Ξαναχτύπησε ο παπα-Ανδρέας: “Να συγκρουστούμε με τις ερπύστριες της τρόικας και του οικονομικού φασισμού που θέλουν να μας επιβάλουν”

Ενός λεπτού σιγή στην Εκκλησία των Ανωγείων για τα θύματα στο Παρίσι.

Διαβάστε το κήρυγμα του Παπά-Αντρέα στην Εκκλησία των Ανωγείων αναφορικά με τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι και την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.

"Αγαπητά μου παιδιά, επιτρέψτε μου να ξεκινήσουμε τηρώντας ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στη Γαλλία.

Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές τους!!!

Από αυτό εδώ το χωριό, των αγώνων για ελευθερία και δημοκρατία, στέλνουμε μήνυμα συμπαράστασης στον γαλλικό λαό και την γαλλική κυβέρνηση. Ήταν πράγματι μια πράξη πολέμου κατά της Ευρώπης και κατά της Ελευθερίας. Διαβάσαμε και είδαμε ότι οι τρομοκράτες διέπραξαν τα εγκλήματα στο όνομα του Θεού τους.

Ο Θεός είναι ένας για όλους και ποτέ δεν ευλογεί ούτε τα εγκλήματα, ούτε την αδικία.

Με αφορμή αυτό το τραγικό γεγονός θέλω να πω ότι τα θύματα στο τέλος της μέρας δεν θα πρέπει να είναι οι ξεσπιτωμένοι και ξεριζωμένοι πρόσφυγες. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να τους προστατεύσει με κάθε τρόπο και όχι να υψώνει τείχη και συρματοπλέγματα, θυμίζοντας άλλες καταδικασμένες από την ιστορία εποχές.

Εμείς ως χώρα κάνουμε ότι μπορούμε, επιστρατεύοντας το φιλότιμο μας για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους όμως, αυτό δεν φτάνει χρειάζεται ουσιαστική βοήθεια από την Ευρώπη και όχι κλείσιμο των συνόρων. Όχι απάνθρωπες συμπεριφορές. Δεν είναι ώρα για φασιστικές νοοτροπίες, είναι η ώρα της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι με εξαίρεση ορισμένους παράφρονες, ζητούν μέσα σε άλλες συνθήκες βέβαια αυτό που ζήτησαν και οι δικοί μας νέοι το 1973: «Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία».

** «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία» ζήτησαν οι φοιτητές στην εξέγερση του ‘73 κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών. 42 χρόνια μετά, το ίδιο αίτημα βρίσκεται πάλι ψηλά στις διεκδικήσεις της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής νεολαίας.

Μετά από 5 χρόνια μνημονίων και πολύ σκληρής λιτότητας, ο ελληνικός λαός βρίσκεται στην δυσκολότερη στιγμή της μεταπολεμικής του ιστορίας.

Το Ψωμί όσο περνάνε οι μέρες λιγοστεύει, η ανεργία αυξάνεται, οι μισθοί και οι συντάξεις είναι της πείνας και το φάσμα της νέο-κατοχής πλανάται πάνω από την χώρα.

Η Παιδεία πλέον δεν είναι δωρεάν, ο γονιός για να σπουδάσει τα παιδιά χρειάζεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Στην Ελλάδα όμως οι νέοι δύσκολα μένουν πια, γίνονται μετανάστες σε άλλες χώρες αναζητώντας δουλειά που δεν μπορεί πλέον να προσφέρει η χώρα μας. Περισσότεροι από 300.000 νέοι έχουν φύγει για το εξωτερικό, κάνοντας έτσι πιο φτωχή την Ελλάδα σε μυαλά και νέο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.

Όσο για την ελευθερία αυτή πλέον είναι ελεγχόμενη, από τη στιγμή που τα πάντα και οι πάντες βρίσκονται κάτω από το βλέμμα του «μεγάλου αδελφού». Η ελευθερία σήμερα υπάρχει κατ΄ όνομα, επί της ουσίας έχει χαθεί.

** Αγαπητά μου παιδιά,

Οι νέοι του ΄73 πάλεψαν απέναντι στις ερπύστριες του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη, σήμερα η ελληνική κοινωνία και η ελληνική νεολαία καλούνται να μην μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια και να συγκρουστούν με τις ερπύστριες της τρόικας, τις ερπύστριες του νέου οικονομικού φασισμού, που στο πέρασμα τους τα έχουν ισοπεδώσει όλα και επιμένουν να μας αποτελειώσουν.

Οφείλουμε λοιπόν, έχοντας ως οδηγό τον Νοέμβρη του ΄’73 να σηκώσουμε ανάστημα και να βγάλουμε από πάνω μας αυτό το νέο ζυγό. Δεν είναι τυχαία η επιμονή των λεγόμενων εκπροσώπων των δανειστών. Εδώ και πέντε χρόνια έχουν ξεκινήσει μια προσπάθεια για να κάνουν την Ελλάδα «αποικία χρέους». Αυτό σημαίνει ότι θέλουν να μας κάνουν όλους σύγχρονους δούλους δηλαδή θα πληρώνουμε περισσότερα από όσα θα μπορέσουμε να βγάζουμε. Αυτό οδηγεί στην εξαθλίωση, κι από κει πάμε στην παράδοση και το ξεπούλημα της χώρας, άνευ όρων. Αυτός είναι ο στόχος των δυτικών δυνάμεων, που έχουν βαλθεί να μας σώσουν. Θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα απέραντο και φτηνό γι΄ αυτούς τουριστικό θέρετρο όπου θα έρχονται να απολαμβάνουν τις διακοπές τους, έχοντας στην υπηρεσία τους 10 εκατ γκαρσόνια…

Την ίδια ώρα όμως, αυτό το θέρετρο θα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο φέρετρο για τους Έλληνες που δεν θα έχουν πια ζωή, από τη στιγμή που θα τα έχουν χάσει όλα…

Όμως, μπορεί να μας τα πάρουν όλα, εκείνο που δεν μπορούν αν αγοράσουν και να εξαγοράσουν είναι η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο μας. Γι΄ αυτή την αξιοπρέπεια θα παλέψουμε και στο τέλος να είστε σίγουροι ότι θα νικήσουμε. Ο Θεός δεν θα αφήσει να επικρατήσει το άδικο, δεν θα αφήσει να επικρατήσουν τα κοράκια των διεθνών οίκων που θέλουν να μας πιουν το αίμα και να μας πάρουν τα σπίτια μας.

Οφείλουμε να είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση και συναγερμό, η πατρίδα βρίσκεται σε «πόλεμο» εδώ και πέντε χρόνια. Έναν πόλεμο με πολλά θύματα τα οποία θα αυξάνονται μέρα με τη μέρα αν μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια…

** Στο ματωμένο Νοέμβρη του ‘ 73 τ’ Ανώγεια είχαν τη δική τους παρουσία μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο. Η «Ξαστεριά» τραγουδήθηκε από χιλιάδες φοιτητές στους δρόμους της Αθήνας, έχοντας μπροστάρη στις διαδηλώσεις τον Ψαρονίκο με τη λύρα του και το δοξάρι του. Το Ψαρονίκο, που στη συνέχεια βασανίστηκε από τους Απριλιανούς για τα όσα πρόσφερε στον αγώνα κατά της Χούντας.

Ο Ξυλούρης ζει και θα ζει αιώνια, ξεσηκώνοντας τα πλήθη, ξεσηκώνοντας την εργατιά και την αγροτιά μέσα από τα διαχρονικά του τραγούδια και την επαναστατική του φωνή. Μια φωνή που ακούγεται σήμερα ακόμα περισσότερο στις πλατείες, τις συγκεντρώσεις, τα συλλαλητήρια, τις πορείες, τους αγώνες που δίνει καθημερινά ετούτος εδώ ο λαός. Κι όπως έγραψε ο Ρίτσος και τραγούδησε ο Ψαρονίκος: «Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο αδελφέ μου// Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».

Τέλος πολλοί επίσης ήταν οι Ανωγειανοί φοιτητές που πάλεψαν και αγωνίστηκαν κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών, δίνοντας έτσι συνέχεια στον αγώνα των προγόνων τους, κρατώντας ψηλά τη σημαία κατά του Φασισμού και υπέρ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και της ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ.

Τιμή και Δόξα στους Αγωνιστές του Νοέμβρη.

ΖΗΤΩ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!

Ολα τα μάτια στρέφοντε

εις το Πολυτεχνείο

που οι εχθροί το ματαβάλανε

σε τάφο σε μνημείο

Κείνος ο χώρος ιερός

μα όχι για προδότες

που άλλοι είσανε βασανιστές

και άλλοι καταδότες

Ολοι να προσκυνήσουμε

τιμή για τους πεσόντες

στην έξαρση της Λευτεριάς

είσαν κι αυτοί παρόντες

Ο κόσμος για τη Λευτεριά

έχει πολλά να πάθει

αδέ πειστεί να πολεμά

χωρίς να κάνει λάθη..