Ο Χριστός ζει

Όπως ο ήλιος φανερώνει την ύπαρξή του με το φως και τη θαλπωρή των ακτινών του, όπως η άνοιξη δηλώνει την παρουσία της με τον οργασμό και την ανανέωση της φύσεως, έτσι και ο Χριστός μαρτυρεί για τον εαυτό του με τη χάρη και τη χαρά των χριστιανών του, με το θαύμα της Εκκλησίας και το θάμβος της πίστεως.

Μετά την ανάστασή του και τις εμφανίσεις του ο Κύριος έγινε μεν αόρατος στα φθαρτά μάτια του κόσμου, αλλά δεν έπαυσε να εμφανίζεται στην πραγματικότητα και στη ζωή αυτού του κόσμου. Όταν ένας χωλός από την κοιλιά της μάνας του, γνωστός σε όλα τα Ιεροσόλυμα, καθώς χρόνια ζητιάνευε στην ωραία πύλη, στέκεται στα πόδια του υγιής «εν τω ονόματι Ιησού Χριστού του Ναζωραίου» (Πρξ 3,6), είναι μια εμφάνιση του αναστημένου Χριστού, που παρουσιάζεται ολοζώντανος να επιτελεί το θαύμα μέσα στη μεγαλύτερη αίθουσα των Ιεροσολύμων, στη στοά του Σολομώντος. Τέτοια είναι και η παρουσία του Χριστού σήμερα. Δεν ζωγραφίζει ρομαντική οπτασία, αλλά καταγράφει δυναμική ιστορία,

*Εκείνος ο μεροκαματιάρης οικογενειάρχης με τα 8, 10 και 12 παιδιά που ζει με τη χαρά της πίστεως, έναν αιώνα αδυσώπητο για την περίπτωσή του, μαρτυρεί ότι έχει τον Χριστό μαζί του.

*Αυτό το ανδρόγυνο που έχασε το μονάκριβο παιδί του, αλλά βρήκε παρηγοριά κι ελπίδα στην ανάσταση, ομολογεί ότι ο Χριστός ζει.

*Ο άρρωστος που με γλυκύτητα και καρτερία υπομένει τον πόνο βεβαιώνει ότι ο Χριστός είναι δίπλα του.

*Η κοπέλλα που προδομένη και απελπισμένη πήγε να αυτοκτονήσει, αλλά την τελευταία στιγμή σώθηκε, καταθέτει ότι συνάντησε τον Χριστό.

*Εκείνος ο ναρκομανής που βρήκε τη δύναμη να αλλάξει ζωή, όταν τον ρωτάμε πώς, δείχνει τον ζωντανό Χριστό.

*Αλλά και οι μάρτυρες της εποχής μας, όσοι πληρώνουν με βασανιστήρια και αίμα την πίστη τους,

*Οι Ιεραπόστολοι, όσοι θυσιάζουν τα δικαιώματά τους για τη δικαίωση των άλλων,

*Οι παρθένοι, όσοι αγνεύουν σ’ έναν κόσμο πανσεξουαλικό, δεν καταγγέλλουν ότι ο Χριστός ζει, ότι έχει και σήμερα τη θέση του μέσα στη δίνη των καιρών μας;

Εντούτοις, τη μεγαλύτερη απόδειξη της ζωντανής παρουσίας του Χριστού την καταθέτουν όσοι πολεμούν τον Χριστό και την Εκκλησία του. Με τέτοια λύσσα δεν χτυπούν ποτέ έναν πεθαμένο, με τέτοιο πάθος δεν κυνηγούν ποτέ έναν νεκρό. Προς τί ο αδιάκοπος πόλεμος, αν ο αντίπαλος είναι ένα πτώμα; Αλλά ο Χριστός ζει! Αναστήθηκε, για να μένει ζωντανός ανάμεσά μας, όχι μόνο ως Θεός με την πανταχού παρουσία του, αλλά και με την ανθρώπινη οντότητά του πια, που ξέρει να συμπαθεί και να κατανοεί, ως αναστημένος και πνευματικός άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος. Μέσα στο δισκοπότηρο ανασταίνεται κάθε Κυριακή και προσφέρει τον Εαυτό του «εις κοινωνίαν». Το Σώμα του και το Αίμα του κυλούν μέσα στις φλέβες των πιστών, ο λόγος του ακούγεται καθαρός με τη φωνή του Ευαγγελίου, η συναναστροφή του εξασφαλίζεται ακέραιη μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Είναι αυτή μια παλλόμενη και σφύζουσα πραγματικότητα δίπλα στον σύγχρονο άνθρωπο, που δεν του υπόσχεται απλώς, αλλά έχει και να του δείξει και να του δώσει ό,τι δεν βρίσκει στα δώρα του πολιτισμού μας, ό,τι αναζητά με έκδηλη αγωνία· τη ζωή την αληθινή, την αιώνια ζωή, που είναι ο αναστημένος Χριστός.

(+Στέργιου Ν. Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Παν/μίου, «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος», εκδ. Χριστιανική Ελπίς, Θεσ/νίκη 2007)