Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Τὸ γράμμα τοῦ νόμου



­γιος ­ω­άν­νης, Πρό­δρο­μος κα Βα­πτι­στς το Κυ­ρί­ου, ­τε­λεί­ω­σε μαρ­τυ­ρι­κ τ ζω­ή του μ ­πο­κε­φα­λι­σμό.

θά­να­τός του ­ταν ­πο­τέ­λε­σμα τς μ­μο­νς το ­ρώ­δη στν τή­ρη­ση ­νς ρ­κου, μ τν ­πο­ο δε­σμεύ­τη­κε ­πέ­ναν­τι στ Σα­λώ­μη, κό­ρη τς ­ρω­διά­δας. Θε­ώ­ρη­σε ­πό­λυ­τη τ δέ­σμευ­σή του α­τ κα δν θέ­λη­σε ν ­κτε­θε στ μά­τια τν προσκεκλη­μέ­νων του ­θε­τών­τας την, ­στω κι ν λυ­πή­θη­κε πο ­ταν ­πο­χρε­ω­μέ­νος ν τν τη­ρή­σει (Μάρκ. 6, 17-29).
Τ ­ρώ­τη­μα ε­ναι: ­πρε­πε ­ρώ­δης ν τη­ρή­σει τν ρ­κο του ­χι; Πό­σο δεσμευτικς ε­ναι ­νας ρ­κος πο ρ­χε­ται ε­θέ­ως σ ν­τί­θε­ση μ τν νό­μο το Θε­ο;
­δ μπαί­νει τ θέ­μα τς σω­στς τή­ρη­σης το νό­μου το Θε­ο. Γι ν μς βο­η­θή­σει σ’ α­τ ­γί­α Γρα­φή, ­φι­στ τν προ­σο­χή μας στ ν ­να­ζη­το­με τ πνε­μα το νό­μου το Θε­ο κα α­τ ν τη­ρο­με. Ν μ μέ­νου­με προ­σκολ­λη­μέ­νοι στ γράμ­μα. ­τσι πόστολος Πα­λος μι­λά­ει γι μι σαρ­κι­κ πε­ρι­το­μή, πο γί­νε­ται κα­τ τ γράμ­μα το νό­μου, λ­λ ­π μό­νη της ε­ναι ο­σι­α­στι­κ ­νώ­φε­λη, δν ρ­κε ν ­να­γεν­νή­σει πραγ­μα­τι­κ τν νθρω­πο. Γι’ α­τ πα­ράλ­λη­λα μι­λά­ει κα γι μι πνευ­μα­τι­κ πε­ρι­το­μ τς καρ­δις, χειροποίητη (­φαί­ρε­ση-κά­θαρ­ση τν πα­θν, τς ­μαρ­τί­ας), πο ­να­δει­κνύ­ει τν ν­θρω­πο ­λη­θι­ν τη­ρη­τ το θεί­ου νό­μου (Ρωμ. 2, 25-29· Κολ. 2, 11-13) κα ­χι «­πε­ρί­τμη­τον τ καρ­δί­» (­εζ. 44, 7).
Θε­ς ­κα­νε μα­ζί μας μι νέ­α δι­α­θή­κη, γι ν μ­φυ­σή­σει μέ­σα μας ­να δι­α­φο­ρε­τι­κ πνε­μα. Μς κα­λε ν γνω­ρί­σου­με ποι­ ε­ναι τ δι­κό του πνε­μα, α­τ πο τν κ­φρά­ζει πραγ­μα­τι­κ (Λουκ. 9, 55). Τη­ρών­τας μ ­κρί­βεια, κα­τ γράμ­μα, τν νό­μο, μπο­ρε ν διαπράξου­με τς με­γα­λύ­τε­ρες ­δι­κί­ες. Γι’ α­τ νέ­α δι­α­θή­κη το Θε­ο δν ε­ναι δι­α­θή­κη «γράμ­μα­τος, λ­λ πνεύ­μα­τος· τ γρ γράμ­μα ­πο­κτέν­νει, τ δ πνε­μα ζω­ο­ποι­ε» (Β΄ Κορ. 3, 17). ­ταν γνω­ρί­σου­με τ πνε­μα το Θε­ο, μπαί­νου­με σ’ ­να χ­ρο ­λευ­θε­ρί­ας, ­που δν ­χει θέ­ση καμ­μι δου­λι­κ ­πο­τα­γ στ νε­κρ γράμ­μα νο­μι­κν σχη­μά­των (Β΄ Κορ. 3, 17). νό­μος δν ­χει δο­θε ο­τε ε­ναι ­ναγ­κα­ος λ­λω­στε γι τν δί­και­ο ν­θρω­πο (Α΄ Τιμ. 1, 9).
­τσι λοι­πν δν μπο­ρε κα­νέ­νας ν ­χυ­ρώ­νε­ται πί­σω ­π τ γράμ­μα το θεί­ου νό­μου, ­ταν κα­τα­στρα­τη­γε τ πνε­μα κα τ ­λη­θι­ν πε­ρι­ε­χό­με­νο το νό­μου α­το.
­νας ν­θρω­πος ζή­τη­σε ­π κά­ποι­ον γέ­ρον­τα ν με­σο­λα­βή­σει ­νά­με­σα σ’ α­τν κα τν ­δελ­φό του, για­τ ε­χαν μα­λώ­σει. γέ­ρον­τας κά­λε­σε τν λ­λον ­δελ­φ κα προ­σπά­θη­σε ν τν πεί­σει ν ε­ρη­νεύ­σει μ τν ­δελ­φό του. ­κε­νος ­μως ν­τέ­δρα­σε λέ­γον­τας:
-   Δν μπο­ρ ν συμ­φι­λι­ω­θ μα­ζί του, για­τ ρ­κί­στη­κα στ σταυ­ρ ν μν τ κά­μω».
Χα­μο­γέ­λα­σε γέ­ρον­τας κα το λέ­ει:
-   Δη­λα­δ ε­πες: Μ τν τί­μιο σταυ­ρό, Χρι­στέ, δν θ φυ­λά­ξω τς ν­το­λές σου, λ­λ θ κά­μω τ θέ­λη­μα το  ­χθρο σου το δι­α­βό­λου».
Κα το δί­δα­ξε πό­σο ση­μαν­τι­κ ε­ναι με­τά­νοι­α κα ­χι τή­ρη­ση ­νς ­νο­μου ρ­κου (­ω. Μό­σχου, Λει­μών, 216).
Τέ­τοι­οι ρ­κοι πρέ­πει ν σπ­νε ­μέ­σως κα ν συμ­μορ­φώ­νε­ται ν­θρω­πος ­λό­ψυ­χα μ τ ­λη­θι­ν θέ­λη­μα το Χρι­στο. Κα ­ρώ­δης, ν ε­χε τ ­διο πνε­μα, δν θ ­με­νε προσκολ­λη­μέ­νος στ γράμ­μα το νό­μου. Δν θ φο­βό­ταν ν ­θε­τή­σει τν ­νο­μο ρ­κο του.
­χι λοι­πν προ­σχή­μα­τα ε­λα­βεί­ας, λ­λ ­λη­θι­ν με­τά­νοι­α κα γνή­σια ­πα­κο­ στ θέλη­μα το Θε­ο.
π. Δημητρίου Μπόκου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου