Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015
Κύριε άνοιξε τα σπλάγνα της φιλανθρωπίας Σου και δέξαι με που προσέρχομαι και σ' αγγίζω με ευλάβεια
Μπροστά στις
θύρες του ναού Σου βρίσκομαι και δεν έπαψα να σκέφτομαι το κακό.
Αλλά
συ, Χριστέ ο Θεός, που δικαίωσες τον τελώνη και ελέησες την Χαναναία, και
άνοιξες στο ληστή τις θύρες του Παραδείσου, άνοιξε τα σπλάγνα της φιλανθρωπίας
Σου και δέξαι με που προσέρχομαι και σ' αγγίζω με ευλάβεια, όπως δέχθηκες την
πόρνη και την αιμορροούσα.
«Αυτό ήταν από Εμένα»
Αγίου Σεραφείμ της
Βίριτσα
Σκέφτηκες
ποτέ πως οτιδήποτε εγγίζει εσένα, παρόμοια εγγίζει κι Εμένα; Διότι «ο απτόμενος
υμών ως απτόμενος της κόρης του οφθαλμού αυτού» (Ζαχ. 2, 8), δηλαδή όποιος
εγγίζει εσένα, εγγίζει την κόρη του οφθαλμού Μου. Εσύ στους οφθαλμούς μου είσαι
ακριβός και πολύτιμος και Εγώ σε αγάπησα πολύ. Γι’ αυτό για Μένα αποτελεί
ιδιαίτερη χαρά να σε παιδαγωγήσω.
Πατήρ Ισίδωρος ο τυφλός,.........
Πατήρ Ισίδωρος ο
τυφλός, ένα σημείο φωτεινής αναφοράς για το σημερινό Άγιο Όρος.
Ο
Πατήρ Ισίδωρος ο τυφλός είναι για το σημερινό Άγιο Όρος της Ελλάδας ένα σημείο
φωτεινής αναφοράς. Ένας χαρούμενος, αεικίνητος Μοναχός που σε δυναμώνει όταν ολιγόπιστα και με απογοήτευση τη ζωή σου
παίρνεις λάθος, πολλές φορές και με ένα από τα πασίγνωστα σκαμπηλάκια του, που
σαν χάδι τα’ νοιωσαν όσοι τα δέχτηκαν. Χαίρεται με το καθετί, μα κυρίως με το σκοτάδι των ματιών του.
"Γεροντολατρεία"
"Γεροντολατρεία"
Ὁ σύγχρονος ἐκ δεξιῶν κίνδυνος
τῶν πιστῶν!
Στήν
ἀρένα αὐτῆς
τῆς πρόσκαιρης
ζωῆς πού
δέν
εἶναι ἀνθόσπαρτος ἀλλά "κοιλάδα κλαυθμῶνος", οἱ πιστοί
τοῦ Χριστοῦ ἔχουν νά
ἀγωνιστοῦν
σκληρά
καί
νά
ἀντιμετωπίσουν χιλιάδες
πειρασμούς (ἐξωτερικούς
κι
ἐσωτερικούς),
δοκιμασίες
καί
θλίψεις, καθώς
καί
ἀμέτρητους ἐχθρούς (ἐξόν ἀπό τά
πάθη
τους
καί
τόν
κόσμο, τόν
Διάβολο
καί
τήν
πληθώρα
τῶν δαιμόνων
του).
Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου·.......
"Περίλυπός
ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου•
μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ"
(Ματθ.
26:38)
Τό
τηλεγράφημα τῆς δοκιμασθείσης ψυχῆς:
Κάποιες,
ἴσως καί πολλές φορές στήν ζωή μας, θά ζήσωμε
τέτοια δυνατά γεγονότα-σταθμούς πόνου, θλίψεως καί μοναξιᾶς, πού μέσα ἀπό
τά μύχια τῆς ψυχῆς μας θά νοιώσουμε ἐπιτακτικά τήν ἀνάγκη νά κράξωμε πρός τό ἅπαν σύμπαν γοερῶς:
"περίλυπος ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως
θανάτου"! Μιά κρυφή ἐλπίδα καί προσδοκία
γεννᾶται δειλά συνάμα μέ αὐτήν τήν κραυγή ἀγωνίας, πώς τό καρδιακό τηλεγράφημα μέ καλώδιο μετάδοσής
του τόν μακροστενή πόνο τῆς ψυχῆς, θά φτάσει ἕως τά ὦτα κάποιου φιλότιμου
καί πονόψυχου ἀποδέκτη, Οὐρανίου ἤ ἐπιγείου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)