Ο γερω-Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας...

Ο γερω-Χαράλαμπος ζούσε απλά, ασκητικά με την ευχή και την ψαλμωδία στο στόμα.

Τα χέρια του δεν σταματούσαν να πλέκουν κομποσχοίνι. Είχε μάθει να πλέκει και τη νύχτα χωρίς φως.

-Ο γερω-Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς, διηγήθηκε:

«Ήταν μια γριούλα στην Μικρά Ασία με μια θαυματουργή εικόνα. Θεράπευε Τούρκους και χριστιανούς. Στον πόλεμο του ’22 αυτή πήρα την εικόνα – ενώ λοιπόν σκότωναν οι Τούρκοι, αυτήν δεν την έβλεπαν και ήρθε στην Αθήνα. Με το μύρο που έβγαζε η εικόνα θεράπευσε άρρωστο».

Διηγήθηκε άλλη φορά: «Κατά τον χειμώνα του 1943 στην Αθήνα όπου διέμενα ως λαϊκός, υπήρχε μεγάλη στέρηση των αναγκαίων και σε συνδυασμό με τον βαρύ χειμώνα πολύς κόσμος πέθαινε. Εκείνη την εποχή συνήθιζα να επισκέπτομαι αυτήν την πολύ ευλαβή καλόγρια, η οποία είχε στο σπίτι της την παλιά εικόνα της Παναγίας από την Μικρά Ασία. Η εικόνα αυτή έφερε πάνω της πολλά παλαιά τάματα, μερικά εκ των οποίων ήσαν πολύτιμα. Καθώς λοιπόν εστανεχωρούμεθα από την έλλειψη τροφών, μια ημέρα της λέω:

-Βρε Μαρία, δεν πουλάς το μάλαμα από την εικόνα να αγοράσουμε τίποτα να φάμε;

-Το μάλαμα αυτό είναι της Παναγίας και δεν μπορώ να το πειράξω. Αν ήθελε η Παναγία να μας το δώσει θα μας το έδινε.

Μόλις όμως είπε αυτά τα λόγια ένα χρυσό βραχιόλι από τα τάματα της εικόνος σηκώθηκε μόνο του από την εικόνα και κόλλησε στο τζάμι της σαν να ήθελε να βγει έξω από το προσκυνητάρι. Αυτό το θεώρησε πως ήταν σημάδι από την Παναγία. Πούλησε το βραχιόλι και αγοράσαμε τρόφιμα, με τα οποία βγάλαμε εκείνον τον δύσκολο χειμώνα».

*από το βιβλίο: «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» (Άγιον Όρος 2011).