Ο Χ Ι...........

Ισραήλ: Κοινή διακήρυξη Πατριάρχη Βαρθολομαίου και Πάπα Φραγκίσκου 

Στη Διακήρυξη, μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι αμφότεροι προσβλέπουν στην ημέρα,  (Ω  ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ) που θα υπάρξει πλήρης κοινωνία μεταξύ Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

 

Κοινή Διακήρυξη οκτώ σημείων για την επαναπροσέγγιση της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού υπέγραψαν την Κυριακή ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας Φραγκίσκος, οι οποίοι επισκέφθηκαν το ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα.

Στη Διακήρυξη, μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι αμφότεροι προσβλέπουν στην ημέρα, που θα υπάρξει πλήρης κοινωνία μεταξύ Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και επισημαίνεται η σημασία της συνέχισης του θεολογικού διαλόγου, του σεβασμού, της δημιουργίας του Θεού δια της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.

Επίσης, οι κύριοι Βαρθολομαίος και Φραγκίσκος, σύμφωνα με τις πληροφορίες του ΑΜΠΕ, θα δεσμευτούν να προσφέρουν κοινή μαρτυρία στην υπηρεσία της ανθρωπότητας.

Στην Κοινή Διακήρυξη οι προκαθήμενοι των δύο Εκκλησιών εκφράζουν επίσης την αγωνία και το ενδιαφέρον τους για την κατάσταση των χριστιανών στην Μέση Ανατολή.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ;;;

"Άκρα του τάφου σιωπή" βασιλεύει εντός του επισκοπικού σώματος της Εκκλησίας...

 

Μπροστά στην συντελούμενη προδοσία!

Νάνης Λυκούργος, ιατρός

Ενώπιον της υλοποιήσεως του σκανδαλώδους πατριαρχικού τολμήματος, και "άκρα του τάφου σιωπή" βασιλεύει εντός του περιβόλου του επισκοπικού σώματος (και όχι μόνο) της Ελλαδικής Εκκλησίας.

"Αφωνότεροι ιχθύων", οι πλείστοι των ιεραρχών μας, μάλλον έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα συλλείτουργα, (εύχομαι, ΟΛΟΨΥΧΩΣ, να τους αδικώ αλλά, δυστυχέστατα, αυτήν την εντύπωση αποκομίζει κανείς περιηγούμενος το διαδίκτυο) τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, τόσο μα τόσο απωθούν, πιστούς και απίστους, εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο αυτά πραγματοποιούνται, και κάθε άλλο παρά διαφαίνεται να συνέχονται από το θλιβερό γεγονός ότι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αιρόμενος υπεράνω των Θείων και Ιερών κανόνων, των απαγορευόντων ρητώς και κατηγορηματικώς την μετά των αιρετικών συμπροσευχή (παρά τις σοφιστείες των υποστηρικτών τους) και επισυρόντων φρικτές αρές επί των κεφαλών των κατά καιρούς παραβατών τους, πρόκειται να προσθέσει έναν ακόμη κόμβο στο κομβολόγιο των οικουμενιστικών- προδοτικών της Ορθοδοξίας ανομημάτων του με την επικείμενη επίσκεψή του στα Ιεροσόλυμα.
Η εκκωφαντική αυτή επισκοπική σιωπή δίδει, αναντιλέκτως, αφορμή στον πιστό λαό, που αγωνιά για την οσημέραι επιτεινόμενη παραφθορά, νόθευση και προδοσία του Ορθοδόξου Δόγματος, να εξαγάγει μελαγχολικά συμπεράσματα αναφορικά με το βαθμό συμβιβασμού τινών εξ αυτών με την προμνημονευθείσα προδοσία (εννοείται ότι η συγκεκριμένη αναφορά ισχύει για τους ορθοφρονούντες ποιμένες και κατ’ ουδένα λόγο για τους θεράποντες του οικουμενιστικού συγκρητισμού επισκόπους).
Τυγχάνει, αναμφιρρήστως, αδιανόητο, να εκπορεύονται αγωνιώδεις και έμπονες κραυγές διαμαρτυρίας απὀ τη μεριά κατώτερων βαθμίδων κληρικών, μοναχών και λαικών και να σιωπούν οι ταγοί της Εκκλησίας.
Κραυγάζουν "στεντορεία τη φωνή" και διατόρως οι στρατιώτες και οι στρατηγοί έχουν πάθει... "γλωσσοδέτη", εξ αιτίας, πιθανότατα, μιας στρεβλής ανττιλήψεως περί εκκλησιαστικής γαλήνης και ενότητος, η οποία, όμως, κάθε άλλο παρά στοιχεί με τις αγιοπατερικές και ιεροκανονικές επιταγές (αλλά, εν πολλοίς, και με την κοινή λογική) οι οποίες όταν "Θεός το κινδυνευόμενον" όχι απλώς επιτρέπουν αλλά επιβάλλουν το θεοφιλή έλεγχο των κακώς κειμένων.
Με τον κίνδυνο να καταστούμε κουραστικοί αξίζει να υπομνήσουμε για μία ακόμη φορά ότι κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, μεμαρτυρυμένης Ορθοδόξου πνευματικότητος, αλλά και αναγνωρισμένοι άγιοι της Εκκλησίας προ δεκαετιών καυτηρίασαν και στηλίτευσαν κατά ποιμαντικό-συνειδησιακό χρέος την ολέθρια και καταστροφική οικουμενιστική-συγκρητιστική πολιτική του αλήστου (αρνητικής εννοείται) μνήμης μακαριστού Αθηναγόρα αδιαφορώντας για τις οιεσδήποτε συνέπειες και, καθιστάμενοι, κατ αυτόν τον τρόπο παραδείγματα προς μίμηση για τους "μέλλοντας ποιμαίνειν την Εκκλησίαν".
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, π. Παίσιος, π. Φιλόθεος Ζερβάκος, π. Αυγουστίνος Καντιώτης, π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος είναι μερικά, μόνο, απ τα ονόματα των ελεγξάντων, εν αγάπη μεν, εν αληθεία δε, την αθηναγόρειο προδοσία.
Επίσης, επιβάλλεται να μνημονεύσουμε των μακαριστών αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου του Β΄, Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, Μηθύμνης Ιακώβου, Κερκύρας Μεθοδίου, Παραμυθίας Παύλου, Χίου Χρυσοστόμου, Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, Ζιχνών Νικοδήμου, π.Θεοκλήτου Διονυσιάτου, π. Σπυρίδωνος Μπιλάλη, π. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, αειμνήστου Παναγιώτη Τρεμπέλα αλλά και συλλογικοτήτων όπως επί παραδείγματι πολλών μονών του Αγίου Όρους, ιεραποστολικών αδελφοτήτων και συλλόγων όπως π.χ. ΠΟΕ, Τρεις Ιεράρχες, Σωτήρ, Σταυρός κ.ά.
Γιατί σήμερα δεν παριστάμεθα μάρτυρες μιας, παρόμοιου μεγέθους και εντάσεως, αντιδράσεως και αντιστάσεως στη συντελούμενη προδοσία;
Τι να υποθέσει κανείς;
Τόσο πια έχει εισχωρήσει ο λίβας του συμβιβασμού στο σύγχρονο επισκοπικό σώμα αλλά και στον καθόλου εκκλησιαστικό βίο αποξηραίνοντας κάθε ικμάδα αντιδράσεως και αντιστάσεως;
Μπορούμε άραγε να είμαστε αισιόδοξοι χωρίς να χαρακτηρισθούμε αιθεροβάμονες; Λ.Ν. 
 http://yiorgosthalassis.blogspot.com

ΜΗΝΑΙΟ ΑΠΡ. (26)

ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΤΗ ΚΣΤ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως, Ἐπισκόπου Ἀμασείας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εἰς τό, Κύριε ἐκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρὰ τῆς Ἑορτῆς γ' καὶ τοῦ Ἁγίου Προσόμοια γ'.

Ἦχος δ'

Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν

Κατὰ πάντων Μακάριε, τῶν παθῶν ἐβασίλευσας, νόμῳ θείῳ μέγιστε, κρατυνόμενος· καὶ λογισμὸν αὐτοκράτορα, σαφῶς ποιησάμενος, καὶ γενόμενος Θεοῦ, παραστάτης ἐπάξιος, χρῖσμα ἅγιον, ὑπεδέξω, καὶ ποίμνης προηγήσω, λογικῆς Ἀρχιερέων, καὶ Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα.

Ὡς κριὸν ἐκ ποιμνίου σε, Βασιλεῦ παμμακάριστε, βασιλεὺς παράνομος διεχώρισε, καὶ Βασιλέα κηρύττοντα, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, τὸν τυθέντα ὡς ἀμνόν, καὶ βροτούς διασώσαντα, θεασάμενος, κατασφάττει ἀδίκως προξενῶν σοι, οὐρανῶν τὴν βασιλείαν, καὶ αἰωνίζουσαν εὔκλειαν.

Ἐφ' ὑδάτων τὰς τρίβους σου, παραδόξως πεποίησαι, Βασιλεῦ ἀοίδιμε· μετὰ τέλος γάρ, ἀπορριφείς, ὡς προέφησας, συντόνως ὑπέπλευσας, καὶ τῇ πόλει σου σαυτόν, Ἀμασείᾳ ἀπέδωκας, φόρτον τίμιον, ἀκαταίσχυντον πρέσβυν ἰαμάτων, ποταμὸν καὶ νοσημάτων, παντοδαπῶν καθαρτήριον.

Δόξα... Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς

Εἰς τὸν Στίχον τῆς Ἑορτῆς

Καὶ Ἀπολυτίκιον τῆς αὐτῆς

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Τὰ Καθίσματα τῆς Ἑορτῆς. Οἱ Κανόνες τῆς ἑορτῆς καὶ τοῦ Ἁγίου.

Ποίημα Ἰωσήφ.

Ὠδὴ α' Ἦχος β'

Δεῦτε λαοὶ ᾄσωμεν

Τῷ Βασιλεῖ, τῶν οὐρανίων Δονάμεων, στεφηφορῶν παρίστασαι, πᾶσιν αἰτούμενος, Βασιλεῦ θεοφόρε, τοῖς πόθῳ σε τιμῶσι, χάριν καὶ ἔλεος.

Κατὰ παθῶν, τῶν τῆς σαρκὸς ἐβασίλευσας, καὶ βασιλέα ἄθεον, ἐγκελευόμενον, τὸν οὐράνιον Μάκαρ, ἀρνεῖσθαι Βασιλέα, σὺ κατεπάτησας.

Βασιλικῶν, φύλακα θείων προστάξεων, βασιλικῶς σε χρίσματι, θείῳ ἐπέχρισε, Βασιλεὺς ὁ τῆς δόξης, καὶ στέφει μαρτυρίου, Μάκαρ ἐκόσμησε.

Θεοτοκίον

Ἡ τῶν πιστῶν, καταφυγὴ Ἀειπάρθενε, ἡ κραταιὰ βοήθεια, τῶν προστρεχόντων σοι, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, καὶ βλάβης ἐναντίας, ἡμᾶς διάσωσον.

Ὠδὴ γ'

Ἐν πέτρᾳ με τῆς πίστεως

Ἀγέλαις ἠριθμήθης τῶν πρωτοτόκων, θεούμενος μεθέξεσι θειοτάταις, καὶ βλέπων καθαρώτερον τοῦ Δεσπότου, τὴν ὡραιότητα, Μάρτυς ἀήττητε, Βασιλεῦ θεόσοφε, καὶ μακάριε.

Αἱρέσεων διέλυσας τὸν χειμῶνα, τῇ θέρμῃ τῶν πανσόφων σου διδαγμάτων, εἰδώλων διεσκέδασας τὴν ὁμίχλην, φωτὶ τῶν ἄθλων σου· διὸ με φώτισον, Βασιλεῦ μακάριε, τὸν τιμῶντά σε.

Ψυχόλεθρον Γλαφύρα φυγοῦσα βόθρον, λιμένα σωτηρίας σε Πάτερ εὗρε· διὸ καὶ νυμφευθεῖσα Χριστῷ τῷ Κτίστῃ, χαίρει κραυγάζουσα· Σὺ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν Ἅγιος, πλήν σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Ἐκύησας τὸν ἄναρχον Βασιλέα, ἐκ σοῦ Παρθενομῆτορ ἀρχὴν λαβόντα· αὐτὸν οὖν ὡς φιλάνθρωπον ἐκδυσώπει, σῶσαι τοὺς δούλους σου, πάσης ἐκ θλίψεως, καὶ ἐχθρῶν ἁλώσεως, παναμώμητε.

