Σοί, Κύριε....

 Πριν από το τέλος κάθε δέησης, και όταν ο ιερεύς προτρέπει τον λαό λέγοντας «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», ο λαός απαντάει:

«Σοί, Κύριε». «Σε σένα Κύριε».

Αυτές οι λέξεις είναι πολύ γνωστές. Και εύκολα τις θυμώμαστε. Και κάθε Χριστιανός μπορεί να τις χρησιμοποιεί σε κάθε περίσταση της ζωής του.

Όταν έχεις υγεία, και πηγαίνουν καλά οι δουλειές σου, πες με όλη σου την καρδιά: «Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε την ευχαριστία.

Όταν οι άνθρωποι σε τιμούν και λένε καλά λόγια για σένα, πες από μέσα σου: «Αυτά δεν αξίζουν να αποδοθούν σε μένα, αλλά Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε τη δοξολογία.

Και όταν υποπέσεις στο φθόνο των ανθρώπων και στην προδοσία των φίλων σου, να μη παρεκκλίνει η καρδιά σου και τους κρατήσεις κακία· αλλά πες: Όλα αυτά τα αναθέτω στην κρίση Σου και στην δικαιοσύνη Σου. «Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν θα ξεπροβοδίζεις μέσα στο φέρετρο την πιο λατρευτή σου αγάπη, βάδιζε με γενναιότητα, σαν να πηγαίνεις δώρο στον πιο καρδιακό σου φίλο. Και πες: Αυτή την αγαπημένη μου ψυχή, Σού την προσφέρω σαν δώρο. «Σοί, Κύριε».

Και όταν σε περικυκλώνουν σύννεφα δαιμονικά, θλίψεις, αρρώστειες και δοκιμασίες, μην απελπίζεσαι. Αλλά πες: Στην βοήθεια και στο έλεός Σου καταφεύγω. «Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν ο Άγγελος έλθει στην επιθανάτια κλίνη σου, μην κλάψεις! Φίλος σου είναι! Αλλά φρόντισε να συγχωρηθείς με τους δικούς σου. Και πες: Την ψυχή μου τη μετανοημένη, την παραδίδω στα χέρια Σου. «Σε Σένα, Κύριε».

π. Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Αχρίδος