσις.