Ακραίες αντιλήψεις του δημάρχου Θεσσαλονίκης περί…. δοξολογίας, την α’ εβδομάδα του Τριωδίου

Γράφει η Χαρά-Ανδριάνα Λιαναντωνάκη

Διαβάσαμε ότι πριν λίγες ημέρες, με αφορμή την εκδήλωση που διοργανώθηκε από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης στις 14 Φεβρουαρίου με τίτλο «Μένουμε Χριστιανοί, μένουμε Έλληνες», ο δήμαρχος της πόλης ξεσπάθωσε στο δημοτικό συμβούλιο και αποφάνθηκε περί των «ακραίων αντιλήψεων» του τοπικού μητροπολίτη.

Ποιος; Ο…. μετριοπαθής κ. Μπουτάρης! Ο οποίος, μεγαλορρημονών και υψηγορών (δηλαδή εντελώς «in» στο πνεύμα της α’ αυτής Εβδομάδος του Τριωδίου που διανύουμε, Τελώνου και Φαρισαίου[1]), μας έδωσε άθελά του ένα παράδειγμα της αλαζονείας του Φαρισαίου της γνωστής παραβολής, όταν δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής: «Εμένα με ενοχλεί, όταν πάω σε δοξολογία να ακούω τον εθνικό ύμνο…. Έχουμε ένα Μητροπολίτη, λίγο ακραίων αντιλήψεων. Αν δεν ξεχωρίσει η πολιτική με την εκκλησιαστική εξουσία θα έχουμε πάντα έναν Άνθιμο να μας δημιουργεί προβλήματα…..»

Πραγματικά ανήκουστες και ακραίες για την Παράδοσή μας αυτές οι απόψεις! Ακούστηκε ποτέ Δοξολογία αποκομμένη από το φυσικό πλαίσιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Ακούστηκε ποτέ Ορθόδοξος ιερός ναός της Εκκλησίας της Ελλάδος απογυμνωμένος από το φυσικό πλαίσιό του - την Ελλάδα και την ταυτότητά της, δηλαδή τη σημαία, τον εθνικό ύμνο, την καμπάνα της;
Αφού, όπως δηλώνει, ο δήμαρχος «πάει σε δοξολογία», ιστάμενος βεβαίως τιμητικά σε περίοπτη θέση στο κέντρο του ναού, μήπως δεν έτυχε να ακούσει επίσης και τον εθνικό ύμνο της εκκλησίας μας, «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ»; …

Μη προσευξώμεθα Φαρισαϊκώς αδελφοί, διαλαλεί ο γνήσιος λόγος της Εκκλησίας μας, ανοίγοντας το ιερόν Τριώδιον. Κόπτεται ο δημοτικός άρχων της συμπρωτεύουσας που η πολιτική δεν έχει καταφέρει να χωριστεί από την εκκλησιαστική εξουσία και στοχοποιεί ευθέως τον μητροπολίτη: «Θα έχουμε πάντα έναν Άνθιμο να μας δημιουργεί προβλήματα», δήλωσε. Λες και η πολιτική εξουσία δεν τα έχει «κάνει θάλασσα» από μόνη της, πνίγοντας την πατρίδα μας στα μυριάδες προβλήματα και μέτρα κοινωνικής ασφυξίας! Ω, του Φαρισαϊσμού, για ποια εξουσία μιλάτε δήμαρχε, για ποιά ηγεσία ; Η Εκκλησία ναι, ηγείται, ως έχουσα συνοδικό πολίτευμα αληθινά δημοκρατικό, ενωτικό και οι επίσκοποί της είναι «επί σκοπώ», φυλάσσουν τον λαό του Θεού. Φυσικά παίρνουν και θα παίρνουν θέση υπέρ του λαού! Δεν υπάρχει στεγανοποίηση της Εκκλησίας από την κοινωνία στην Ορθόδοξη Ελλάδα, το αντίθετο μάλιστα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, η εκκλησία εγκολπώνεται την κοινωνία, διαφυλάσσει την ενότητά της.
Η πολιτική εξουσία ποιόν φυλάει… τον λύκο; Μα δεν είναι χωρισμένη από μόνη της, κατακερματισμένη; Είναι «διαίρει και βασίλευε», είναι «Θεός φυλάξοι» και άλλοι πολλοί ορισμοί- χαρακτηρισμοί που ακούει κανείς συχνά τελευταία και εύλογα, λόγω της ραγδαίας απαξίωσης της πολιτικής…
Τι προτείνει λοιπόν η πολιτική αρχή, εξ ονόματος του δημάρχου Θεσσαλονίκης, για την εκκλησιαστική ηγεσία, που παίρνει ξεκάθαρη και αδέσμευτη θέση στα φλέγοντα πολιτικά και εθνικά θέματα και καλά κάνει; Προφανώς ο μητροπολίτης Άνθιμος μετά λόγου γνώσεως μιλάει, γνωρίζοντας καλύτερα από πολλούς τα ζητήματα της μητροπολιτικής και ευρύτερης επικράτειας… και γιατί να μην μιλήσει ανοιχτά; μήπως δεν έχουμε δημοκρατία και πολυφωνία, ή μήπως κάποιοι νομίζουν ότι η Εκκλησία είναι μόνον για να μοιράζει συσσίτια και υλική βοήθεια;

Η «πρόταση» Μπουτάρη για τους μη τηρούντες σιγήν ιχθύος μητροπολίτες, όπως οι Θεσσαλονίκης και Πειραιώς, είναι πραγματικά άκρως συντηρητική, παρότι ειπώθηκε σαν ευφυολόγημα, αποκαλύπτοντας το αυταρχικό πρόσωπο της κοσμικής εξουσίας. «Ο Μητροπολίτης Σεραφείμ είναι για ξύλο. Τι να τον κάνεις;" είπε ο κ. Μπουτάρης».

Είναι προφανής η απώλεια ψυχραιμίας του δημοτικού άρχοντα. Μήπως αν, εκτός από τα δημοτικά συμβούλια, πηγαίνει και σε περισσότερες δοξολογίες, κατανοήσει καλύτερα τον Τελώνη της Παραβολής, εκείνον που αντί να επαίρεται, ζητούσε ταπεινά το έλεος του Θεού… λέγοντας «ο Θεός ιλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ»; Αυτός, για τον κόσμο, ήταν «για ξύλο», καθότι ο νόμος συνήθως τιμωρεί τους τοκογλύφους τελώνες. Όμως όχι για τον Θεό, αφού ο Θεός δεν τιμωρεί, αλλά θεραπεύει.
Ως γνωστόν ο Κύριος, ο μόνος δικαιοκρίτης, δικαίωσε τον Τελώνη για τη μετάνοιά του και ταπείνωσε τον Φαρισαίο: «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται». (Λουκ.18,10-14).
Καλό και ευλογημένο Τριώδιο σε όλους, καλή πορεία μετανοίας ως την Ανάσταση!

[1] Όπως αναφέρει το κοντάκιον της Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου: Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν, καὶ Τελώνου μάθωμεν, τὸ ταπεινὸν ἐν στεναγμοῖς, πρὸς τὸν Σωτῆρα κραυγάζοντες· Ἵλαθι μόνε ἡμῖν εὐδιάλλακτε.