ΜΑΡΙΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΑΕΠ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ

Σεπτέμβριος 1999.

  Ημέρα χαράς! Το όνομα μου επιτέλους γράφτηκε στο βιβλίο των ουρανών! Δόξα! Αλληλούια!
Τώρα πια είμαι παιδί του Θεού, έκανα το θέλημα του!.. Βαπτίστηκα (ξανά) στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Συνειδητά και με απόλυτη επίγνωση! Με απόλυτη (όμως) επίγνωση; Αναρωτιέμαι.. Τι γνώριζα για την Ορθοδοξία; Πως πήρα μια τέτοια απόφαση (ζωής); Όχι όχι δεν είναι ώρα για αρνητικές σκέψεις, τα πράγματα είναι απλά- ο Θεός με αναγέννησε- η εμπειρία μου είναι ο άσσος στο μανίκι , ότι πιο ισχυρό υπάρχει, φυσικά είναι και η υγιαίνουσα διδασκαλία, μα πάνω απ' όλα έχω   α π ο δ ε ί ξε ι ς  ότι ο Θεός είναι ζωντανός και ήρθε και στη δική μου ζωή!

Ναι, ωραία όλα αυτά αλλά το ερώτημα παραμένει. Τι γνώριζα για την Ορθοδοξία; Πως απέρριψα κάτι για το οποίο δεν έχω τη παραμικρή γνώση; Πως γίνεται να πω ότι το τάδε φαγητό δεν μου αρέσει ενώ στη πραγματικότητα δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ ή ακόμα χειρότερα, δεν γνωρίζω από ποια υλικά αποτελείται και πως μαγειρεύεται; Και το χειρότερο; Πως γίνεται, αργότερα, να συμβουλεύω κι άλλους ποτέ τους να μην πλησιάσουν ή ακόμα και να δοκιμάσουν το φαγητό.. που φτιάχνει ο πατέρας μου;...

Γιατί να δώσω εμπιστοσύνη στο λογισμό ενός ξένου ενώ εγώ ο ίδιος μπορώ να έχω δική μου άποψη και γνώμη για την Ορθόδοξη Εκκλησία; Δική μου άποψη; Τολμηρό, θα έλεγα. Από την άλλη όμως, ποιός είναι αυτός που έρχεται να με ευαγγελίσει και να μου μιλήσει για τον Θεό; Με ποια ιδιότητα; Με ποιά προσόντα; Είναι άγιος; Είναι Πατέρας της Εκκλησίας; Είναι θεολόγος; Μήπως είναι καθηγητής πανεπιστημίου; Και σε τελική ανάλυση γιατί να ακούσω αυτόν και όχι κάποιον άλλο; Ερωτήματα αναπάντητα και σκέψεις από τον διάβολο που δεν αρμόζουν για έναν αναγεννημένο Χριστιανό!

Αγαπητοί αδελφοί, την "εκκλησία της πεντηκοστής" τη λάτρεψα. Έδωσα όλη μου τη ψυχή, την υπηρέτησα! Ήμουν πεπεισμένος ότι η "εκκλησία" μου βαδίζει στα χνάρια του Χριστού, έχει την αλήθεια και οδηγείτε από το Άγιο Πνεύμα. Σε κάθε συνάθροιση απ' την αρχή ήμουν εκεί, στη προσευχή, στο ευαγγελιστικό έργο (μαζί με έναν "διάκονο") πρώτος! Κάθε βδομάδα μοίραζα αμέτρητες εφημερίδες "Χριστιανισμός" σε ανυποψίαστους πολίτες με σκοπό πάντα να μοιραστώ και με άλλους την αλήθεια Χριστός! ή μάλλον καλύτερα, να προσηλυτίσω στη σέχτα μου νέα μέλη... Πήγαινα σε γηροκομεία να δω αρρώστους, έπαιρνα μαζί μου και εφημερίδες. Αγόραζα (από μόνος μου) κούτες με Κ.Δ. για να τις μοιράσω στα νοσοκομεία και τα γηροκομεία. Σωτηρία, Άγιος Σάββας, Κρατικό Νίκαιας, ιδιωτικές κλινικές και γηροκομεία στη Γλυφάδα-παντού έτρεχα για τον Κύριο- σε πλατείες, σε γειτονιές, μέχρι και εκτός Αθηνών, έτρεχα μαζί με τον φίλο μου "διάκονο" να "ευαγγελίσουμε" ψυχές...

Θυμάμαι εξορμήσεις στη Σπάρτη, στη Μονεμβάσια, στη Καλαμάτα, στη Χαλκίδα, στη Σέριφο... Μάλιστα στο νησί της Σερίφου δεν αφήσαμε ούτε μία πόρτα που να μην δώσουμε εφημερίδα. Ακόμα και στον παπά του νησιού δώσαμε...

Μεγάλη μου αγάπη; η αγία Γραφή. Έφτασα στο σημείο να μελετώ 4 ώρες την ημέρα για να έρθω πιο κοντά στο Κύριο. Ποιός όμως μπορεί να ερμηνεύσει τις ιερές γραφές;

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2002-2003

Οι απορίες που είχα στη κυριολεξία είχαν στοιχειώσει την ψυχή μου. Μου φαινόταν τελείως παράλογο και μη βιβλικό η ερμηνεία που έδιναν οι πεντηκοστιανοί για την Εκκλησία. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Εκκλησία τον 4^ο αιώνα αποστάτησε (για άλλους από τον 2^ο ή 3^ο ή ακόμα και μετά τον θάνατο των αποστόλων).

Τα επιχειρήματα τους μου φαινόντουσαν παράλογα έως επιπόλαια ή καλύτερα να μιλήσω για υπερβολική δόση φιλομυθίας.

Πέθανε δηλαδή η Εκκλησία τον 1^ο αιώνα και ήρθαν αυτοί το 1966 να συνεχίσουν αυτό, που οι απόστολοι άφησαν; Εκτός ότι κάτι τέτοιο αποτελεί μέγιστη βλασφημία (απέτυχε ο Παράκλητος;...) είναι και τελείως αφελές όχι μόνο να ισχυριστώ αλλά ακόμα και να δεχτώ ένα τέτοιο.. επιχείρημα... Άλλωστε αν ζήσει ποτέ κανείς μέσα στη σέχτα των πεντηκοστιανών θα παρατηρήσει ότι βρίσκεται ένας άσχετος ανάμεσα σε άσχετους!

Ο πιο "σχετικός" απ' όλους; Μα φυσικά ο γνωστός "πατρολόγος" που μας άνοιξε τα μάτια με τις εφευρέσεις/ανακαλύψεις του πάνω στα πατερικά κείμενα. Για όσους έχουν διαβάσει τη Παγκόσμια Πεντηκοστή και μετά έψαξαν/ερεύνησαν τις ίδιες τις πηγές, το μόνο που θα διαπιστώσουν (έκπληκτοι) είναι παραποίηση, νοθεία, διαστρεβλώσεις, και ασέλγεια πάνω στα ιερά κείμενα...

Να' ναι καλά ο άνθρωπος...

ΠΡΟΦΗΤΗΣ;

θα διηγηθώ ένα περιστατικό για να δώσουμε λίγο χρώμα στις εμπειρίες των πεντηκοστιανών. Πεντηκοστιανός αυτόκλητος "πρεσβύτερος" ετοιμάζεται να φύγει από το παράρτημα και να ανοίξει δικό του σε άλλο μέρος. Περιμένει οδηγία.. και φυσικά αυτή έρχεται δια του δικού μου στόματος.. Τα λόγια, ξεκάθαρα, η οδηγία; το ίδιο, συμμαρτηρία; απ' όλους όσους βρίσκονταν εκείνη την "ευλογημένη" βραδιά.. Περιττό να σας πω ότι περίπου 300 άνθρωποι έκλαιγαν από την επίσκεψη του Θεού δια του δικού μου στόματος... Ο "πρεσβύτερος"; Αλοιφή, να τον αλείψεις πάνω στο ψωμί σαν βούτυρο! Όλοι ευχαριστούσαν τον Κύριο! Στο τέλος με πιάνει ένας "προφήτης" από τους "δυνατούς" και μου εκμυστηρεύεται ότι είχε ακριβώς το ίδιο μήνυμα με μένα (στο τέλος "προφήτεψε" και ο ίδιος).

 Μια χαρά και ειρήνη υπήρχε παντού και σε όλους μας. Το επιστέγασμα της βραδιάς ήρθε από μια "παλιά" και έγκυρη  "προφήτισσα" η οποία με θρησκευτική ευλάβεια με πλησίασε και μου είπε ότι εκείνη την ώρα της προφητείας είχε ακριβώς τα ίδια λόγια να πει αλλά την πρόλαβα... Γύρισα τη πλάτη σ' εκείνη τη βραδιά και κοίμισα τη συνείδηση μου με τα λόγια των αδελφών.

