Ρώσσος μοναχός, διά Χριστόν σαλός....

Ήρθε στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, του Ρωσσικού, και έγινε μοναχός, κάποιος αξιωματικός του Τσαρικού στρατού στην Βαλτική θάλασσα.

Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα άρχισε να κάνει τρέλλες. Ένα μεσημέρι ανέβηκε σε μία ψηλή καπνοδόχο και φώναζε. Τον κατέβασαν και τον έδιωξαν από το Μοναστήρι. Πίστευαν ότι τρελλάθηκε.

Ήρθε στις Καρυές, και έκανε παρόμοια. Σε μερικούς απεκάλυπτε κάποια απόκρυφα από την ζωή τους και ύστερα πάλι φώναζε και έκανε σαλότητες. Έλεγε προφητικά:

-Σε λίγα χρόνια θα έρχεστε στις Καρυές, με άλλο μέσο γρήγορο, όχι με ζώα. Θα γίνουν δρόμοι.

Ο παντοπώλης των Καρυών Χρήστος Ζέγγος, διηγήθηκε ότι κάποια μέρα ο Ρώσσος που έκανε τον δια Χριστόν σαλόν, γύριζε και φώναζε δυνατά το: Θεοτόκε Παρθένε... Του έκανε παρατήρηση γιατί φωνάζει μεσημεριάτικα και απήντησε:

-Κύριε Χρήστο, εγώ τρεις μέρες θα σε ανησυχώ ακόμη και μετά θα φύγω.

Όταν πέρασαν οι τρεις μέρες και δεν φαινόταν στις Καρυές, πήγαν, έψαξαν στο ερειπωμένο Κελλί του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που έμενε, και τον βρήκαν ξαπλωμένο, τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος του, το στόμα του και τα μάτια του κλειστά, να έχει κοιμηθή τον ύπνον των Δικαίων.