Το Βατερλώ των συγχρόνων οικουμενιστικών διαλόγων.......

ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΜΑΡΤΥΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΣΥΜΠΡΟΕΔΡΟΥΣ

Ἐν Πειραιεῖ 7-10-2015  

πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Μέ κάθε εἰλικρίνεια, ἀνιδιοτέλεια καί μετριοπάθεια πρέπει νά τονίσουμε ὅτι δέν εἴμασθε ἐναντίον τῶν διαλόγων μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί αἱρετικῶν ἤ ἑτεροδόξων, μέ τήν βασική προϋπόθεση,  ὅμως, οἱ διάλογοι αὐτοί νά στηρίζονται σέ σωστές ἐκκλησιολογικές, θεολογικές καί ποιμαντικές ἀρχές καί δόγματα. Ὁ διάλογος θά πρέπει νά εἶναι διάλογος ἀγάπης ἀπό τή μιά πλευρά, ἀλλά καί ἀληθείας ἀπό τήν ἄλλη. «Ἀγαπῶντες ἐν ἀληθεία καί ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπη». Ὁ διάλογος ὀφείλει νά ἀκολουθεῖ τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἦταν καί θετικός, ἀλλά καί ἀρνητικός στόν διάλογο. Πρῶτος ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας διαλέχθηκε μέ τούς ἁμαρτωλούς π.χ. μέ τήν Σαμαρείτιδα. Ἀλλά, ταυτόχρονα, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας ἦταν αὐτός, πού ἀρνήθηκε τόν διάλογο, π.χ. μέ τόν Πιλάτο καί τούς Ἀρχιερεῖς. Ἐπιπροσθέτως, ὁ διάλογος θά πρέπει νά εἶναι σύμφωνος μέ τίς ἐπισημάνσεις τοῦ Ἀπ. Παύλου καί τίς ὁδηγίες τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἑπομένως, συμφωνοῦμε μέ τόν σωστό, ὀρθόδοξο διάλογο, ἀλλά διαφωνοῦμε μέ τόν οἰκουμενιστικό διάλογο.

Ἔχουμε τονίσει πολλές φορές ὅτι οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστικοί διάλογοι διαφέρουν ριζικά ἀπό τούς διαλόγους τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων, γιατί διεξάγονται μέ βάση τίς οἰκουμενιστικές ἀρχές τῆς δῆθεν «διευρυμένης ἐκκλησίας» καί τοῦ «δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ». Γι' αὐτόν τόν λόγο ἀποδεικνύονται ὅτι εἶναι ἀνορθόδοξοι καί ἄκαρποι, ἀνειλικρινεῖς καί μή ἐλεγκτικοί, ὑποκριτικοί καί ἀνθρωπάρεσκοι. Τά κυριότερα σημεῖα τῆς παθολογίας τῶν συγχρόνων οἰκουμενιστικῶν διαλόγων εἶναι ἡ ἔλλειψη ὀρθοδόξου ὁμολογίας ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ ἀποσύνδεση τῆς ὁμολογίας ἀπό τήν ἀσκητικότητα, ἡ ἔλλειψη εἰλικρινείας ἐκ μέρους τῶν ἑτεροδόξων, ὁ ὑπερτονισμός τῆς ἀγάπης καί ὁ ὑποτονισμός τῆς ἀληθείας, ἡ πρακτική τοῦ νά μή συζητοῦνται αὐτά, πού χωρίζουν, ἀλλά αὐτά, πού ἑνώνουν, ἡ ἄμβλυνση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων, ἡ ἀμοιβαία ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος, ὁ διάλογος ἐπί ἴσοις ὄροις, ἡ ὑπογραφή κοινῶν αντορθοδόξων κειμένων καί οἱ ἀντικανονικές συμπροσευχές.

