«ΦΩΤΙΣΜΕΝΕΣ» ΚΑΙ «ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΡΙΕΣ»

«αυτός γάρ ο σατανάς μεταχηματίζεται εις άγγελον φωτός»

(Β΄  ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ, κεφ. ΙΑ΄, στιχ. 14)

Ευάγγελος   Καραμπάτσης

Οικονομολόγος,  Μ. Α.

   Έχουν περάσει πια πάνω από 30 χρόνια που σαν παιδιά (τότε) είχαμε εντυπωσιαστεί αλλά και προβληματιστεί με τις λεγόμενες  «φωτισμένες», οι οποίες  υπήρχαν στο χωριό μας αλλά και στην πόλη. Οι «αποκαλύψεις» και τα «μηνύματα» που νομίζαμε ότι έπαιρναν από την Παναγία και τους άλλους αγίους,  μας γέμιζαν θαυμασμό και κατάπληξη. Κάτι που ήταν φυσικό, αφού – λόγω του νεαρού της ηλικίας μας – δεν γνωρίζαμε αλλά ούτε και φανταζόμαστε τα τεχνάσματα και τις πονηριές του διαβόλου.

Ευτυχώς όμως που – κάποιοι από μας - σκεφτήκαμε και  συμβουλευτήκαμε έμπειρους πνευματικούς οι οποίοι χάρις στη διάκριση και τη διορατικότητά τους,  μας βοήθησαν να δούμε τα πράγματα πιο ξεκάθαρα και αληθινά φωτισμένα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι νομιζόμενες «φωτισμένες» μας απέτρεπαν συνεχώς από κάτι τέτοιο, με το επιχείρημα ότι οι πνευματικοί δεν έχουν ακόμη πάρει…αρκετή «φώτιση»  και γι’ αυτό θα μας κάνουν μεγάλο κακό (αν τους συμβουλευτούμε), επειδή θα μας απομακρύνουν από αυτές και δεν θα μας αφήσουν έτσι ν΄ ακούμε τη «διδασκαλία» τους.

Μεγαλώνοντας όμως και μελετώντας εκ παραλλήλου, μάθαμε πως ο σατανάς στις μέρες μας κάνει γενική επίθεση κατά της Εκκλησίας του Χριστού. Την πολεμάει εξωτερικά και εσωτερικά. Εξωτερικά την πολεμάει με τους Ουνίτες (Παπικούς) και όλες τις Αμερικανοεβραϊκές Προτεστάντικες παραφυάδες (π.χ. «Μάρτυρες του Ιεχωβά», «Ευαγγελικοί», «Πεντηκοστιανοί», «Αποστολικοί», «Λουθηρανοί», κλπ). Εσωτερικά την πολεμάει με τους θρησκόληπτους, τους φανατικούς και ιδιαίτερα με τις «φωτισμένες-οραματίστριες».

Ο χαιρέκακος Διάβολος τρέφει θανάσιμο μίσος εναντίον του ανθρώπινου γένους και κατά της διδασκαλίας του Ευαγγελίου, με την οποία μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος. Γι’ αυτό λοιπόν πολεμάει με μύριους τρόπους την πίστη και μηχανεύεται δολιότητες, ώστε να απομακρύνει ακόμα και θεοσεβή πρόσωπα από την Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως έδιωξε και τους Πρωτοπλάστους από τον Παράδεισο.

Για να πετύχει το σχέδιο του ο Σατανάς ανάβει σε αρκετές περιπτώσεις στο μυαλό των Χριστιανών την αλαζονεία και τον εγωισμό. Ψιθυρίζει στο αυτί τους, ότι τάχα είναι οι πιο καλοί, οι πιο σπουδαίοι, οι πιο άξιοι χριστιανοί, ότι είναι οι εκλεκτοί, που θα μπορούν να παίρνουν και να διαβιβάζουν και εντολές και μηνύματα του Θεού ακόμα.

Ας μη ξεχνάμε, ότι ο Σατανάς, αφού χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να ρίξει στην αμαρτία τον Μέγα Αντώνιο και απέτυχε, στο τέλος προσπάθησε να του ανάψει τον εγωισμό ψιθυρίζοντας του:

— Είσαι ο μόνος, που δεν μπόρεσα να νικήσω !