 Θα περάσουν χρόνια για να έρθει ο Ιωάννης της κλίμακας να με ελέγξει περί Κενοδοξίας. Θαύμασα πως ο δαίμονας αυτός εξαπάτησε όχι μόνο εμένα αλλά και άλλους δύο μαζί καθότι είχαμε το ίδιο ακριβώς μήνυμα.. Το χειρότερο; 300 άτομα έκλαιγαν και υμνούσαν τον Θεό για μια ψεύτικη προφητεία που βγήκε από το στόμα μου! Που λοιπόν η διάκριση; Ένας άνθρωπος κατάφερε να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα χαράς και ειρήνης σε τριακόσιους ανθρώπους που δεν πήραν χαμπάρι ότι ο δαίμονας έκανε πάρτι εκείνη την ώρα... Κι όμως! Είχαν χαρά... Ειρήνη... από ένα ψέμα...

 Εδώ όμως τίθενται διάφορα ερωτήματα.

 Σε όλες τις θρησκευτικές ομάδες συναντάμε ένα απέραντο πλήθος αισθητών θρησκευτικών εμπειριών.

Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με ένα ωκεανό θρησκευτικών εμπειριών. Όμως όλο αυτό το νερό, (αλλού θολό, αλλού καθαρό, αλλού πικρό, αλλού γλυκό κ.α.) είναι τόσο θεμελιακά διαφορετικό στην κάθε περίπτωση, ώστε να θεμελιώνεται σε αυτές η διαφορά των θρησκειών και ο φανατισμός των οπαδών τους.

Εύλογα λοιπόν, δημιουργούνται τα ερωτήματα:
α) Είναι δυνατόν όλο αυτό το νερό να πηγάζει ( όπως πολλοί υποστηρίζουν) από ΜΙΑ πηγή;

β) Και αν οι πηγές είναι περισσότερες, και με διαφορετικό η κάθε μία νερό, επιτρέπεται να τις βάζουμε όλες αυτές στο ΙΔΙΟ καζάνι; να τις βλέπουμε σαν “ένα”;

Για παράδειγμα: Εμπειρία ήταν και η παρέμβαση του όφεως στην Εύα, εμπειρία ήταν και η παρέμβαση του Θεού στον Αδάμ. Πως μπορούν να χωρέσουν στο ίδιο καζάνι, την στιγμή που έχουν όχι μόνο διαμετρικά αντίθετες, αλλά και αντίπαλες, πηγές;

γ) Είναι όλες από τον αληθινό Θεό, ή προέρχονται και από άλλες δυνάμεις;
Πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι, ότι μια θρησκευτική εμπειρία πηγή της έχει τον ΕΝΑ Αληθινό
Θεό και όχι άλλες δυνάμεις;
Ποιές εμπειρίες μας οδηγούν στην αλήθεια και στην ζωή;
Και ποιές στο ψέμα και στο θάνατο;

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2007- ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 

Τα χρόνια περνούσαν μέσα στην ΕΑΕΠ και ο ενθουσιασμός όλων είχε περάσει. Ο μαρασμός των πιστών ήταν διάχυτος και διακρινόταν να υπάρχει παντού, σε κάθε παράρτημα της σέχτας. Η δικαιολογία όπως πάντα απλοϊκή. Ο Κύριος δοκιμάζει την Εκκλησία του, έλεγαν.. Ξαφνικά έβλεπες όλο και περισσότεροι πεντηκοστιανοί να μελετούν πατέρες και να τους χρησιμοποιούν επιλεκτικά στα κηρύγματα τους.

Το θεώρησα ανήθικο, οι πιστοί να παραληρούν από τη σοφία του "ποιμένα" πάνω στην ερμηνεία των Γραφών, και από πίσω να κρύβεται ένας Χρυσόστομος... Πραγματικά αηδιασμένος και απογοητευμένος, φεύγω κρυφά για το Όρος για να βρω επιτέλους μία λύση. Άλλωστε μελετούσα τα ιερά κείμενα των πατέρων περίπου από το 2002. Αισθανόμουνα ότι το πλήρωμα του χρόνου είχε πλέον φθάσει. Η Ορθοδοξία με προσέλκυε όλο ένα και περισσότερο χωρίς όμως να μπορώ να πείσω τον εαυτό μου σε κάποια δογματικά θέματα όπως της Θεοτόκου ή της ομιλίας σε ξένες γλώσσες.

Η γνωριμία με το Όρος ήταν καταλυτική. Ήταν η πρώτη φορά που είδα αυτά που είχα διαβάσει να λαμβάνουν σάρκα και οστά! Ακόμα και το χώμα που πατούσα μίλαγε  μ υ σ τ ι κ ά  και αόρατα, γεμάτο και αυτό.. από την ταπείνωση των μοναχών... Ειλικρινά αυτό που βίωσα στο Όρος δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια ανθρώπινα! Βρισκόμουν σ' ένα δόγμα που πάντα διαφήμιζε τη σχέση του με τον Θεό κι όμως! Εδώ η διαφήμιση γινόταν μέσα στην ιερά σιωπή, μέσα απ' το βάδισμα των Μοναχών, κάτω απ' το λιγοστό φως των κεριών την ώρας της θείας λειτουργίας. Πραγματικά ήταν ένα δυνατό χτύπημα στον εγωισμό μου η εικόνα του αγίου Όρους. Αλήθεια υπάρχουν στις μέρες μας τέτοιοι άνθρωποι; Μα αυτοί σύμφωνα με τη διδασκαλία της ΕΑΕΠ ούτε Πνεύμα Άγιον δεν έχουνε... Επέστρεψα στην Αθήνα συγκλονισμένος όσο ποτέ άλλοτε...

ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ 

Η ζωή μου μετά την επίσκεψη στο όρος άλλαξε τελείως. Άκουγα τον σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας 10 ώρες την ημέρα! Με τη καθημερινή μελέτη ιερών κειμένων έπεφταν κάθε μέρα όλο ένα και περισσότερα τείχη που είχα κτίσει μόνος μου ή μάλλον καλύτερα, παρέα με τον εχθρό της πίστης μας. Στο διάστημα αυτό γνώρισα τον πνευματικό μου (που αργότερα θα μου έδινε το Χρίσμα) ο οποίος δέχτηκε έναν άνθρωπο ακρωτηριασμένο πνευματικά, μια ψυχή δίχως ταυτότητα, καθότι όταν συνειδητοποίησα ότι μετά από 10 χρόνια βρίσκομαι σε αίρεση έφυγε η γη κάτω απ' τα πόδια μου. Δύσκολες ημέρες που δύσκολα μπορούν να περιγραφτούν καθώς τον εσωτερικό αγώνα και τη πάλη ενός ανθρώπου το γνωρίζει μόνο ο ίδιος και ο Θεός.

Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ 

Δόξα τω Θεώ προβλήματα μέσα στην οικογένεια μου δεν είχα. Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι με τη γυναίκα μου είχαμε κοινή πνευματική πορεία. Τα βιβλία που διάβαζα και οι μελέτες που έκανα παρακίνησαν τη γυναίκα μου σε δικές της προσωπικές έρευνες. Έτσι, αθόρυβα και οι δύο μαζί μελετούσαμε και ψάχναμε την διέξοδο μέσα από την δαιμονική αίρεση. Δεν τη πίεσα ποτέ και σεβάσθηκα τον προσωπικό της αγώνα, άλλωστε ήμουν περίεργος να δω που στο τέλος θα καταλήξει. Το ευχάριστο για μένα ήρθε μετά από περίπου 7 μήνες όταν αποφάσισε η ίδια μόνη της να λάβει το Χρίσμα και να ενταχθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι απλά, αθόρυβα, μυστικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και διαφημίσεις...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

Η αυτοαποκαλούμενη ‘’Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής’’ είναι μια επικίνδυνη δαιμονική σέχτα. Να ευχόμαστε να ελευθερωθούν οι συνάνθρωποι μας μέσα από τα αόρατα δεσμά του εχθρού. Ο αγώνας μου κράτησε 2.5 χρόνια και ήταν πολύ δύσκολος, το ομολογώ. Στην μεταστροφή μου αυτή έπαιξαν μεγάλο ρόλο οι Πατέρες της Εκκλησίας, η ΟΟΔΕ, το Άγιον Όρος, η Πειραϊκή Εκκλησία, και ο πνευματικός μου. Ευχαριστώ το Θεό για όλους.

«Να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο εξαίσιο, βαθύτερο, συμπαθητικότερο, πιο συνετό, πιο γενναίο και πιο τέλειο από το Χριστό, κι όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά και με θερμή αγάπη λέω στον εαυτό μου ότι δεν μπορεί και να υπάρξει. Ακόμα περισσότερο, αν κάποιος μου αποδείκνυε ότι ο Χριστός είναι εκτός αλήθειας, κι αν πράγματι η αλήθεια ήταν εκτός Χριστού, τότε θα προτιμούσα να παραμείνω με τον Χριστό, παρά με την αλήθεια». (Ντοστογιέφσκι).

 Μάριος Μπακογιάννης