Οἱ οἰκουμενιστές ἰσχυρίζονται  ὅτι στούς διαλόγους δίνουν μαρτυρία πίστεως. Ἄς μᾶς δείξουν,  ὅμως, ἕνα τουλάχιστον καρπό μετανοίας καί μεταστροφῆς αἱρετικοῦ ἤ ἑτεροθρήσκου μέσῳ τῶν διαλόγων.  Μετά ἀπό 100 περίπου χρόνια διαξαγωγῆς τῶν διαλόγων οὔτε ἕνας αἱρετικός ἤ ἀλλόδοξος δέν ἐπέστρεψε στήν Ὀρθοδοξία. Εἶναι φοβερή ἡ καταγγελία τοῦ ἐπί 20ετίας συμπροέδρου τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ, ὁ ὁποῖος χαρακτήρισε τόν διάλογο «ἀνούσιο παίγνιο». Προκαλεῖ ἐπίσης ἐντύπωση ὅτι, ἐνῶ ἔγιναν καί γίνονται ἐπί ἑκατό χρόνια περίπου οἱ διάλογοι αὐτοί τῆς  Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας μετά τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἑτεροδόξων, δέν ἔγινε καί δέν γίνεται κανένας διάλογος ἐνδοορθόδοξος. Γιατί ἄραγε; Ὅλος ὁ διάλογος ἐξαντλεῖται πρός τούς αἱρετικούς καί ἑτεροδόξους καί παραθεωρεῖται ὁ διάλογος μέ τούς Ὀρθοδόξους.

Τίς παραπάνω θέσεις μας περί ναυαγίου, ἀδιεξόδου, τέλματος, ἀκαρπίας καί τερματισμοῦ τῶν συγχρόνων οἰκουμενιστικῶν διαλόγων ἔρχονται νά ἐπιβεβαιώσουν καί νά ἐπικυρώσουν οἱ ἴδιοι οἱ «ὀρθόδοξοι» οἰκουμενιστές συμπρόεδροι τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων.

Στήν πρόσφατη πρό μηνός περίπου (29 Αὐγούστου - 2 Σεπτεμβρίου 2015) Σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου στό Φανάρι, οἱ «ὀρθόδοξοι» οἰκουμενιστές συμπρόεδροι τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἐξεφώνησαν εἰσηγήσεις γιά τήν πορεία τοῦ ἐπισήμου Θεολογικοῦ Διαλόγου. Κοινός τόπος τῶν εἰσηγήσεων εἶναι ὅτι οἱ προοπτικές γιά τό μέλλον τῶν διαλόγων εἶναι δυσοίωνες.

Ὁ οἰκουμενιστής Σεβ. Μητρ. Γέρων Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας στήν δεύτερη εἰσήγησή του, πού ἐξεφώνησε στίς 30-8-2015, ἐνημέρωσε τήν Σύναξη τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου γιά τήν πορεία τοῦ ἐπισήμου Θεολογικοῦ Διαλόγου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἄρχισε ἐπίσημα ἀπό τό 1980 καί διήρκησε μέχρι τό 2000. Ἀπό τό 2000 ἕως τό 2005 διακόπηκε λόγῳ τῆς Οὐνίας, καί ἀπό τό 2005 ἕως σήμερα συνεχίζεται. Τά τελευταῖα ἔτη ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας δέν στέλνει ἀντιπροσώπους στόν Διάλογο, παρ’ὅλο πού δέν ἔχει ἀποχωρήσει ἐπισήμως ἀπ’αὐτόν. Ἡ ἀπαισιοδοξία τοῦ Περγάμου γιά τό μέλλον τοῦ Διαλόγου φάνηκε ἀπό τά ἐξῆς γραφόμενά του : «Πολλοί θά ἐπεθύμουν θεαματικά ἀποτελέσματα, ἀλλά χιλίων ἐτῶν ἀποξένωσις καί πολεμική συνεσώρευσε προβλήματα, τά ὁποῖα δέν δύνανται νά λυθοῦν ἀμέσως. Τά προβλήματα τά διαιροῦντα τήν Ὀρθοδοξίαν καί τόν Ρωμαιοκαθολικισμόν εἶναι εἰσέτι πολλά. Ὁ διάλογος ἔχει ἀκόμη μακράν θεματολογίαν νά ἐξαντλήσῃ καί ἡ ἕνωσις (ἄς μή ἀνησυχοῦν οἱ προτιμῶντες τήν διαίρεσιν) ἀπέχει ἀκόμη πολύ. Θά ἀναφέρωμεν μερικά : α) Τό πρόβλημα τῆς Οὐνίας, β) Τό Filioque, γ) Τά μονομερῶς ὑπό τῆς Ρώμης προκηρυχθέντα δόγματα κατά τήν β΄ χιλιετίαν, καί τέλος δ) Αἱ ἀναφυεῖσαι διαφοραί μεταξύ Ὀρθοδόξου καί δυτικῆς Θεολογίας κατά τάς Ἡσυχαστικάς ἔριδας τόν 14ον αἰῶνα. Ὅπως διεπιστώσατε, τό ἐγχείρημα εἶναι δυσχερές καί, θά ἔλεγα, ὑπερβαίνει τάς ἀνθρωπίνας δυνάμεις». Αἴσθηση, ἐπίσης, προκάλεσε ἡ ἐν μέσῳ Συνάξεως τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου καί γιά δεύτερη φορά δήλωση παραιτήσεως τοῦ Περγάμου ὡς ἀπό τήν θέση τοῦ συμπροέδρου τοῦ Ἐπισήμου Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν. Δήλωσε ὁ ἴδιος : «Ἡ ταπεινότης μου «κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας» ἐζήτησεν, ὡς γνωρίζετε, ἀπαλλαγήν ἐκ τῶν κόπων της καί ἐξακολουθεῖ νά προσβλέπῃ εἰς αὐτήν».