Μα ο γενναίος αθλητής της ερήμου, γεμάτος ταπείνωση αντιπαρήλθε με προσευχή και αυτό τον πειρασμό του Διαβόλου. Δεν άφησε αυτόν τον συλλογισμό να ριζώσει στη σκέψη, μα τον πέταξε με αηδία γιατί ήξερε καλά τις πανουργίες του Σατανά και τα τεχνάσματα του. Δεν άφησε ο μεγάλος ασκητής τον πειρασμό να τον ρίξει στον εγωισμό, στην αλαζονεία και στην απώλεια.

Την παγίδα όμως αυτή του Σατανά δεν την ξεφεύγουν πάντα οι άνθρωποι. Κι αυτό συμβαίνει με τις «φωτισμένες», μια κατηγορία χριστιανών, γυναικών κυρίως, που έχει καταφέρει ο Σατανάς να τις πείσει, ότι εκείνες είναι:

• Οι γνήσιες Χριστιανές που έχουν το χάρισμα, την «φώτιση» να επικοινωνούν με το Θεό και την Παναγία με όνειρα και οράματα και παίρνουν διάφορες εντολές, τις οποίες διαβιβάζουν στους ανθρώπους.

• Ανάβει μέσα τους το θηρίο του εγωισμού, ότι τάχα επικοινωνούν άμεσα με το Θεό. Κι’ όταν αυτές υποκύψουν στον πειρασμό, ο Σατανάς τις οδηγεί όλο και σε μεγαλύτερο εγωισμό και πιο σκοτεινή πλάνη...
Ξεστρατίζουν από τη διδασκαλία της Εκκλησίας

Οι «Φωτισμένες», λοιπόν,  αρχικά ξεκινάνε από ευσέβεια, ευλάβεια και θεοσέβεια. Επειδή όμως υποκύπτουν στον πειρασμό του Διαβόλου (υπερηφάνεια – έπαρση – αλαζονεία - εγωισμός), σιγά - σιγά γίνονται όργανα του και ξεστρατίζουν από την Διδασκαλία της Εκκλησίας.

Λένε, ότι μιλάνε με την Παναγία ή και άλλους αγίους, ότι δέχονται παραγγέλματα θεία, ότι είναι όργανα του Θεού. Μ' αλλά λόγια αυτοαποκαλούνται σαν πρόσωπα εκλεκτά του Θεού, σαν κυριευμένες από τη θεία χάρη και σαν διαλεχτές του Θεού για να μεταβιβάζουν τα θεία παραγγέλματα του ουρανού, που παίρνουν με διάφορα οράματα...

Μ' αυτόν τον τρόπο ανεβάζουν τον εαυτό τους σαν να είναι τάχα προφήτιδες και άγια πρόσωπα. Πέφτουνε μ' άλλα λόγια στον πειρασμό της αλαζονείας στην υπερηφάνεια που απεχθάνεται ο Θεός και αγαπάει ο Διάβολος.

Οράματα και πλάνη

Με τα οράματα βρίσκει ο Σατανάς την ευκαιρία να τις έχει στο χέρι του και να ψιθυρίζει στο αυτί τους πράγματα ανόητα, που σιγά - σιγά γίνονται μάστιγα, πλάνη φοβερή. Νομίζουν έτσι οι «φωτισμένες», ότι παίρνουν θεϊκά προστάγματα, αλλά στην πραγματικότητα γίνονται φορείς των πειρασμών του Πονηρού...

Κι επειδή καταφέρνει ο Σατανάς να φουντώνει τον εγωισμό τους, δεν ακούνε κανένα εκκλησιαστικό πρόσωπο, κανένα πνευματικό, αλλά υποκαθιστούν οι ίδιες τους πνευματικούς.

Τα οράματα όμως πλάνησαν πολλούς και με αυτά πέτυχε μεμονωμένα ο Σατανάς πολλούς να καταστρέψει. Ο Σατανάς ως γνωστόν μπορεί να εμφανίζεται και σαν άγγελος φωτός για να πετύχει την πλάνη του (Β΄  ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ, κεφ. ΙΑ΄, στιχ. 14).

 Μη ξεχνάμε, ότι παρουσιάστηκε σαν καλόγηρος που έφερνε ζεστό ψωμί στο νηστεύοντα Άγιο Αντώνιο. Ο Μεγάλος ασκητής όμως κατάλαβε την πανουργία του και τον έδιωξε.

Ο αγιασμένος γέροντας π. Παΐσιος (1924-1994) έλεγε χαρακτηριστικά:

 — Ο διάβολος δεν απογοητεύεται εύκολα… Ένα βράδυ μετά το Απόδειπνο κάθισα σ’ ένα σκαμνί, για να συνεχίσω την ευχή (προσευχή). Προσπάθησα να συγκεντρωθώ, αλλά (εκείνος) δεν με άφηνε. Μετά από λίγη ώρα γέμισε το κελί μου με δυνατό φως. Ξαφνιάστηκα. Είδα ακόμα την οροφή να εξαφανίζεται και να μπαίνει στο κελί μια φωτεινή στήλη, που ξεκινούσε απ' το ύψος του ουρανού. Στη κορυφή αυτής της στήλης υπήρχε ένας ξανθός νέος, που έμοιαζε με το Χριστό. Δεν έβλεπα, όμως, ολόκληρο το πρόσωπό του. Σηκώθηκα απ' το σκαμνί, για να δω καλύτερα. Εκείνη τη στιγμή μια εσωτερική φωνή με διαβεβαίωνε ότι είδα το Χριστό. Εγώ αντέδρασα αμέσως. Έκανα το σταυρό μου και μονολόγησα: «Ποιος είμαι εγώ, που αξιώθηκα να δω το Χριστό; Εγώ είμαι ανάξιος». Αυτό ήταν. Το φως και ο δήθεν Χριστός χάθηκαν. Η οροφή ήταν στη θέση της.

—     Μη νομίζετε ότι ο διάβολος είναι πολύ δυνατός. Δειλός και φοβητσιάρης είναι. Δεν πρέπει, όμως, να τον πιστεύουμε. Τι να σας πω! Κάποτε προθυμοποιήθηκε να μ' εξυπηρετήσει. Θυμάμαι, πού όταν πήγα στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, ο διάβολος συχνά μ' ενοχλούσε. Εκεί το κελλάκι είχε τέσσερα σκαλάκια και πιο πέρα υπήρχαν διάφορες σπηλιές. Όταν είχε αστροφεγγιά, μου άρεσε να βγαίνω έξω και να τρυπώνω σε κάποια σπηλιά, για να κάνω την προσευχή μου πιο έντονη. Μια φορά λοιπόν φόρεσα την κάπα μου και βγήκα έξω. Δεν είχε πολύ φως. Είχα ένα τσακμάκι και το αναβόσβηνα, για να βλέπω τα σκαλοπάτια και τα βράχια. Κάποια στιγμή το τσακμάκι δεν άναβε. Τότε ένα δυνατό φως, σαν να ήταν από προβολέα, ήρθε απ' τον απέναντι βράχο και φώτισε τα πάντα γύρω. Εγώ αγρίεψα λίγο και ψιθύρισα: «Να μου λείψουν τέτοια φώτα». Και αμέσως ξαναμπήκα στο κελί. Ευθύς το φως χάθηκε. Είδατε το διάβολο, μου αχρήστεψε το τσακμάκι και θέλησε να μ' εξυπηρετήσει. Σκέφθηκε: «Κρίμα δεν είναι αυτός ο καλόγερος να παιδεύεται; Ας του δώσω εγώ φως!». Είδατε… καλοσύνη! Ήθελε να με φωτίσει !!!

Τα οράματα γοητεύουν νεαρές απλοϊκές κρυφοφιλόδοξες, που ικανοποιούνται νομίζοντας, ότι μιλάνε με την Παναγία στα όνειρά τους.

Όσο κι αν παρουσιάζονται θεοσεβούμενες οι «φωτισμένες», στην ουσία βρίσκονται μέσα στον πειρασμό και στην πλάνη του Διαβόλου.

Η «κίνησή» τους» είναι πλάνη σατανική, διότι καλλιεργούν τη διαστροφή και τη σύγχυση. Σε πρώτο πλάνο βάζουν τον εαυτό τους και τα ψεύτικα οράματά τους. 

Διαστρεβλώνουν έτσι την Αλήθεια του Χριστού και την Διδασκαλία της Εκκλησίας. Και το χειρότερο απ’  όλα: Υποκαθιστούν τους Ποιμένες της Ορθοδοξίας (Ιερείς) και το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Έστω κι αν  συνιστούν τον Εκκλησιασμό, έστω και αν ανάμεσα στις προσευχές τους κακολογούν τον Σατανά, αυτός δεν στενοχωριέται, γιατί ξέρει πως τελικά βρίσκονται στη πλάνη του  κι αυτός θα τις καθοδηγήσει.

 Κάποτε ο Απ. Παύλος με τον Σίλα συνάντησαν στους Φιλίππους (κοντά στη σημερινή Καβάλα) μια κοπέλα που είχε μαντικό (πονηρό) πνεύμα. Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά: «Αυτή ακολούθησε κατά πόδας τον Παύλο και τον Σίλα και φώναζε λέγοντας:

-       Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου, οι οποίοι σας γνωστοποιούν (φανερώνουν) το δρόμο για τη σωτηρία σας.

Αυτό το έκανε επί πολλές ημέρες, όχι βέβαια με αγαθό σκοπό, αλλά επειδή το μαντικό πνεύμα απέβλεπε στο να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού και στον κατάλληλο χρόνο να την εκμεταλλευτεί με δολιότητα και πανουργία. Για το λόγο αυτό λοιπόν αγανάκτησε ο Απ. Παύλος και αφού στράφηκε πίσω προς την κοπέλα, που τον ακολουθούσε,  είπε προς  το  (πονηρό) πνεύμα:

-       Σε διατάζω, επικαλούμενος το όνομα του Ιησού Χριστού, να εξέλθεις από αυτήν.

Και πράγματι εξήλθε το πονηρό πνεύμα κατά τη στιγμή αυτή». (ΠΡΑΞΕΙΣ, κεφ. ΙΣΤ΄, στιχ. 16-18).

Από το γεγονός αυτό, φαίνεται ξεκάθαρα πως ο σατανάς (μαντικό πνεύμα) μπορεί να λέει ακόμα και τα πιο καλύτερα λόγια για το Χριστό και τους Αγίους Του, επειδή ακριβώς θέλει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Χριστιανών. Όταν όμως  έλθει η κατάλληλη στιγμή, τότε ο παμπόνηρος και πανούργος διάβολος θα πει τα … δικά του.

Μια σύγκριση αποκαλυπτική

Αν θέλουνε οι φωτισμένες να καταλάβουν πόσο μακριά από την αλήθεια βρίσκονται και πόσο δεμένες στη πλάνη του Διαβόλου, ας συγκρίνουν τον δικό τους εγωισμό με την ταπείνωση αγίων ανδρών.

Άγια, ασκητικά πρόσωπα, με προφητικό χάρισμα και στολισμένοι με αρετές ποτέ δεν μίλησαν με υπεροψία, ότι επικοινωνούν με το Θεό και ότι ο Θεός διέταξε τούτο ή εκείνο μέσω αυτών...

Και όταν τύχαινε να ιδούν όραμα, ήτανε πολύ προσεκτικοί. Το επιβεβαίωναν με προσευχή και νηστεία. Κι ύστερα πάλι γίνονταν ακόμα πιο ταπεινοί. Δεν βγαίνανε να πούνε σ' άλλους συνασκητές, ότι εγώ είδα τούτο ή εκείνο.

Ο Απόστολος Παύλος, που έφθασε μέχρι τον τρίτο Ουρανό και του αποκάλυψε ο Θεός τον Παράδεισο, δεν καυχησιολογεί, δεν κάνει περιγραφές. Το ανακοινώνει το γεγονός αυτό, όχι με προσωπικό τόνο «εγώ είδα... άκουσα», αλλά σε τρίτο πρόσωπο, σαν να συνέβη σε κάποιον άλλο. Και το αφηγείται με λίγες λέξεις κι όχι αμέσως, αλλά ύστερα από δεκατέσσερα (14) χρόνια! Συγκεκριμένα, λέγει: «Γνωρίζω άνθρωπο που ευρίσκεται σε στενή σχέση και επικοινωνία με το Χριστό. Ο άνθρωπος αυτός προ δεκατεσσάρων ετών, είτε ήταν στο σώμα του κατά την ώρα εκείνη είτε ήταν σε έκσταση έξω από το σώμα του, δεν γνωρίζω. Ο Θεός ξέρει. Γνωρίζω μόνο ότι ο άνθρωπος αυτός αρπάγηκε και σηκώθηκε έως τον τρίτο ουρανό (εκεί που διαμένουν οι αγγελικές δυνάμεις). Και γνωρίζω, ότι ο άνθρωπος αυτός (είτε με το σώμα του, είτε έξω από το σώμα του με μόνη τη ψυχή του δεν γνωρίζω, ο Θεός γνωρίζει) αρπάγηκε στον Παράδεισο και άκουσε λόγους, που γλώσσα ανθρώπινη δεν έχει τη δύναμη να τους πει, και τους οποίους (για την ιερότητά τους) δεν επιτρέπεται σε άνθρωπο να τους πει» (Β΄  ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ, κεφ. ΙΒ΄, στιχ. 2-4).

Αλλά και η  Παναγία μας, όταν την ημέρα του Ευαγγελισμού είδε τον αρχάγγελο Γαβριήλ ο οποίος της αποκάλυψε ότι θα γεννήσει τον υιό του Θεού εκ Πνεύματος Αγίου, καθόλου δεν υπερηφανεύτηκε. Αντίθετα: από ταπείνωση κράτησε το γεγονός μυστικό και δεν το είπε σε κανέναν απολύτως, σε σημείο μάλιστα που και ο ίδιος ο σώφρων Ιωσήφ «εταράχθη» έχοντας λογισμούς αμφιβόλους για την τιμιότητα της Θεοτόκου. Σκεφτόταν μάλιστα να την διώξει «λάθρα» (στα κρυφά), επειδή ακριβώς αγνοούσε το υπερφυσικό γεγονός της συλλήψεως... Γι αυτό ακριβώς και ο άγγελος  εμφανίστηκε στον ύπνο του και του φανέρωσε  όλη την αλήθεια  (Ματθαίος, κεφ. Α΄, στιχ. 19-20).

Βλέπετε ταπείνωση και αγιοσύνη; Βλέπετε πώς εκδηλώνεται ο πραγματικά ευσεβής; Ούτε ίχνος εγωισμού.

Ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα είχε συναντηθεί στο κελί του με τον Άγιο Μηνά και σ' εκείνη που τους είδε να συνομιλούν, συνέστησε να μη πει τίποτε σε κανένα..

Άγιοι άνδρες και ασκητές, όταν βλέπανε πως κάποιο θαυμάσιο γεγονός από τη ζωή τους (επικοινωνία με το Θείο) έγινε σε κάποιον γνωστό, παρακαλούσαν αυτόν που το είδε να μη το φανερώσει...

Με ταπείνωση, σιωπή, προσευχή, νηστεία και μυστικότητα αντιπαρέρχονταν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες μεγάλα και θαυμαστά γεγονότα της ζωής τους...

Σ' αυτή την θεία ταπείνωση των αγίων και μαρτύρων οι «φωτισμένες προτάσσουν τον αχαλίνωτο εγωισμό, την μανία αυτοπροβολής, την μοναδικότητα τους, σαν φορέων της χάριτος Του Θεού...

Όλα αυτά μαρτυράνε ξεκάθαρα, ότι είναι εκ του πονηρού, γι’ αυτό ας σπεύσουν με συντριβή και ταπείνωση στη μετάνοια, αντί να μένουν πεισματικά κολλημένες στην πλάνη.

Ενστάσεις - Αντίλογος

Οι «οραματίστριες» θα μας πουν, ότι όνειρα έχουμε στην Παλαιά Διαθήκη, τα οποία εξήγησε ο Πάγκαλος Ιωσήφ και ο Προφήτης Δανιήλ. Όνειρα έχουμε και στην Καινή Διαθήκη. Τα όνειρα δηλ. του μνήστορος Ιωσήφ, το όραμα του Αποστόλου Παύλου με τον Μακεδόνα στην Τρωάδα.
Μάλιστα. Έχουμε όνειρα στην Αγία Γραφή, αλλά πόσα είναι αυτά; Στο διάστημα 1.500 ετών είναι τόσα λίγα, που μετρούνται εις τα δάκτυλα της μιας ή των δύο χειρών, ενώ οι φωτισμένες είναι χιλιάδες και βλέπουν κάθε νύκτα, όχι ένα, αλλά πολλά η κάθε μία. Βλέπουν εκατομμύρια όνειρα.

Ε! λοιπόν όλα αυτά είναι εκ Θεού; Έπειτα εκείνα τα όνειρα της Αγίας Γραφής εμφανίζονταν σε Αγίους ανθρώπους και για μεγάλους σκοπούς. Είναι όμως  (αυτές οι ψευτοφωτισμένες) αγίες;

Ένα άλλο επιχείρημα τους είναι οι λεγόμενες «προφητείες».  Προσωπικά σε μένα είχαν «προφητεύσει» ότι θα παντρευτώ μια κοπέλα που δεν θα έχει καμία σχέση με την Εκκλησία.  Στην πραγματικότητα όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο.  Επίσης, σε  μία κυρία είχαν πει ότι θα γεννήσει αγόρι. Αυτή όμως γέννησε κορίτσι. Όταν ρωτήθηκαν για τη λάθος «πρόβλεψη» απάντησαν: 

-       Ο Θεός επίτηδες σας το είπε λάθος για να δοκιμάσει την Πίστη σας!!!

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οι «προβλέψεις» βγαίνουν σωστές. Και αυτό γιατί ο διάβολος (ο οποίος γνωρίζει μόνο το παρελθόν και όχι το μέλλον) κάνει διάφορους μελλοντικούς υπολογισμούς (εικασίες). Προσωπικά θυμάμαι ότι το Μάρτιο του 1978 και συγκεκριμένα εννέα ημέρες μετά από τον καταστροφικό σεισμό που έγινε στο Βουκουρέστι, οι «φωτισμένες» είχαν πει πως την επομένη μέρα «θα βρεθεί κάτω από τα ερείπια ζωντανός ένας Ρουμάνος, ο οποίος θα είναι καταπλακωμένος επί δέκα συνεχείς ημέρες (240 ώρες)». Πράγματι την επομένη μέρα το ραδιόφωνο ανακοίνωσε ένα τέτοιο γεγονός.

Πως εξηγείται όμως αυτό; Απλούστατα, ο διάβολος σαν πνεύμα που είναι «είδε» τον καταπλακωμένο Ρουμάνο αφενός και βλέποντας αφετέρου τα συνεργεία διάσωσης να πλησιάζουν, υπολόγισε πως την επομένη μέρα θα τον εντοπίσουν.  Όπως και έγινε. 

Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην εποχή του μεγάλου Αντωνίου. Όταν έβρεχε καταρρακτωδώς στην Αβησσυνία (κοντά στην Αιθιοπία), τα δαιμόνια  (σαν πνεύματα που είναι) ειδοποιούσαν ταχύτατα και ενημέρωναν αυθημερόν το μαντείο των ειδωλολατρών στην Αλεξάνδρεια, το οποίο στη συνέχεια ανακοίνωνε στον κόσμο πως σε δέκα ημέρες επρόκειτο να πλημμυρίσει ο ποταμός Νείλος. Και φυσικά αυτό γινόταν. Οι ειδωλολάτρες όμως νόμιζαν ότι πρόκειται για προφητεία, ενώ στην πραγματικότητα ήταν πονηριά και πανουργία των δαιμόνων (που έκαναν απλά  και μόνο ένα υπολογισμό).

Πολλές «φωτισμένες» επίσης αποκαλύπτουν σε μερικούς χριστιανούς κάποιες απόκρυφες αμαρτίες τους, τις οποίες δεν έχουν εξομολογηθεί. Και αυτό εξηγείται, αφού ο διάβολος γνωρίζει πολύ καλά το παρελθόν του κάθε ανθρώπου. Δεν γνωρίζει όμως το μέλλον. Όποιος αξιωθεί και επισκεφθεί το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά, για να προσκυνήσει τον Άγιο στην εορτή του, θ’ ακούσει τις δαιμονισμένες να του λένε δυνατά όλες τις αμαρτίες που έχει κάνει, εκτός από εκείνες που έχει ήδη εξομολογηθεί.   

Αντί  επιλόγου

Ο αείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, στο βιβλίο του «ΟΙ “ΦΩΤΙΣΜΕΝΕΣ” ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΝΤΑΙ» (1977)  έγραφε:

«Μία Κυριακή εις το Αγρίνιο, προτού ανέλθω εις τον άμβωνα να κηρύξω, μου έφερε ο Πρόεδρος του χωριού ένα έγγραφο μακροσκελές, υπογεγραμμένο από τον ιερέα, τον διδάσκαλο και αυτόν τον πρόεδρο, δια να το διαβάσω εις το πολυπληθές ακροατήριο κατ' εντολή δήθεν της Παναγίας που  “εμφανιζόταν” σε μία νέα στην περιοχή της ορεινής Ναυπακτίας. Αρνήθηκα και τους είπα, φυσικά, τα δέοντα.

Σε λίγους μήνες ήλθε εις το εξομολογητήριο μου μεταξύ των άλλων εξομολογούμενων και η ίδια νέα και εξομολογήθηκε. Πράγματι, ήταν μια πολύ σεμνή και ενάρετη κοπέλα. Ήταν ένα αγνό λουλούδι του βουνού. Στο τέλος μετά την εξομολόγηση, όταν έφευγε, μου λέγει:

—Εγώ, Πάτερ, βλέπω και την Παναγία.

—Α! Συ είσαι; Πώς την βλέπεις; την ερώτησα.

—Σαν μια γυναίκα μαυροφόρα.

—Την έχεις δει πολλές φορές;

—Καμιά δεκαριά.

—Και τι σου έλεγε;

—Την πρώτη φορά ήταν Κυριακή απόγευμα και έψαχνα στην εξοχή να βρω ένα πρόβατο, που έχασα από το κοπάδι μου. Την είδα μπροστά μου ξαφνικά και μου είπε: - Εγώ είμαι η Παναγία. Να πας στο χωριό αυτή την ώρα, που οι χωρικοί εργάζονται και φτιάχνουν το δρόμο και να τους πεις να σταματήσουν, γιατί είναι Κυριακή.

—Πράγματι! πήγα. Τους το είπα και σταμάτησαν.

Άλλη μια φορά ήταν παραμονές Χριστουγέννων και μου είπε:

—Να πεις στους χωρικούς, ότι εφέτος τα Χριστούγεννα πέφτουν Παρασκευή και να μη αρτυθεί κανείς. Δεν κάνει.

Και πράγματι, το χωριό όλο νήστεψε την ημέρα των Χριστουγέννων !!!

—Δεν βλέπεις, παιδί μου, τής είπα, πως είναι ο σατανάς και όχι η Παναγία; Υπήρχε καλλίτερο πράγμα από την «εξέλασι», που έκαναν οι χωρικοί και έφτιαχναν αγαπημένοι το κοινωφελές έργο, το δρόμο; Ο Σατανάς, όμως ήθελε να μη κάνουν αυτό το καλό έργο, αλλά να κάθονται στα καφενεία, να χαρτοπαίζουν, να μεθούν και να βλασφημούν.

Εξ άλλου, πού ακούστηκε να νηστεύουν οι Χριστιανοί την χαρμόσυνη μέρα των Χριστουγέννων; Η Εκκλησία μας όρισε ολόκληρο το δωδεκαήμερο εκείνο κατάλυσιν εις πάντα. Καταλαβαίνεις, ότι πρόκειται περί σατανά; Όταν, λοιπόν, την ξαναδείς να πεις: Είσαι ο σατανάς και να κάμεις το Σταυρό σου.

—Μα, πάτερ, δεν μου λέγει κακό. Μου λέγει να βγω στον κόσμο και να κηρύξω να μετανοήσουν.

—Και συ να πεις: Αν ήταν να κηρύττω, θα με έκαμνε ο Θεός άνδρα, ιερέα, ιεροκήρυκα, Δεσπότη και θα μάθαινα γράμματα. Γι' αυτό να σε αφήσει ήσυχη και να του πεις να έλθει σε εμένα.

Επειδή όμως είχε καλή διάθεση, παραδέχθηκε τις συμβουλές, ησύχασε και δεν της έφερε μεγαλύτερη ζημιά ο σατανάς».

Στώμεν λοιπόν καλώς, «στώμεν μετά φόβου» και πάνω απ’ όλα ας συμβουλευόμαστε και ας υπακούμε τους πνευματικούς (Ιερείς) της Εκκλησίας μας, γιατί ο διάβολος σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητά ποιον θα αποσπάσει από την Πίστη για να τον καταπιεί (Α΄ Πέτρου, κεφ. Ε΄, στιχ. 8).

Ευάγγελος   Καραμπάτσης

Οικονομολόγος,  Μ. Α.