Ὁ Εἱρμὸς

Ἐν πέτρᾳ με τῆς πίστεως στερεώσας, ἐπλάτυνας τὸ στόμα μου ἐπ' ἐχθρούς μου· ηὐφράνθη γὰρ τὸ πνεῦμά μου ἐν τῷ ψάλλειν· Οὐκ ἔστιν Ἅγιος, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Κάθισμα Ἦχος γ'

Θείας πίστεως

Ζάλην ἄθεον, εἰδώλων πλάνης, ἐκφευξάμενος, Ἱερομύστα, διὰ δὲ ξίφους θαλάσσῃ ποντούμενος, πρὸς τὸν ἀκύμαντον ὅρμον κατήντησας, καὶ αἰωνίως ἐν τούτῳ γηθόμενος, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Καὶ τῆς Ἑορτῆς

Ὠδὴ δ'

Ἐλήλυθας, ἐκ Παρθένου

Ἱερεύσας, σεαυτὸν ὡς ἀρνίον πανάμωμον, τυθεὶς Παμμακάριστε, καὶ ταῖς ῥοαῖς τῶν αἱμάτων σου, θάλασσαν ἐξήρανας, τῆς πονηρᾶς ἀθεΐας θείᾳ χάριτι.

Βασίλειον, ἐπιχρώσας ἐσθῆτα τοῖς αἵμασι, καὶ νίκης διάδημα, τῇ κεφαλῇ περιθέμενος, χαίρων προσεχώρησας, εἰς τὰ βασίλεια Πάτερ τὰ οὐράνια.

Ὁσίως σου, καὶ δικαίως ποιμάνας τὸ ποίμνιον, εἰς μάνδραν εἰσήλασας, τὴν ἐπουράνιον Ὅσιε, ἔνθα τῆς ἀθλήσεως, περικοσμούμενος στέφει προσεχώρησας.

Θεοτοκίον

Πανύμνητε, τῶν ἀνθρώπων ἑτοίμη βοήθεια, τὰ ἄγρια κύματα, τῶν πειρασμῶν καταπράϋνον, σῴζουσα τοὺς δούλους σου, τῆς τῶν ἐχθρῶν ἐπηρείας προστασίαις σου.

Ὠδὴ ε'

Ὁ φωτισμὸς τῶν ἐν σκότει

Τῷ φωτισμῷ, τῆς του Πνεύματος αἴγλης λελαμπρυσμένος, σκότος ἀπεμείωσας ἀθεΐας, ἱερομύστα, καὶ πολλοὺς συσχεθέντας, τῇ ὁμίχλῃ τῆς ματαιότητος, πρὸς τὰς οὐρανίους, μονὰς καθωδήγησας.

Φύλαξ Θεοῦ, προσταγμάτων ὑπάρχων ἐν φυλακῇ τε, ἔνδον καθειργμένος ὑπὸ ἀθέων, ὁρᾷς τὸ μέλλον, ἐπὶ σοὶ θεῖον τέλος, δι' Ἀγγέλου ἐκδιδασκόμενος, Ἱερομαρτύρων, κρηπὶς καὶ ἑδραίωμα.

Θαῦμα φρικτόν, ἐν τῇ σῇ τελειώσει πᾶσιν ὡράθη· ξίφει γὰρ ἡ κάρα σου ἐκτμηθεῖσα, Ἱερομάρτυς, καὶ θαλάσσῃ βληθεῖσα, συνηρμόσθη τῷ θείῳ σκήνει σου, δῶρον τοῖς ποθοῦσι, δοθεῖσα θεόσδοτον.

Θεοτοκίον

Πόλις Θεοῦ, περὶ ἧς ἐλαλήθη δεδοξασμένα, ταύτην σου τὴν πόλιν καὶ πᾶσαν χώραν, ἀπὸ κινδύνων, καὶ λιμοῦ καὶ βαρβάρων, Θεοτόκε Παρθένε λύτρωσαι, μόνη προστασία, πιστῶν ἀκαταίσχυντε.

Ὠδή ς'

Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων

Ἐφ' ὑδάτων πορείας πεποίησαι, ὕδατα τῆς πλάνης ξηράνας τοῖς ῥεύμασι, τῶν ἱερῶν αἱμάτων σου, καὶ πρὸς ὅρμον κατήντησας ἄκλυστον.