Ὁ οἰκουμενιστής Σεβ. Μητρ. Αὐστρίας κ. Ἀρσένιος στήν εἰσήγησή του ἐνημέρωσε τήν Σύναξη τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου γιά τήν πορεία τοῦ Διαλόγου τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν Μετερρυθμισμένων, ὁ ὁποῖος ἄρχισε τό 1988 καί διήρκησε μέχρι τό 2008. Ἀπό τότε μέχρι σήμερα διακόπηκε, λόγω τῆς χειροτονίας γυναικῶν, ἀλλά μέ προσπάθειες τοῦ Αὐστρίας ἐνδέχεται νά ἐπανεκινήσει. Ἡ ἐπιφυλακτικότητα τοῦ Αὐστρίας γιά τό μέλλον τοῦ διαλόγου συμπεραίνεται ἀπό τά κάτωθι γραφόμενά του : «…Αἱ ριζικαί ἀναδιαρθρώσεις εἰς τάς δομάς καί τήν στελέχωσιν τῆς Μετερρυθμισμένης πλευρᾶς, μετά τήν συγχώνευσιν τοῦ Παγκοσμίου Συνδέσμου τῶν Μετερρυθμισμένων Ἐκκλησιῶν καί τοῦ Μετρρυθμισμένου Οἰκουμενικοῦ Συμβουλίου καί τήν ἵδρυσιν νέου Οἰκουμενικοῦ Ὀργανισμοῦ ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Παγκόσμιος Κοινωνία τῶν Μετρρυθμισμένων» ἐν ἔτει 2007, ἀπαιτοῦν ἀπό Ὀρθοδόξου πλευρᾶς ἀναμονήν καί οὐχί βεβιασμένας κινήσεις ἤ σπουδήν, ἥτις ἤθελε δημιουργήσει δυχερείας καί δυσκολίας μελλοντικῶς.

Κατά τάς διεξαχθείσας Συναντήσεις τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς διαλόγου, διεφάνησαν, κατά καιρούς καί ἀναλόγως τῆς θεματολογίας, αἱ διαφορετικαί προσεγγίσεις τῆς Ὀρθοδόξου καί τῆς Μετερρυθμισμένης πλευρᾶς, κυρίως εἰς θέματα Ἐκκλησιολογίας, Σωτηριολογίας καί τῆς θέσεως τῶν Ἁγίων, τῆς Θεοτόκου, τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης καί τῆς ἐν γένει θεωρήσεως τῆς θέσεως τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.

