Άγγελοι - π. Ανδρέας Κονάνος Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

ΑΓΓΕΛΟΙ

Μέρες δύσκολες για Αγγέλους. Χρονιές σκληρές για Αγγελούδια.

Εποχές σκοτεινές για Αγγελοφάνειες.

Δεκαετία, λένε, των συσσιτίων, της πείνας και της φτώχειας.

Για να σε νιώσω Άγγελέ μου, θέλω χορταστικό να' ναι τ' άγγιγμά σου φέτος.

Ζητώ να νιώσω το στομάχι μου γεμάτο μετά το πέρασμά σου.

Ή να με πάρουν αύριο τηλέφωνο και να μου πουν ότι δεν έσκισαν

πάλι την αίτησή μου. Δουλειά.

Μπορείς να δώσεις και σε μένα μια δουλειά στη γη ετούτη;

Για να κοιτάξω ευγνώμων τα Ουράνια και να πιστέψω πιο θερμά!

Ή, αν τα θαύματα αυτά είναι τεράστια και δεν τ' αξίζω τέτοιος που 'μαι,

μπορείς τουλάχιστο τη θλίψη να μου πάρεις που με τυλίγει από παντού ολημερίς;

Μπορείς να δείξεις και σε μένα το φτωχό κάτι απ' το χαμόγελό σου;

Λίγη χαρά, που σίγουρα σου περισσεύει, στείλε κι εντός μου. Άγγελε.

Πάντως, βαρέθηκα να ακούω απλώς να μου μιλούν για σένα.

Λόγια, κηρύγματα και ομιλίες. Θέλω φέτος στη γιορτή σου,

Άγγελέ μου, κάτι πιο χειροπιαστό.

  

Δεν έχω θράσος, μη με δεις έτσι. Ούτε με ασέβεια προκαλώ.

Σε προσκαλώ. Δεν απαιτώ. Επαιτώ.

Σαν τα παιδιά των φαναριών, μ' ελάχιστο το φως εντός μου,

παρακαλώ: Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής

και ταλαιπώρου μου ζωής. Μη εγκαταλείπης με.

π.Ανδρέας Κονάνος 8 Νοεμβρίου 2013

Σοφία Δ. Ντρέκου / Αέναη επΑνάσταση

ΑΓΓΕΛΟΣ

Σήμερα γνώρισα έναν άγγελο

που νόμιζε πως είναι κακός.

Έστρεψα τα μάτια του να δει

ότι το πρόβλημά του είναι μόνο

τα ματωμένα του φτερά.

Του θύμισα ότι λευκαίνουνε πάλι με το δάκρυ

και ήρθε πάλι η χαρά της ελπίδας.

Της ειρήνης το χρώμα.

Της αγάπης το ουράνιο τόξο.

Του Χριστού το χαμόγελο.

ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΥΠΙΑ

Αν μπορείς, βλέπε πίσω από κάθε «στραβόξυλο» έναν άγγελο που στέκει δίπλα του. Ώστε να μη μπατάρει η βάρκα της διάγνωσής σου μόνο στη μια πλευρά. Όντως, είναι στραβόξυλο. Μα η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι δίπλα του υπάρχει ένα Φως, ένας Άγγελος λευκός, αυτό που λέμε, «θεία Χάρη»!