Σώπα ὅπου νὰ ‘ναι θὰ σημάνουν οἱ καμπάνες! Καιρὸς νὰ στρέψουμε τὰ μάτια πρὸς τὸ Φῶς τῆς Ἀνατολῆς

Δεδομένη ἡ ἀποτυχία τῆς μασονικῆς καὶ ἀθεϊστικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου... Ἀπό τή Δύση ἔρχεται μόνο τό σκοτάδι!

Λησμονοῦμε ὡς λαὸς ὅτι ὁ ἥλιος ἀνατέλλει πάντα ἀπὸ τὴν Ἀνατολή!  Κι γι’ αὐτὸ εἶναι ἀδιανόητο νά  ἐπιμένουμε νὰ ἔχουμε τὰ μάτια στραμμένα πρὸς τὴ Δύση... Ἀπ’ ἐκεῖ μόνο τὸ σκότος ἔρχεται καὶ ὄχι τὸ φῶς. Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἀπὸ νεαρὸς κατανόησε ἀπὸ ποὺ βγαίνει τὸ φῶς. Προέβη λοιπὸν σὲ δύο στρατηγικὲς κινήσεις.

Μετέφερε τὴν πρωτεύουσα τῆς αὐτοκρατορίας στὴν Ἀνατολὴ δίδοντας τέλος στὴ διαφθορὰ καὶ τὴ σήψη ποὺ τότε ἐπικεντρώνονταν στὴ Ρώμη καὶ ἀφοροῦσε ὅλες σχεδὸν τὶς κοινωνικὲς τάξεις. Ἡ Ρώμη παρομοιάζεται σήμερα μὲ τὴ Ν. Ὑόρκη καὶ τὶς Βρυξέλες. Μὲ τὴν κίνηση αὐτὴ ἐξουδετέρωσε τὶς ἡγετικὲς φυσιογνωμίες, τὸ λεγόμενο σήμερα κατεστημένο τῶν κάθε λογῆς ἐκφραστῶν τοῦ σκότους καὶ τῆς ἀνομίας  ποὺ συντηροῦσαν μὲ διάφορους τρόπους, ὅπως ἀκριβῶς καὶ σήμερα, ὅλη αὐτὴ τὴ νοσηρὴ κατάσταση. Αὐτὸ τὸ σύστημα τῆς ἀνομίας εὐθυνόταν ἄλλωστε γιὰ τοὺς λυσσώδεις διωγμοὺς κατὰ τῶν χριστιανῶν. Κι αὐτὸ γιατί ἀπό τὴ ζωὴ καὶ τή διδασκαλία τους διαισθάνονταν καὶ διέκριναν τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀνατροπῆς τους. Κάτι ἀνάλογο ἔχει ἀρχίσει νά γίνεται φανερό καί τώρα. 

Δὲν καταλάβαιναν τότε ὅτι ὁ διωγμὸς ἀποτελοῦσε γιά τούς χριστιανούς μία εὔκολη διέξοδο προσέγγισης τοῦ Φωτός. Ὁ διωγμός λογιζόταν καλύτερα ὡς ἄμεσο καὶ τάχιστο ἄγγιγμα τῆς θεότητας, ὡς θυσία ποὺ ἐξασφάλιζε τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ τὴν αἰωνιότητα. Κι αὐτὸ ἀκριβῶς συνέβαλε στὴ δημιουργία μίας δυναμικῆς τῆς χριστιανικῆς πίστης ποὺ γκρέμιζε κάστρα ἀνομίας. Μὲ τὸ διωγμὸ ὅμως οἱ δυνάμεις τῆς ἀνομίας κατάφερναν ἐντελῶς τὸ ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ προσδοκοῦσαν! Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος φωτισμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἐπηρεασμένος σφόδρα κι αὐτὸς καὶ ἡ Ἁγία Ἐλένη, ἡ μητέρα του, ἀπὸ τὸ μαρτύριο καὶ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὸ ὁποῖο μαρτύριο ἦταν αὐτόπτες μάρτυρες καὶ προσωπικά βίωσαν, κατάλαβαν τὴ δυναμική τῆς νέας πίστης καὶ τί ἀκριβῶς σημαίνει ἐν Χριστῷ σωτηρία.

