Κρίση…

Κρίση…

«Αύριο δεν θα υπάρχει πείνα»! Η φράση αυτή, όχι με τις ίδιες ακριβώς λέξεις, αλλά με το ίδιο νόημα, ειπώθηκε από τον προφήτη Ελισαίο στον Ιωράμ, βασιλιά του βορείου Βασιλείου (Βασιλείου του Ισραήλ).

Το περιστατικό είναι πολύ εντυπωσιακό και αξίζει να το φέρουμε στη μνήμη μας, για να βγάλουμε χρήσιμα διδάγματα, ιδίως τώρα πού αντιμετωπίζουμε τόσα προβλήματα.

Ήταν τότε που οι Σύριοι πραγματοποίησαν αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Σαμάρειας, πρωτεύουσας του Βορείου Βασιλείου, και εγκλώβισαν τούς Ισραηλίτες μέσα στα τείχη. Ο αποκλεισμός συνεχιζόταν μέρες πολλές και το φάσμα της πείνας απλώθηκε σ’ όλη την πόλη. Για να ζήσουν οι πολιορκημένοι, έτρωγαν ακάθαρτα ζώα! Αλλά δεν τα έβρισκαν εύκολα ούτε κι αυτά. Μια γαϊδουροκεφαλή στοίχιζε 50 αργυρούς σίκλους (30 περίπου ευρώ). Λίγα σπυριά μπιζέλια στοίχιζαν 5 αργυρούς σίκλους. Το πρόβλημα μέρα με τη μέρα γινόταν οξύτερο, τόσο που άρχισαν να τρώνε ακόμη και τα παιδιά τους μερικοί!

Ο Ιωράμ ανατρίχιασε όταν του το φανέρωσε μία σκελετωμένη γυναίκα, και τα 'βάλε με τον Ελισαίο, τον άνθρωπο του Θεού. Αλλά ο Ελισαίος τον καθησύχασε λέγοντας: «Κάνε μια νύχτα υπομονή. Αύριο τέτοια ώρα θα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Στις πύλες του τείχους της Σαμάρειας τρία κιλά σιμιγδάλι θα πωλούνται στην τιμή ενός μόνο σίκλου. Το ίδιο και έξι κιλά κριθάρι». Τότε ο πρωθυπουργός του Ιωράμ ειρωνεύθηκε τον Ελισαίο λέγοντας: «Μήπως ό Κύριος θα ανοίξει τους καταρράκτες του ουρανού και θα βρέξει τρόφιμα; Είναι δυνατόν να γίνουν αυτά τα πράγματα;». Ο Ελισαίος με ετοιμότητα του απάντησε: «Θα το δεις με τα μάτια σου, αλλά εσύ δεν θα φας ούτε ψίχουλο» (Δ' Βασ. ζ' 1-2).

Τη νύχτα εκείνη οι Σύριοι έφυγαν από μόνοι τους, χωρίς να πάρουν απολύτως τίποτε μαζί τους, γιατί τούς φαινόταν ότι άκουγαν ισχυρό ποδοβολητό ιππικού και θόρυβο πολεμικών μηχανών. Πρώτοι τα διαπίστωσαν αυτά τέσσερις λεπροί πού πήγαν στο στρατόπεδο να ζητήσουν τροφή, και βρήκαν τόσο πολλά αγαθά, που δεν ήξεραν τι να πρωτοπάρουν. Σαμάρωσαν τέσσερα ζώα και κουβαλούσαν φορτώματα στο λημέρι τους. Πριν καλοξημερώσει, έδωσαν μήνυμα και στους πολιορκημένους Ισραηλίτες να τρέξουν να πάρουν τρόφιμα.

Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Έσπευσαν όλοι στο στρατόπεδο και άρπαζαν ό,τι μπορούσαν. Στην πύλη της πόλεως δημιουργήθηκε μεγάλος συνωστισμός και ο Ιωράμ έστειλε τον πρωθυπουργό του να βάλει τάξη. Αλλά ήταν τόσο μεγάλη ή ορμή του πεινασμένου λαού, που τον τσαλαπάτησαν στη μέση της πύλης.

Όταν επέστρεψαν οι Ισραηλίτες από το στρατόπεδο, είχαν από κάποια είδη τόσο μεγάλες ποσότητες, που τις άπλωσαν σαν λαϊκή αγορά έξω από τα τείχη της πόλεως και τα πουλούσαν. «Τρία κιλά σιμιγδάλι ένα σίκλο!», φώναζε ό ένας. «Έξι κιλά κριθάρι ένα σίκλο!», φώναζε ό άλλος. Αφθονία αγαθών σε πολύ χαμηλές τιμές. Ακριβώς όπως την προανήγγειλε ο προφήτης Ελισαίος. Μόνο ο πρωθυπουργός του Ιωράμ δεν έβαλε ούτε ψίχουλο στο στόμα του. Κι αυτό όπως το προανήγγειλε ο άνθρωπος του Θεού.

Αν εμβαθύνουμε στην εξαίρετη αυτή διήγηση, που σώζεται ολόκληρη με περισσότερες λεπτομέρειες και συναρπαστική πλοκή στα έκτο και έβδομο κεφάλαια του τετάρτου βιβλίου των Βασιλειών (Δ' Βασ. ς’ 24 - ζ' 20), θα βγάλουμε χρήσιμα διδάγματα για τη ζωή μας σήμερα. Τόσα χρόνια συζητούν το πρόβλημα της κρίσεως κορυφαίοι οικονομολόγοι όλου του κόσμου, κι ακόμη δεν μπόρεσαν να βρουν λύση. Τόσα συνέδρια, τόσες συσκέψεις, τόσες μελέτες, τόσες δηλώσεις, κι αντί να διορθωθούν τα πράγματα, όλο και στο χειρότερο πηγαίνουν.

Ο άγιος Θεός μπορεί να το λύσει αμέσως. Αρκεί να καταφύγουμε με πίστη κοντά Του. Δυστυχώς βρισκόμαστε ακόμη στην αποστασία. Γι’ αυτό μας έρχονται όλα ανάποδα. «Τω διαβόλω παραδοθέντες μύρια πάσχομεν δεινά». Αν αφεθούμε στην προστασία του Θεού, αύριο δεν θα υπάρχει πείνα στην πατρίδα μας. Θα αλλάξουν τα πράγματα. Θα έλθουν καλύτερες μέρες. Και θα Τον υμνήσουμε με ευγνωμοσύνη ψάλλοντας: «Ασωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται» (Εξ. ιε' 1). «Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν».