Γιατί στην εποχή μας δεν γίνονται πολλά θαύματα;

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Για ποιό λόγο, λέει κάποιος, δεν γίνονται τώρα θαύματα; Εδώ, σας παρακαλώ, προσέξτε με ακρίβεια, επειδή από πολλούς το ακούω και διαρκώς και πάντοτε να ερωτάται…

Για ποιο λόγο, τώρα, η Χάρις αυτή περιορίσθηκε και απομακρύνθηκε απ΄ τους ανθρώπους σήμερα; Όχι επειδή θέλησε ο Θεός να μας προσβάλη, αλλά επειδή θέλησε να μας τιμήση υπερβολικά. Πώς; θα σου απαντήσω.

Οι άνθρωποι τότε ήταν περισσότερο ανόητοι, διότι μόλις προ ολίγου είχαν απαλλαγεί από τα είδωλα και η διάνοιά τους ήταν παχυλή και αναίσθητη ακόμη, και όλα τα σωματικά τούς φόβιζαν και τους αφήναν με ανοικτό το στόμα, και δεν γνώριζαν ακόμη τίποτε για τα πνευματικά χαρίσματα. Ούτε ήξεραν τι ακριβώς είναι η πνευματική Χάρις και ότι μόνο δια της πίστεως είναι δυνατόν να την κατανόησει κάποιος. Για το λόγο αυτό γίνονταν (τότε) θαύματα. Επειδή απ΄ τα πνευματικά χαρίσματα άλλα μεν είναι αόρατα και κατανοούνται μόνο δια της πίστεως, άλλα δε εμφανίζουν και κάποιο αισθητό σημείο για να πείσουν τους άπιστους.

Εννοώ το εξής: η άφεσι των αμαρτιών είναι πνευματική υπόθεση, είναι αόρατη δωρεά. Πράγματι το πώς απαλείφονται οι αμαρτίες μας δεν μπορούμε να το δούμε δια των σωματικών οφθαλμών. Γιατί, όμως; Διότι η ψυχή είναι εκείνη που καθαίρεται και η ψυχή δεν φαίνεται δια των οφθαλμών του σώματος. Η κάθαρση, λοιπόν των αμαρτημάτων είναι μια πνευματική δωρεά, την όποια δεν μπορούμε να δούμε δια των σωματικών οφθαλμών.

Η δε γλωσσολαλία είναι μεν και αυτή αποτέλεσμα νοητής ενεργείας του Πνεύματος, προσφέρει, όμως, αισθητό σημείο, το οποίο εύκολα το αντιλαμβάνονται οι άπιστοι. Πράγματι η γλώσσα, την οποία ακούμε, αποτελεί εκδήλωση και απόδειξη της ενεργείας η οποία λαμβάνει χωρά μέσα στην ψυχή μας ,της αόρατης εννοώ.

Γι΄αυτό και ο Παύλος λέει: «Στον καθένα δε δίδεται φανερά το χάρισμα του Πνεύματος, προς το συμφέρον» (Α΄Κορ 12,7). Εγώ, λοιπόν, τώρα δεν έχω ανάγκη θαυμάτων. Γιατί; Διότι και χωρίς να λάβω αποδείξεις από κάποιον, έμαθα να πιστεύω στον Κύριο. Εκείνος που είναι άπιστος, ζητά αποδείξεις, εγώ, όμως, που πιστεύω δεν χρειάζομαι ούτε απόδειξη ούτε θαύμα, αλλά ακόμη κι αν δεν μιλήσω ξένη γλώσσα, γνωρίζω ότι καθαρίσθηκα από τις αμαρτίες. Εκείνοι, όμως, τότε δεν πίστευαν πριν λάβουν αποδείξεις, για αυτό και τους προσφέρονταν τότε θαύματα, ως εγγύηση της πίστεως στην οποία πίστευαν.

Συνεπώς έδινε ο Θεός τα θαύματα σε αυτούς, όχι σαν σε πιστούς αλλά σαν σε άπιστους για να πιστεύσουν. Έτσι και ο Παύλος λέει: «Τα θαύματα γίνονται όχι για τους πιστούς, αλλά για τους άπιστους» (Α΄ Κορ. 14,22). Βλέπετε ότι ο Θεός έπαυσε να προσφέρει αποδείξεις δια θαυμάτων όχι για να μας προσβάλει, αλλά για να μας τιμήση; Το έκανε αυτό επειδή ήθελε να αποδείξει ότι εμείς πιστεύουμε χωρίς εχέγγυα και θαύματα. Εκείνοι μεν, αν δεν λάμβαναν προηγουμένως θαύματα και αποδείξεις, δεν θα πίστευαν για τα αόρατα πράγματα.

Εγώ δε και χωρίς αυτά δείχνω όλη τη πιστή μου. Αυτός, λοιπόν, είναι ο λόγος για τον οποίο δεν γίνονται σήμερα θαύματα.

http://www.sostis.gr