Ἡ δεύτερη στρατηγικὴ κίνηση τοῦ Ἁγίου Κωνστυαντίνου ἦταν νὰ στηρίξει σταδιακὰ –προκειμένου νὰ ἀποφύγει ἐξεγέρσεις- καὶ μὲ νόμους ὅλο τὸν κρατικὸ μηχανισμὸ στὸ 5% τῶν πολιτῶν χριστιανῶν καὶ νὰ γυρίσει ἐπιδεικτικὰ τὴν πλάτη του στὸ 95%  τῶν εἰδωλολατρῶν πολιτῶν τῆς αὐτοκρατορίας. Γιατί τὸ ἔκανε αὐτὸ καὶ μάλιστα τὸ ὑποστήριξε μὲ νόμους; Ἐπειδὴ ὁ τότε πιστὸς χριστιανὸς εἶχε σαφῆ προσανατολισμὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νοιαζόταν συστηματικὰ στὴν καθημερινότητά του γιὰ τὸ πὼς θὰ ἐφαρμόσει καὶ θὰ ἀκολουθήσει ἐμπράκτως τὴ ζωὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἐκ τούτου ἐκ τῶν πραγμάτων ἦταν πολέμιος καὶ ξένος πρὸς τὴ διαφθορὰ καὶ τὰ συνακόλουθα αὐτῆς. Ἔβλεπε τὸ κοινὸ καλὸ καὶ ἔθετε σὲ δεύτερη μοίρα δίδοντας ἀμελητέα σημασία σ’ ὅλα αὐτὰ ποὺ σὲ προσκολλοῦν καὶ σὲ σκλαβώνουν στὴ γῆ, δηλαδὴ τὴν καλοπέραση καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, πού ἀποτελοῦν καί τήν ἀφετηρία τῆς οἱανδήποτε ἀνομίας. Μέσα στὸ πνεῦμα αὐτὸ ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἐπιχείρησε νὰ καταστήσει τὶς εὐαγγελικὲς διδαχὲς καθημερινότητα τοῦ κάθε πολίτη τῆς νέας Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Αὐτὸ προκάλεσε ἀφενὸς μὲν τὴ μήνη τοῦ Ἀντιδίκου, ὁ ὁποῖος τὸν πολεμᾶ λυσσωδῶς μέχρι καὶ σήμερα (βλ. σύγγραμμα Κώδικας Ντὰ Βίντσι) καὶ ἀφετέρου τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ εὔνοια αὐτὴ συνέβαλε στὴν ἐγκαθίδρυση μίας χιλιετοῦς αὐτοκρατορίας, ἡ ὁποία ἀπέδωσε πολλοὺς γλυκοὺς καρποὺς στὸν οὐρανό.

Ἐὰν ἐξετάσουμε χρονικὰ τὸ πότε ἔπεσε ἡ αὐτοκρατορία αὐτὴ, θὰ διαπιστώσουμε πὼς τὰ προβλήματα ἄρχισαν ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἀντίδικος κατάφερε καὶ θρονιάστηκε στὸ Ἐπισκοπεῖο τῆς Ρώμης! Ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισε δηλαδή νὰ ὁρίζει καὶ νὰ κατευθύνει τὴν Ἐκκλησία τῆς Δύσης ποὺ σταδιακὰ τὴ μετέτρεψε σὲ κρατικὸ ὀργανισμὸ ποὺ οὐσιαστικά τῆς ἀφαιρεῖ τὴ δυνατότητα νὰ ὀνομάζεται πλέον Ἐκκλησία. Τότε ἄρχισαν καὶ τὰ προβλήματα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας τὰ ὁποῖα διογκώθηκαν ὅταν κάποιοι διοικοῦντες ἐπεδίωξαν νὰ συνεργαστοῦν μὲ τὸ σκότος τῆς μεσαιωνικῆς Δύσης... Καὶ αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἐπέλθει ἡ καταστροφὴ καὶ ἡ κατάληψη τῆς Αὐτοκρατορίας. Οὐδέποτε ἄλλωστε δύναται νὰ ὑπάρξει συνεργασία τοῦ Φωτὸς μὲ τὸ σκότος, τῆς Ἀλήθειας μὲ τὸ ψεῦδος, τῆς εἰλικρίνειας μὲ τὴν ὑποκρισία.