Ἰδιαιτέρως δύσκολος τυγχάνει εἰς τήν πορείαν τοῦ διαλόγου ἡ χειροτονία γυναικῶν, εἰς ἥν προέβησαν ἤδη οἱ Μετερρυθμισμένοι. Ἡ ἐξέλιξις αὕτη ἐδημιούργησεν ἀδυναμία συνεχίσεως τοῦ διαλόγου, ὅστις ἤδη ἀπό τοῦ ἔτους 2008 οὐσιαστικῶς ἔχει ἀτονίσει, ἄνευ Ἀποφάσεως διακοπῆς αὐτοῦ, ὑπ’οὐδεμιᾶς πλευρᾶς…

…Σημειωθήτω, ὅτι εἰς τήν πρώτην φάσιν τοῦ διαλόγου παρετηρήθη ἡ μή συμμετοχή ἀπό πλευρᾶς Ὀρθοδόξου ὅλων τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τάς κατά καιρούς συναντήσεις, εἴτε καθ’ὁλοκληρίαν, εἴτε ἀποσπασματικῶς. Τοῦτο ἀπεδόθη … εἴτε εἰς ἀπροθυμίαν μιᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἵνα μετάσχη εἰς τόν ἐν λόγῳ θεολογικόν διάλογον. Δέον ὅπως ὑπομνησθῇ ὅτι ὡρισμέναι Ἐκκλησίαι δέχονται ἰσχυράς πιέσεις ὑπό μελῶν τῆς Ἱεραρχίας ἤ καί τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν διά τήν ἀποφυγήν συμμετοχῆς εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας ἐν γένει καί ὡς ἐκ τούτου ἐκζητεῖται ἐνίοτε πρόφασις διά τήν μή συμμετοχήν εἰς αὐτούς.

Ἕτερον σημεῖον δυσκολίας ἦτο ἡ σημειωθεῖσα καί ἀπό πλευρᾶς τῶν Μετερρυθμισμένων δυσκολία συμμετοχῆς λόγῳ τοῦ φθίνοντος ἀριθμοῦ τῶν εἰρημένων Ἐκκλησιῶν, ὡς καί τῶν γεγονυιῶν ἀλλαγῶν εἰς τά ἐσωτερικά αὐτῶν, τά ὁποῖα ἀναδόμησαν πλήρως τά ὄργανα διοικήσεως ἐν τοῖς κόλποις αὐτῶν. Οὐσιαστικῶς ὁ ὑπεύθυνος συνομιλητής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἄχρι τοῦδε ἀπό πλευρᾶς τῶν Μετερρυθμισμένων ἦτο ἡ ἀντιπροσωπεία ἐκ τοῦ Παγκοσμίου Συνδέσμου Μετερρυθμισμένων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἐκλήθη ἤδη ἀπό τοῦ ἔτους 2007 νά συμμετάσχῃ εἰς ἕτερον σχῆμα, εἰς τό ὁποῖον πλέον δέν θά ἡγῆται αὕτη….

…Ὁ ὁμιλῶν προσεπάθησε νά ἐπικοινωνήση μετά τῆς Γραμματείας τῆς εἰρημένης «Κοινωνίας», καθ’ἥν προσπάθειαν κατέστη  σαφές ὅτι λόγῳ τῆς ὡς ἄνω μετακινήσεως καί μεταφορᾶς τῶν Γραφείων, ὡς καί ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν διά τά νέα μέλη τοῦ Διοικητικοῦ ὀργάνου τῆς «Κοινωνίας», ἦτο δύσκολον νά ἀρχίση νέος θεολογικός Διάλογος τό γε νῦν.

Παρά ταῦτα, ὁ ὁμιλῶν διενήργησε συζητήσεις μετά τοῦ ἐν Αὐστρίᾳ ἐκπροσώπου τῆς «Κοινωνίας», ὅστις ἐπεβεβαίωσεν τάς πρακτικάς δυσκολίας λόγῳ τῆς μετακινήσεως τῶν Γραφείων καί ἐπρότεινε νά ἀναμείνωμε τάς ἐκλογάς τῶν νέων μελῶν, διά τήν ἔναρξιν νέας φάσεως τοῦ Διαλόγου.

