Δραματικές μαρτυρίες τραγικών θυμάτων…

«Ό,τι και να κάνει η Πολιτεία, εμένα ποιος θα μου αφαιρέσει τις ενοχές και τις τύψεις μου; Η έκτρωση παραμένει έκτρωση. Και εγώ φόνισσα...».

«Έκαμα μια έκτρωση στα 20 χρόνια μου. Ήταν για μένα μια φοβερή τραυματική εμπειρία. Τρέμανε τα πόδια μου. Ήθελα να φύγω. Ευχόμουν να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω. Όταν ξύπνησα μ' έπιασε κρίση. Ήθελα να σκοτωθώ. Ρωτούσα αν το παιδί ήταν αγόρι η κορίτσι, ξανθό ή μελαχροινό. Ούρλιαζα. Με έδεσαν στο κρεβάτι. Μου έδωσαν ηρεμιστικό. Αισθανόμουν ότι έκαμα το μεγαλύτερο έγκλημα. Είχα εφιάλτες. Παντού άκουγα κλάματα μωρού. Ήταν μια οδυνηρή κατάσταση. Έκανα 8 μήνες να το ξεπεράσω... Πάντως κάθε χρόνο τη συγκεκριμένη ημερομηνία, στα "γενέθλια" του αγέννητου παιδιού, γίνομαι λειώμα...».

(Από το βιβλίο του π. Σάββα Δημητρέα, έκδ. Ι. Μ. Προφ. Ηλιού, Πρέβεζα 1998).