Ζωηφόρος νεκρὸς ἐχρημάτισας, Πάτερ τὴν ὑγρὰν Βασιλεῦ διερχόμενος, καὶ μαθηταῖς διδόμενος, διὰ θείων σαφῶς εἰσηγήσεων.

Τὴν ἁγίαν στολὴν κατεποίκιλας, αἵμασι σεπτοῖς ὥσπερ βύσσον βασίλειον, ἣν Βασιλεῦ ἐνδέδυσαι, στεφηφόρος Χριστῷ παριστάμενος.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε Θεόνυμφε, ἡ μετὰ Θεὸν προστασία τῶν δούλων σου, βαρβαρικῆς ἁλώσεως, καὶ κινδύνων ἡμᾶς ἀπολύτρωσαι.

Ὁ Εἱρμὸς

Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων κυκλούμενος, τὴν ἀνεξιχνίαστον τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ἐπικαλοῦμαι ἄβυσσον, ἐκ φθορᾶς ὁ Θεὸς με ἀνάγαγε.

Τὸ Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς

Συναξάριον

Τῇ ΚΣΤ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως, Ἐπισκόπου Ἀμασείας.

Στίχοι

Τμηθείς, Βασιλεῦ, βασιλεὺς πόλου γίνῃ,

Ἐξ αἱμάτων σῶν βάμμα κόκκινον φέρων.

Εἰκάδα ἀμφ' ἕκτην Βασιλεὺς ξίφει αὐχένα κάρθη.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Γλαφύρα ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Στίχοι

Θεὸν Γλαφύρα ψυχικῶν δι' ὀμμάτων,

Οὐ γλαφυρῶς νῦν, ἀλλὰ τηλαυγῶς βλέπει

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ὁσία Ἰούστα ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Στίχοι

Τρόπον σελήνης πλησιφαοῦς, Ἰούσταν,

Λάμψασαν ἔργοις, μνήματος κρύπτει νέφος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Νέστωρ, τοὺς γονεῖς καταλιπὼν καὶ μονάσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Στίχοι

Τοὺς οὐρανοὺς ἱδρῶσι Νέστωρ ἐπρίω,

Δι' οὓς φύσιν τύραννον ἠρνήσω θέσει.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμὴν

Ὠδὴ ζ'

Εἰκόνος χρυσῆς

Αἱμάτων βαφαῖς, ἐπιχρώσας σεαυτῷ πορφύραν Μάρτυς, καὶ ταύτην χαίρων ἀμπεχόμενος, καὶ τῇ χειρὶ τὸ σωτήριον, ὅπλον τοῦ Σταυροῦ περιφέρων, Βασιλεῦ παναοίδιμε, τῷ ἀθανάτῳ Βασιλεῖ, συμβασιλεύεις ἀεί.

Τῇ ποίμνῃ τῇ σῇ, ἀπεδόθη τὸ καλῶς ἀθλῆσαν σῶμά σου, ἐκ θαλαττίων κόλπων πέλαγος, ἅμα πηγάζον ἰάσεων, καὶ τῶν παθημάτων ξηραῖνον, διεκχύσεις τῇ χάριτι, Ἱερομάρτυς Βασιλεῦ, τοῦ θείου Πνεύματος.

Νυμφίῳ Χριστῷ, νύμφην ὅλην ἀρεταῖς ἠγλαϊσμένην, καὶ παρθενίᾳ διαλάμπουσαν, Γλαφύραν Πάτερ προσήγαγες, ταύτην διδαχαῖς ὡραΐσας, καὶ νυμφῶνος ἠξίωσας, ᾗ καὶ συγχαίρεις Βασιλεῦ, ἐν οὐρανίοις σκηναῖς.

Θεοτοκίον

Ἡ μόνη ἐλπίς, καὶ βοήθεια πιστῶν Θεογεννῆτορ, σπεῦσον βοήθει τοῖς ἱκέταις σου, βυθιζομένοις ταῖς θλίψεσι, καὶ ἠπορημένοις Παρθένε, καὶ ἐν ὀδύνῃ ὑπάρχουσι, καὶ καταφεύγουσιν εἰς σέ, ἐν πεποιθήσει ψυχῆς.

Ὠδὴ η'

Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρὸς

Τῇ βακτηρίᾳ τῶν σοφῶν, διδαγμάτων πρὸς νομὰς σωτηριώδεις, σοῦ τὰ θρέμματα νέμων, τοὺς πονηροὺς καὶ βαρεῖς ἐκ μέσου Πάτερ λύκους ἤλασας, καὶ ἐσφαγιάσθης, ὥσπερ ἀρνίον θέλων.

Ἐκ θαλαττίων σε βυθῶν, μαργαρίτην ὡς τερπνὸν ἀναδοθέντα, συγκομίζουσι πίστει, οἱ ἱεροὶ μαθηταί, θαυμάτων αἴγλην ἀποπέμποντα, Ἱερομαρτύρων, κανὼν καὶ μέγα κλέος.

Ὅλος ἐκ βρέφους τῷ Θεῷ ἀναθέμενος σαυτὸν χρίσματι θείῳ, ἱερῶς ἡγιάσθης, καὶ ἱερεύσας σαυτόν, προσήχθης Ἱερεὺς καὶ σφάγιον, ἐν τῇ ἀθανάτῳ, καὶ μυστικῇ τραπέζῃ.

Θεοτοκίον

Καταφυγὴ Χριστιανῶν, βοηθὲ τῶν ἐν δεινοῖς συνεχομένων, Παναγία Παρθένε, μὴ ὑπερίδῃς ἡμᾶς, κινδύνοις κλονουμένους πάντοθεν, καὶ πολλαῖς ἐφόδοις, τῶν πονηρῶν βαρβάρων.

Ὁ Εἱρμὸς

Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός, τῶν Ἑβραίων τοῖς Παισὶ συγκαταβάντα, καὶ τὴν φλόγα εἰς δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, ὑμνεῖτε τὰ ἔργα ὡς Κύριον, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ὠδὴ θ'

Τὸν ἐκ Θεοῦ Θεὸν Λόγον

Ἱερωσύνης παμμάκαρ, καὶ σεπτῆς μαρτυρίας, ταῖς θείαις ἀπαστράπτων καλλοναῖς, νῦν κατοικεῖς τὰ οὐράνια, καὶ παρίστασαι χαίρων, Τριάδι τῇ Ἁγίᾳ Βασιλεῦ, μετὰ πάντων Μαρτύρων, ὑπὲρ ἡμῶν δεόμενος.

Ὡς φωταυγής σου ἡ μνήμη, ἀπαστράπτουσα αἴγλην, ἐνθέων χαρισμάτων τοῖς πιστοῖς, ὡς ἱερόν σου τὸ τέμενος, ἔνθα κείμενος βρύεις, ἰάματα καὶ σῴζεις Βασιλεῦ, χαλεπῶν ἐκ κινδύνων, τοὺς πόθῳ σε γεραίροντας.

Ἡ τῶν λειψάνων σου θήκη, ὡς πηγὴ καθορᾶται, ἰάσεων ἐκβλύζουσα κρουνούς, καὶ θεραπεύουσα ἅπαντα, τὰ νοσήματα Πάτερ, ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων Βασιλεῦ· διὰ τοῦτο πιστῶς σου, τελοῦμεν τὸ μνημόσυνον.

Θεοτοκίον

Φωτοκυῆτορ Παρθένε, μετὰ τῶν ἀσωμάτων, Ἀγγέλων Ἀποστόλων Προφητῶν, Ἱεραρχῶν Ἀθλοφόρων τε, καὶ Ὁσίων ἁπάντων, τὸν μόνον ὑπεράγαθον Θεόν, ἐκδυσώπει ῥυσθῆναι, κινδύνων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ὁ Εἱρμὸς

Τὸν ἐκ Θεοῦ Θεὸν Λόγον, τὸν ἀρρήτῳ σοφίᾳ, ἥκοντα καινουργῆσαι τὸν Ἀδάμ, βρώσει φθορᾷ πεπτωκότα δεινῶς, ἐξ ἁγίας Παρθένου, ἀφράστως σαρκωθέντα δι' ἡμᾶς, οἱ πιστοὶ ὁμοφρόνως, ἐν ὕμνοις μεγαλύνωμεν.

Τὸ Ἐξαποστειλάριον τῆς Ἑορτῆς

Καὶ ἡ λοιπὴ Ἀκολουθία, ἡ Α' Ὥρα, καὶ Ἀπόλυσις.