Αἱ εἰρημέναι ἀρχαιρεσίαι ἔλαβον χώραν τόν παρελθόντα Μάϊον τοῦ ἔτους 2014, καθ’ἅς ἀνεδείχθησαν τά νέα μέλη τοῦ Ὀργάνου. Ἀμέσως ὑπῆρξεν ἐπικοινωνία μετά τοῦ νέου Γραμματέως τῆς «Κοινωνίας», πάστορος Christopher Ferguson, τόν ὁποῖον συνεχάρην διά τήν ἐκλογήν αὐτοῦ καί ἀνεκοίνωσα τήν ἐντολήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τήν ἐπιθυμίαν διά τήν συνέχισιν τοῦ Διαλόγου. Τό αὐτό διετύπωσα καί πρός τόν ἐν Αὐστρίᾳ ἐκπρόσωπον τῆς «Κοινωνίας».

Δυστυχῶς, οὐδεμία ἐδόθη ἀπάντησις ὑπό τοῦ Γραμματέως…

…Ὁ ὁμιλῶν ἐζήτησεν πρό ἡμερῶν νά ἀποκτήσωμεν τανάπαλιν δίαυλον ἐπικοινωνίας μετά τῆς Παγκοσμίου Κοινωνίας Μεταρρυθμισμένων, διά τήν ἀπαρχήν νέας φάσεως τοῦ διαλόγου, ἐπ’ἐλπίδι συντ όμου ἀποκρίσεως διά τά περαιτέρω.

Ἐν συνεχείᾳ τῶν ἀνωτέρω, ἀναφέρω ὅτι ἐγένετο τελικῶς ἐπικοινωνία καί συννενόησις μετά τῆς Γραμματείας τῆς εἰρημένης Παγκοσμίου Κοινωνίας Μεταρρυθμισμένων Ἐκκλησιῶν καί συνεφωνήθη ὅπως κατά τόν μῆνα Σεπτέμβριον τ.ἔ. ρυθμισθῶσι αἱ λεπτομέρειες διά τήν ἐπανέναρξιν τοῦ διαλόγου μεταξύ ἡμῶν καί αὐτῶν…

…Τό φλέγον θέμα τῆς χειροτονίας γυναικῶν, τό ὁποῖον ἀφορᾶ εἰς τούς Μετερρυθμισμένους δέον ὅπως μελετηθῇ καί ἀξιολογηθῇ διά τῆς δεούσης προσοχῆς καί σοβαρότητος. Ἡ ἀπόφασις αὐτῶν ὅπως προβῶσι εἰς χειροτονίας γυναικῶν δημιουργεῖ εἰς τόν Διάλογον σοβαρόν κώλυμα καί ἐμπόδιον…».

Ὁ οἰκουμενιστής Σεβ. Μητρ. Διοκλείας κ. Κάλλιστος παρουσίασε στήν Σύναξη τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου μιά σύντομη ἀναφορά προόδου τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς γιά τόν Ἀγγλικανορθόδοξο Θεολογικό Διάλογο, ὁ ὁποῖος ἄρχισε τό 1973, δηλ. ἐδῶ καί 42 χρόνια. Στήν τελευταῖα συνάντηση τῆς ἐπιτροπῆς, πού πραγματοποιήθηκε στό Μπάφαλο τῆς Νέας Υόρκης τῶν ΗΠΑ ἀπό 19 ἕως 2-9-2015, δέν συμμετεῖχαν οἱ Ἐκκλησίες τῆς Πολωνίας, τῆς Τσεχίας, τῆς Σλοβακίας καί τῆς Βουλγαρίας. Ἀναφέρει, λοιπόν, ὁ Διοκλείας ὅτι «ἐξαιτίας τῶν πολλῶν διαφορετικῶν καί ἀσύμφωνων ἀπόψεων, πού ὑπάρχουν στόν Ἀγγλικανισμό, θά ἦταν μή ρεαλιστικό νά φανταστοῦμε ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρξει ὀργανική ἕνωση καί ἀποκατάσταση τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν μας στό ἄμεσο μέλλον. Παρ’ὅλ’αὐτά κάνουμε ἀργή, ἀλλά σταθερή πρόοδο στήν ἀμοιβαία κατανόηση».

