«Εγώ είμαι Ορθόδοξος παπάς. Ονομάζομαι παπα-Κοσμάς, που πέθανα πριν λίγα χρόνια. Πήγαινε στην εκκλησία των Ορθοδόξων…»

*Συγκλονιστικό περιστατικό με τον μακαριστό Ιεραπόστολο του Κονγκό, Κοσμά τον Γρηγοριάτη (1942-1989)!

~ Ο ὑποδιάκονος Ἀπόστολος τῆς ἐνορίας τοῦ ἁγίου Μηνᾶ τοῦ χωριοῦ Κισάμπα μοῦ εἶπε καί τό ἑξῆς ὄνειρο κάποιου συγχωριανοῦ του, πού μένει τώρα στήν Μπουτούμπα:

«Στό χωριό μου κάποια ἡμέρα μέ πλησίασε ἕνας ἄνθρωπος, τό ὄνομά του Kipazula ὁ ὁποῖος δέν εἶναι ὀρθόδοξος. Ἦλθε νά μοῦ διηγηθῆ πῶς εἶδε στόν ὕπνο του τόν μακαριστό π. Κοσμᾶ». Μοῦ εἶπε τά ἑξῆς:

«Κάποια ἡμέρα ἐπῆγα νά ψαρέψω. Ἐπιστρέφοντας στό σπίτι μου ἔπεσα στό κρεββάτι ἄρρωστος. Δέν μποροῦσα οὔτε νά κινηθῶ. Τότε μιά νύκτα εἶδα τό ἑξῆς ὄνειρο: Εἶδα ὅτι ἦλθε καί σταμάτησε κοντά στό σπίτι μου ἕνα αὐτοκίνητο πού ἔτρεχε μέ πολλή ταχύτητα. Ἄνοιξε τήν πόρτα καί βγῆκε ἔξω ἕνας εὐρωπαῖος μέ ἄσπρα ροῦχα καί μεγάλη γενειάδα. Κρατοῦσε στά χέρια του κι ἕνα βαλιτσάκι. Ἐγώ φοβήθηκα πολύ. Αὐτός ἄνοιξε τό βαλιτσάκι του, ἔβγαλε ἕνα μαντήλι καί μέ ρώτησε:

-Μέ γνωρίζεις ποιός εἶμαι;

-Ὄχι τοῦ εἶπα.

-Ἐγώ εἶμαι ὀρθόδοξος παπᾶς. Ὀνομάζομαι παπᾶ-Κοσμᾶς, πού πέθανα πρίν λίγα χρόνια. Πήγαινε στήν ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων καί πές ἐκεῖ στόν Κατηχητή καί στούς Χριστιανούς νά κάνουν προσευχή γιά σένα καί θά γίνης καλά. Καί, ἄν πάλι ἀρρωστήσεις, νά ἔλθης καί νά παρακαλέσης ἐμένα καί θά σέ βοηθήσω.

Ἐγώ, ἔλεγε κατόπιν ὁ ὑποδιάκονος Ἀπόστολος, ἀπόρησα πώς ἕνας μή ὀρθόδοξος ἀξιώθηκε καί εἶδε στόν ὕπνο του τόν π. Κοσμᾶ. Μετά ἐγώ ἄρχισα νά τοῦ ἐξιστορῶ γιά τήν ἱστορία καί τήν προσφορά τοῦ π.Κοσμᾶ στό Κογκό.

Στήν συνέχεια μοῦ εἶπε τά ἑξῆς: Κάποια περίοδο ἡ γυναῖκα μου ἦτο ἔγκυος. Ἀλλά ἦτο ἀδύνατον νά γεννήσει φυσιολογικά. Πλησίαζε ὁ θάνατός της. Τότε ἐγώ φώναξα τόν π. Κοσμᾶ, ὡς ἑξῆς: «Κοσμᾶ, Κοσμᾶ, Κοσμᾶ, ἔλα νά μέ βοηθήσεις…». Τήν νύκτα ἦλθε στόν ὕπνο μου μέ τόν ἴδια τρόπο, ὅπως καί προηγουμένως. Μοῦ εἶπε: «Πήγαινε καί πές στούς Ὀρθοδόξους νά κάνουν προσευχή…» Ἡ γυναῖκα μου γέννησε, χωρίς κίνδυνο ἀγοράκι. Τό βάπτισα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τοῦ ἔδωσα τό ὄνομα Κοσμᾶς. Ἀλλά κι ἐγώ, παρακολούθησα μαθήματα κατηχήσεως καί, ὅταν ἦλθε στήν Μπουτούμπα ὁ π. Μελέτιος μέ βάπτισε δίνοντάς μου τό ὄνομα Θωμᾶς.

Ἀδελφοί ἐν Χριστῶ,  τά χρόνια πού περνοῦμε διακρίνονται ἀπό μία εἰλικρινῆ ἐσωτερική ἀναζήτησι τοῦ ἀνθρώπου γιά τό μεγάλο νόημα τῆς ζωῆς.  Εἶναι ὁ αἰῶνας τῆς Ὀρθοδοξίας,  ὁ αἰῶνας τῆς ἀναζητήσεως τοῦ Θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς ἐξαπλώσεώς του καί στούς ἄλλους λαούς πού ἀκόμη δέν Τόν βρῆκαν.  Κανείς δέν ἔτρεξε νά τούς ἀποκαλύψει τόν Θησαυρό, ἐκτός ὀλίγων. Παπικοί καί Προτεστάντες ἐξέρχονται πάνοπλοι ἀπό τήν Εὐρώπη μέ πλούσια ὑλικά μέσα καί μόρφωσι γιά νά ὁδηγήσουν τόν κόσμο ὁ καθένας στήν δική του πλάνη. Ἄραγε δέν θά ἀναστηθοῦν καί ἄλλοι Κοσμάδες καί Χαρίτωνες καί Χρυσόστομοι γιά νά ἐπωμισθοῦν τό βάρος αὐτῆς τῆς θυσίας;  Πιστεύουμε καί περιμένουμε νά ἐμφανισθοῦν νέοι, φλογεροί στήν πίστι καί στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, πού θά δικαιώσουν τίς ἐλπίδες μας.

από το βιβλίο: «Γρηγοριάτικο Γεροντικό» του Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτη (Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2005).