Ἡ Ἱστορία μᾶς διδάσκει ἔτσι ὥστε νὰ ἀποφύγουμε τὰ πέφτουμε στὰ ἴδια λάθη. Κι ὅμως δὲν τὴν κατανοοῦμε καὶ συνειδητὰ τὴ διαστρεβλώνουμε καί τήν ἀπορρίπτουμε. Αὐτὸ δυστυχῶς ἔκαναν καί οἱ ἡγέτες τοῦ τόπου μας τὶς τελευταῖες δεκαετίες. Ἔχουν πάντα στραμμένα τὰ μάτια τους στὸ σκότος καὶ στὰ συνακόλουθα αὐτοῦ ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὴ Δύση. Πορεύτηκαν καὶ ἐναγκαλίστηκαν στήν κυριολεξία μέ τὸ σκοτάδι. Ἔτσι ἄρχισαν σταδιακὰ νὰ βυθίζουν τὴν χώρα στὴν ἀπόγνωση, στὴν ἀπελπισία, στὸν εὔκολο πλουτισμό, στὴν διαστροφὴ καὶ τὴ σήψη. Νὰ τῆς στεροῦν τὸν ἥλιο καὶ νὰ τὸν ἀντικαθιστοῦν μὲ τὶς φεγγοβόλες ψευδαισθήσεις ἑνὸς ξεπεσμένου ἀνύπαρκτου στὴν οὐσία σιωνιστικοῦ καί φαρισαϊκοῦ στὴ βάση του πολιτισμοῦ τῆς Δύσης.

Καταχαράκωσαν τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ ἑνὸς φωτισμένου καὶ προικισμένου λαοῦ καὶ τὶς ἀντικατέστησαν μὲ τὸ συμφέρον ποὺ προκαλεῖ ὁ ἄκρατος προσανατολισμὸς στὰ ἀνούσια  στά τιποτένια, στά φθαρτά καί στὰ ἐφήμερα. Διέλυσαν καὶ κατέστρεψαν τὴν ἀνάπτυξη τοῦ τόπου. Διέφθειραν καὶ ἐξαγόραζαν συστηματικὰ συνειδήσεις καί ἀπομόνωναν ὡς γραφικούς αὐτούς πού τολμοῦσαν νά ἀντισταθοῦν. Μάντρωσαν στὶς μεγαλουπόλεις τὸν κόσμο γιὰ νὰ τὸν ἐλέγχουν καλύτερα. Τὸν γέμισαν μὲ φόβο καὶ ἀνασφάλεια. Τὸν κατέστησαν ἀνίκανο νὰ πορευτεῖ στὴ ζωή. Τὸν ἔκαναν ἐξαρτημένο ἀπὸ μισθοὺς καὶ συντάξεις στερώντας του τὴ δυνατότητα νὰ ἀναπνεύσει. Τοῦ στέρησαν τό ὀξυγόνο γεμίζοντας τον μέ κατάθλιψη. Καὶ τώρα ἐπιδεικτικὰ οἱ ψευτοσωτῆρες τοῦ τόπου σὲ συνεργασία μὲ τὰ ἀφεντικά τους, τά ὁποῖα παρουσιάζουν ὡς δανειστὲς καὶ θεσμοὺς ἔχουν βάλει μία θηλιὰ στὸν εὐλογημένο λαό μας, τὴν ὁποία καὶ σφίγγουν ὁλοένα καί περισσότερο προσπαθώντας νὰ τὸν πνίξουν.

Δὲν θὰ καταφέρουν ὅμως ἀπολύτως τίποτε. Ἡ διόγκωση τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους ἀποτελεῖ ἕνα μοχθηρὸ σχέδιο ποὺ ἀποβλέπει πέραν τῶν ἄλλων ὑποχθόνιων ἐπιδιώξεων καὶ στὴν πολυετῆ ὑποδούλωση τοῦ Ἔθνους μας. Καταντήσαμε καλοί μου Χριστιανοὶ νὰ μᾶς διοικοῦν καὶ νὰ ὁρίζουν τὶς τύχες μας τυχάρπαστοι μασόνοι καὶ ἄθεοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν στρογγυλοκαθίσει στὸ σβέρκο τοῦ Ἕλληνα τὶς τελευταῖες δεκαετίες καὶ ὄχι μόνο, ἐλέγχοντας ταυτόχρονα ὅλο τὸν κρατικὸ μηχανισμό. Ὅσο ἐπιμένουμε λοιπόν νὰ τοὺς ἀποδεχόμαστε καὶ νὰ τοὺς ἐμπιστευόμαστε τὰ ἡνία τῆς χώρας τόσο περισσότερο θὰ βυθιζόμαστε στὸ σκοτάδι καὶ θὰ χάνουμε κάθε ἐλπίδα ἀλλαγῆς, ἐλπίδας καὶ διεξόδου. Θά γινόμαστε ἀνίκανοι παρατηρητές τῶν πομπῶν τους...

Μήπως Χριστιανοί μου πρέπει νὰ νικήσουμε τοὺς φόβους μας; Μήπως ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ θυσιαστικὸ πνεῦμα τῶν ἀδελφῶν χριστιανῶν πού ἐμπιστεύθηκε ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος; Μήπως πρέπει νὰ ἀπεγκλωβιστοῦμε ἀπὸ γήινες μέριμνες τῆς καθημερινότητας ποὺ μᾶς καθιστοῦν αἰχμαλώτους στὸ ἱστὸ τῆς ἀράχνης τοῦ Ἀντιδίκου καὶ νὰ ἀτενίσουμε πρὸς τὸ φῶς;

Προσωπικὰ πιστεύουμε πὼς ὁ καλὸς Θεὸς ἂν ἐμεῖς συνειδητά γίνουμε ὅπως ὁ νεαρὸς ταπεινός ποιμένας καὶ μετέπειτα βασιλιὰς τοῦ Ἰσραὴλ προφητάναξ Δαυὶδ θὰ παρέμβει ἄμεσα καὶ θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἀποτινάξουμε τὸν Γολιὰθ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς σήψης. Τὸ παντοδύναμο, δηλαδὴ αὐτὸ θηρίο ποὺ ἐκτρέφεται ἀπὸ τὶς τεκτονικὲς στοὲς τῆς ἀνομίας οἱ ὁποῖες τροφοδοτοῦνται μὲ τοὺς σινεμάδες ποὺ τοὺς παίζει ὁ Ἀντίδικος, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παϊσιος. Καλλιεργοῦν συστηματικά τὸν φαρισαϊσμό, τὶς βλακωδέστατες αὐταπάτες ποὺ δῆθεν καθιστοῦν ξεχωριστοὺς καί ἀνώτερους  ἀνθρώπους τὰ διεφθαρμένα ἀπὸ τὸ κεφάλι μέχρι τὰ πόδια μέλη τους καὶ τὴ δυσωδία ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τοὺς ἑλώδεις ὑπόγειους ναοὺς  τοῦ σκότους μέσα στούς ὁποίους  σταυρώνουν συνεχῶς τόν Χριστό.

Χριστιανοί μου μὴ θορυβῆστε ἀπὸ τὸν τεχνητὸ θόρυβο ποὺ προκαλοῦν οἱ Κασσάνδρες. Μὴν φοβάστε γιὰ τὸ αὔριο τῆς χώρας αὐτῆς, γιατί οἱ ἀλλεπάλληλες σταυρώσεις θά φέρουν ἀλλεπάλληλες Ἀναστάσεις. Γονατίστε λοιπόν εὐλαβικὰ καὶ παρακαλέστε μέ τήν ψυχή σας, μέ ὅλο τό εἶναι σας τὸν τριαδικὸ καὶ μόνο ἀληθινὸ Θεὸ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὶς μεταμφιέσεις τοῦ Ἀντιδίκου σὲ ΜΑΤΣ, Βούδα ἢ Ἀλλὰχ! Προσευχειθῆτε νὰ μᾶς δώσει ἡγέτη  δυνατό, ἡγέτη ποὺ μὲ δάκρυα θυσίας πρὸς τὸν Χριστὸ θὰ φέρει τὴ λύτρωση στὶς καταπιεσμένες ψυχές μας καὶ στὸ λεηλατημένο ἀπό τούς ψευτοσωτῆρες τόπο μας.

Ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ ἀναλάβουν τὰ ἡνία τῆς χώρας ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ πιστοὶ καὶ ὄχι ὀλιγόπιστοι πατριῶτες καὶ τενεκέδες ξεγάνωτοι. Γένοιτο! 

Συντακτικὴ Ὁμάδα Σ.Ο.