Ὁ οἰκουμενιστής Σεβ. Μητρ. Σασίμων κ. Γεννάδιος στήν πρώτη εἰσήγησή του ἐνημέρωσε τήν Σύναξη τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου γιά τήν πορεία τοῦ Διεθνοῦς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Παγκοσμίου Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας, ὁ ὁποῖος ἄρχισε τό 1981, δηλ. ἐδῶ καί 34 χρόνια. Στόν Διάλογο δέν συμμετέχουν οἱ Ἐκκλησίες Βουλγαρίας, Τσεχίας καί Σλοβακίας. Ὁ ἔντονος σκεπτικισμός του γίνεται ὁλοφάνερος ἀπό τά ὡς ἔπονται γραφόμενά του : «…Ἐκτίμησις ἡμῶν τυγχάνει ὅτι, δυστυχῶς, ὁ ἐν λόγῳ διμερής Διάλογος ἐδῶ καί ἔτη δέν ἀποτελεῖ ὑψηλήν προτεραιότητα διά τήν Παγκόσμιον Λουθηρανικήν Ὁμοσπονδίαν…

…Ὡς πρός τάς προοπτικάς αὐτοῦ, ὑφίσταται ἔντονος σκεπτικισμός ἁπάντων τῶν Ὀρθοδόξων διά τόν ἀπώτερον στόχον τῶν διεξαγομένων συζητήσεων, καθ’ἥν στιγμήν διαφαίνεται μᾶλλον δύσκολος ἡ ἀποκατάστασις τῆς ὁρατῆς ἑνότητος μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν εἰς τό μέλλον. Ἡ ἀπαισιόδοξος ἐκτίμησις ἑδράζεται ἐπί τῆς διατυπώσεως ὅτι ἡ Μεταρρύθμισις (Reformation) εἰς τούς κόλπους τοῦ Λουθηρανισμοῦ ἀποτελεῖ ζῶσα καί διαρκής πρακτική ἕως τῆς σήμερον, δυσχεραίνουσα τήν ἐπίλυσιν τῶν ἤδη ὑπαρχουσῶν διαφορῶν, μᾶλλον δέ προσθέττουσα καί νέας, ὡς ἡ «Χειροτονία τῶν Γυναικῶν», ἡ ἀποδοχή τῆς ὁμοφυλοφιλίας κληρικῶν καί ἡ σύναψις διαμυστηριακῶν συμφωνιῶν (intercommunion) μεταξύ διαφόρων Προτεσταντικῶν Ὁμολογιῶν…

…Ὁ Θεολογικός Διάλογος τῆς Ὀρθοδοξίας μετά τῆς Παγκοσμίου Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι ἐξελίσσεται μέ πολύ ἀργούς, πλήν ὅμως σταθερούς ρυθμούς. Ἡ ἤδη ἀρξαμένη, ἐν τούτοις, ἐνασχόλησις τοῦ Διαλόγου μέ ἀκανθώδη ζητήματα, ὡς τό ‘’Μυστήριον τῆς Χειροτονίας/Ἱερωσύνης’’ (Ordained of Women) ἐν γένει καί δή τῆς ‘’Χειροτονίας τῶν Γυναικῶν’’ (Ordination of Women) καί ὁ γάμος καί ἡ συμβίωσις ὁμοφυλοφίλων ἀσφαλῶς καί θά ἐπιφέρει ἐπιπλοκάς λίαν συντόμως εἰς τήν πορείαν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, πρός ἐπίτευξιν τῆς τυχόν μυστηριακῆς ἑνώσεως μελλοντικῶς μεταξύ τῶν ἐν λόγῳ ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων».

Παρ’ ὅλ’ αὐτά, οἱ «ὀρθόδοξοι» οἰκουμενιστές συμπρόεδροι τῶν Διαλόγων ἐπιμένουν σ’αὐτό τό βατερλώ καί ἐλπίζουν ὅτι μ’αὐτόν τόν τρόπο θά φθάσουν στήν «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», τήν ἐπίτευξη τῆς πλήρους καί ὀρατῆς ἑνότητος καί στήν ἀποκατάσταση τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας!